Serre Chevalier: de zonnekoning onder de skigebieden
Wanneer ik voor mijn vertrek het weerbericht in Serre Chevalier bekeek, leek de voorspelling haast te mooi om waar te zijn. Werkelijk élke dag een stralende zon aan de hemel, dat kan toch niet? Ook tijdens mijn TGV-rit van Brussel naar Lyon leek de scepticus in mezelf gelijk te krijgen: niets dan grijze, grauwe mist. Maar dan, in de daaropvolgende taxi richting Serre Chevalier, verdwenen al die onheilspellende wolken plots als sneeuw voor de zon en maakten ze plaats voor een spierwit winterwonderland onder een prachtige, zorgeloos blauwe hemel die de komende vijf dagen niet meer zou verdwijnen. Nu hoor ik je al denken, ‘je had nu eenmaal geluk met het weer’. En hoewel dat niet te ontkennen valt, is die kans op geluk in Serre Chevalier, waar de zon gemiddeld zo’n 300 dagen per jaar schijnt, toch net dat tikkeltje groter.
Toch valt er in de regio ook na zonsondergang heel wat te beleven. Op sneeuwschoenen, bijvoorbeeld, op weg naar een echte sneeuwiglo met Igloofood. In het maanlicht baan ik me een weg door de diepsneeuw die ik dankzij mijn sneeuwschoenen – of raquettes à neige zoals ze ze hier noemen – te baas kan, al verraden de afdrukken van wolvenpoten dat we hier niet alleen zijn. Een kind zou zich op een echte expeditie wanen, en ik stiekem ook. De warme gloed van het kampvuur leidt ons uiteindelijk tot bij de betoverende iglo, als ook tot bij een deugddoende vin chaud, gevolgd door een stevige kaasfondue met een lokale bergkaas. Al raad ik je aan om ook nog een gaatje te laten voor de peer in gesmolten chocolade en de aan het kampvuur geroosterde marshmallows waarmee jong en oud zich vermaken.
(Lees verder onder de foto’s.)
Een truffelpasta met lokale ham, een goed glas wijn (we bevinden ons tenslotte in Frankrijk) en net genoeg zonnestralen op mijn gezicht. Quelle vie.
De volgende ochtend ontwaak ik in het prachtige Hôtel Le Monêtier en word ik meteen verwend met een veelbelovend uitzicht op de – hoe kan het ook anders – in de zon badende, besneeuwde bergen. Ook het uitgebreide ontbijt met lokale producten in dit trendy viersterrenhotel is pure verwennerij en de ideale start van mijn dag vol skiplezier. Na amper vijf minuten wandelen zit ik voor ik het weet gepakt en gezakt met ski’s op de eerste zetellift die ons tot op 2176 meter hoogte voert en vanwaar we alle 250 kilometer aan pistes die Serre Chevalier rijk is kunnen verkennen. Wat een heerlijk brede lanen van afdalingen die me mijn verplichte, twee jaar-durende skipauze maar al te snel doen vergeten. Al merk ik dat ook de ervaren snowboarders en adrenalinejunkies in mijn gezelschap zich hier naar hartenlust kunnen uitleven.
Van adrenaline gesproken: op een van de hoogste punten van het gebied waag ik me aan een nog ietwat originelere afdaling, niet op de piste, maar erboven. Eentje van 1,1 kilometer lang aan zo’n 100 km/u. Ik heb niet gegild op de Tyrolienne Géante, maar makkelijk was het niet. Nadien wacht er gelukkig gastronomisch krachtvoer op ons bij Le Café Soleil dat zijn naam niet gestolen heeft. Een truffelpasta met lokale ham, een goed glas wijn (we bevinden ons tenslotte in Frankrijk) en net voldoende zonnestralen op mijn gezicht. Quelle vie.
Geen wintersport zonder wellness, het zou mijn motto kunnen zijn, en klaarblijkelijk ook eentje waar ze het in Le Monêtier-les-Bains mee eens zijn. In het uitgebreide spacomplex van Les Grands Bains du Monêtier plons, dobber, ontspan en verwarm ik me met zicht op de zon die achter de Alpen verdwijnt en een roze gloed nalaat. Mijn laatste stop van de dag en smakelijke afsluiter van ons verblijf in Serre Chevalier vindt plaats bij het bistronomische restaurant 16âme. Het découverte-menu van vier gangen laat me genieten van een elegante Franse keuken – met onder meer een ganzenleveremulsie rond een perfect gepocheerd ei met pastinaak en hazelnoot, en gestoofde rundswangetjes in een bladerdeegjasje en rode wijnsaus – en dit alles in stijlvolle, Scandinavisch-getinte sferen.
