“Toch vreemd hé, die immense carrièreswitch van jullie.”
“Vervelen jullie je niet?”
We krijgen het ongeveer wekelijks op ons bord, al dan niet via digitale weg. Zelfs mijn eigen moeder kan het nog altijd niet vatten. “Maar wat doen jullie ginder dan eigenlijk de hele dag?”
Wel, moeder en de rest, dat zit zo.
‘We’, dat zijn mijn eega en ik. En die carrièreswitch, dat behelst het blijkbaar moeilijk te doorgronden gegeven dat wij na een kwarteeuw actief te zijn geweest in een – grif toegegeven – totaal andere sector exact een jaar geleden besloten hebben om, welja, iets totaal anders te gaan doen in en met ons leven. Mijn vrouw was vijf lustra lang actief in de medische sector. Meer specifiek als verpleegkundige in de psychiatrie, waarvan het gros op de spoedafdeling. Als nachtzuster, om het met Doe Maar te zeggen. Dat is niet meteen een doordeweekse nine to five, om het met Dolly Parton te zeggen. Dat is onder het obscure deken van de duisternis, als de meeste mensen onder een ander deken liggen, patiënten die met doorgaans stevige psychische problemen kampen uit de nood helpen. Letterlijk, want het betreft de spoedafdeling, remember. Suicidalen, psychoten, overgedoseerden: crazy, om het met Aerosmith te zeggen.
We begonnen meer en meer te dromen van een nieuwe start op dit paradijselijke eiland in de Middellandse Zee
Ikzelf toefde voor die vermaledijde carrièreswitch professioneel ook tussen de humane rariteiten, maar dan van een ander slag. Als journalist ontmoette ik gedurende 25 jaar wereldsterren en lokale nitwits, wetenschappers en fantasten, heroes en zeroes. Nu ik er bij stilsta, zonder het beseffen zal ons professioneel klandizie wellicht weleens overlappingen gekend hebben. Maar het dient gezegd: mijn wederhelft en ik vonden onze job al die tijd bijzonder boeiend. Edoch, op een gegeven moment was de bobijn af.
Er was intussen evenwel een nieuwe bobijn op het toneel verschenen. Een echte, want mijn wederhelft was de laatste jaren in de ban van het weven geraakt. Echt weven, met echte wol en op echte weefgetouwen en zo. We waren op die manier in contact gekomen met de hoogwaardige wol van alpacas, de kleine neefjes van de lama. De dieren zelf intrigeerden ons ook: überschattig uiterlijk, proper op hun eigen en dus ook foeriers van topwol. Dat wil je in huis hebben, toch? Tezelfdertijd waren we ook verliefd geworden op Ibiza. Jarenlang de wereld afgereisd, beseften we plots dat het paradijs achter de spreekwoordelijke hoek lag en we begonnen meer en meer te dromen van een nieuwe start op dit paradijselijke eiland in de Middellandse Zee.
Fast forward tot een jaar geleden: we waagden de sprong naar een nieuw leven op Ibiza. Want dat is dus die notoire carrièreswitch: we baten hier nu een heuse alpacaboerderij uit, met echte alpacas die echte wol leveren voor echte weefsels op echte weefgetouwen. Ook niet bepaald een doordeweekse kantoorjob, maar inderdaad iets totaal anders. Dat wil evenwel niet zeggen dat we verlost zijn van de vreemde vogels die zo vaak ons pad in ons vorig leven kruisten. Dat Ibiza an sich, sowieso en überhaupt een gaarbak van exotische typetjes is, is daar natuurlijk niet vreemd aan. Maar iederéén is dol op alpacas en dus krijgen we de meest uiteenlopende bezoekers over de vloer op onze pacafarm. Russische maffiakinderen, Hollandse yogameiden, Israëlische top-dj’s, Amerikaanse topmodellen, Vlaamse industriëlen, Britse aristocraten, Franse champignonkwekers, Argentijnse sterrenchefs, Spaanse politici, Ierse kunstenaars en Duitse gepensioneerden: ze zijn de afgelopen maanden allemaal op ons erf gepasseerd. No pasa nada: onze beroepservaring uit ons vorige leven maakt dat we hier probleemloos mee kunnen omgaan.
“Dat méén je niet!”, “Kènnen jullie die écht?”, “Is that really him?”
Eén passage bracht ons echter wél even van onze biomelk: de wereldberoemde Hollywoodster Johnny Depp. Die woont hier namelijk ook op het eiland en kwam ons een poosje terug vereren met een bezoek aan onze bescheiden boerderij. Hij stuurde me vooraf nog een berichtje: of hij wat lekkers voor de dieren kon meebrengen. Ik antwoordde dat dit niet nodig was omdat we het dieet van onze wolleveranciers streng in het oog houden: hun drie magen kunnen namelijk niet veel verdragen en het zijn tenslotte al zulke gevoelige beestjes.
Maar het mocht niet baten, want onze sympathieke vriend Johnny had een zak vol appels en wortelen bij. Zo is ie dan wel. Samen met zijn uiteraard bloedmooie vriendin streek hij neer in een anonieme, doodnormale wagen – de echte sterren proberen net niet op te vallen, weet u wel – en algauw stond hij daar op onze nederige wei onze meisjes Marron, Barbarella en Dusty peeschijven te voederen. Zoals altijd nam ik intussen wat foto’s van het überkoddige tafereel. Normaal stuur ik die achteraf als aandenken door naar de bezoekers, maar deze keer kon ik het niet laten om er – met zijn goedkeuring, laat dat duidelijk zijn – ook eentje van onze beroemde vriend op onze social media te posten. Niks mis met een beetje zelfpromotie, toch?
Wat volgde had ik ondanks die decennialange media-ervaring nooit kunnen voorzien. De post ging viraal, zoals dat heet. Whatsapp, Messenger, mails en enkelen zelfs via de digitale postduif genaamd SMS: we werden bedolven onder een golf van enthousiaste berichten. “Dat méén je niet!”, “Kènnen jullie die écht?”, “Is that really him?”, “Eduardo Manos de tijera! Mi actor favorito!”, “Я не верю в это!” et cetera.
Op nog geen tien minuten tijd leek het alsof we honderden, wat zeg ik: miljoénen volgers meer hadden. Het stroomde likes en hartjes uit onder meer China, Canada, Venezuela en Boortmeerbeek. Zelfs mijn eigen moeder vond het plots interessant wat we hier zo allemaal de hele dag deden. Plots waren we het middelpunt van een hype, nog groter dan die rond de alpacas, zowaar. Ie-de-reen door het dolle heen.
Behalve de heer Depp. Die snapte er zelfs niks van, zei hij me enkele dagen later tijdens een bakje koffie op een heerlijk herfstterrasje. “Echt, ik zie het nog altijd niet”, zuchtte hij. ‘Hij’, dat is Vinny, een Nederlandse vriend die tot zijn eigen verbazing voortdurend aangesproken wordt op zijn verregaande gelijkenis met de Hollywoodvedette Johnny Depp…