(Lees verder onder de foto’s.)
Een funiculaire brengt me tot bij een onvergetelijk panorama over de bergtoppen, die onder hun sneeuwlaag haast een maanlandschap lijken te vormen.
Skiën op het dak van de wereld in Les Deux Alpes
Een slalom door het besneeuwde berglandschap leidt ons na een klein uurtje tot bij het welbekende wintersportparadijs Les Deux Alpes. Waar Serre Chevalier eerder een oase van rust was, heerst er in deze favoriet onder de sneeuw- en sfeerzoekers meteen een gezellige ambiance. Ons hotel, de nieuwe vestiging van Base Camp Lodge, is spiksplinternieuw en biedt onderdak aan elk type gast in Les Deux Alpes. De 32 kamers variëren van een bed in hostelstijl tot stijlvolle suites, maar mijn chambre double sud biedt opnieuw een onbetaalbaar uitzicht op de Franse Alpen. Ook het restaurant van het hotel serveert een verrassend trendy keuken in een gelijkaardig kader, al zijn ook de houtovenpizza’s moeilijk te weerstaan.
Weer gewapend met ski’s laat monitor Fred – die duidelijk zijn roeping als comedian gemist heeft – me quasi elke prachtige piste van dit eveneens zonnige skigebied zien. Les Deux Alpes bevindt zich op de alpenweides van de twee skidorpen Mont-de-Lans en Vénosc en omvat zo’n 200 kilometer aan pisteplezier. Wat het gebied nog unieker maakt, is zijn hoogste punt op maar liefst 3600 meter. Een funiculaire brengt zowel wandelaars als wintersporters tot bij de hoogste beskibare gletsjer van Europa, waar ook ik beloond word met een onvergetelijk panorama over de bergtoppen, die onder hun sneeuwlaag haast een maanlandschap lijken te vormen. Zelfs de top van de Mont Ventoux is van hieruit te spotten.
Het wordt mij al snel duidelijk dat Les Deux Alpes een skigebied voor elk type skiër is. Beginnende skiërs kunnen zich zorgeloos uitleven op de vele fantastisch brede groene en blauwe pistes en zelfs vijf gratis liften tot bij beginnerspistes nemen. Waaghalzen komen hier dan weer aan hun trekken op de stoere zwarte pistes, de vele off-piste opties en het freestyle land, of kunnen het gebied op een originele manier ontdekken dankzij de elektrische mountainbikes van Aventure Electrobike. En daar houdt het nog niet op. De komende jaren blijft Les Deux Alpes investeren in de modernisering van liften, nieuwe gondels en groenere energie, wat ieders ski-ervaring nóg aangenamer moet maken.
(Lees verder onder de foto’s.)
Ook wie inspanning liefst combineert met ontspanning en lokale gastronomie is in Les Deux Alpes aan het juiste adres. Eenmaal je bij Le Diable au Coeur in een hangstoel neerploft op 2400 meter hoogte, zal het veel moed vergen om de warme zonnestralen op je gezicht, het panoramisch uitzicht en de door Michelin erkende keuken weer in te ruilen voor je skilatten. Mijn huisgemaakte ravioli met lokale Royans-kaas, eekhoorntjesbrood en groene kruiden was alvast niet duivels, maar simpelweg hemels. Als aperofanaat was ik ook meteen weg van Chez Nous 2 in het centrum van Les Deux Alpes, een uiterst gezellig stekje waar zussen Ophélie en Sophie hun eigen cocktails shaken en lokale tapasplanken serveren om U (of vous?) tegen te zeggen. Afsluiten in stijl doen we bij het door Corsicanen gerunde restaurant Casa Nostra, dat bij binnenkomst inderdaad meteen als een casa aanvoelt. Naast de culinaire pareltjes van gerechten met specialiteiten uit de bergen zijn namelijk ook gezelligheid en warmte hier troef. De millefeuille van gekonfijte lamsschouder met zoete aardappel en cajun en de hotdog van canard braisé met huisgemaakte vijgenketchup vallen zo in de smaak, dat ik overweeg om mijn drieluik over de Franse Alpen in een vierledige opsomming te veranderen: zon, sneeuw, piste, dîner gastronomique.
Door Rani Guinée
Benieuwd naar al het goddelijke winterplezier in deze regio’s? Check dan zeker serre-chevalier.com en les2alpes.com. De TGV InOui die Brussel, Lyon en Grenoble met elkaar verbindt, brengt jou en je ski’s alvast zorgeloos en op een duurzame manier tot bij dit winter wonderland. #stayjuned
