Ne een vlucht met non-stop entertainment van Emanuel en mezelf trokken we naar onze prachtige Airbnb in L’Alfas del Pi, Altea. Onze zoekcriteria waren rust, een zwembad en nabijheid van het strand. Dat was er allemaal. Tussen de palmbomen hadden we eveneens een prachtige buitendouche, waaronder we elke ochtend en avond verfrissing zochten. We ontdekten ook een prachtige, exotische tuin waar we verse citroenen van de boom haalden om onze vis op de BBQ te vullen. Moest ik hier wonen, werd ik Limoncello-verkoopster.
(Lees verder onder de foto’s.)
Kleurrijke huisjes en chocolade, dat is waar Villajoyosa bekend om staat
Na een deugddoende nacht in het tiny house van Inge en Martijn trokken we naar de oude stad van Altea. De stad is gebouwd op en tegen een heuvel. Doordat er altijd veel kunstenaars in deze badplaats leefden, vind je er nog steeds heel wat kunstzinnige invloeden. In het oude gedeelte vind je ook de Iglesia Nuestra Señora del Consuelo. Deze kerk heeft blauwe koepels en springt er dus al van een afstand bovenuit. Aan diezelfde kerk ligt tevens een gezellig pleintje. Bereid je wel voor op een heuse work-out, zeker met een buggy en kind erin. Eer je boven bent, ben je pompaf. Er zijn tal van straten die op het plein voor de kerk uitkomen, maar het is de Calle Mayor die je niet mag missen. Op verschillende plekken zijn er miradores met een prachtig panorama op de regio. De Mirador del Portal Viejo was onze persoonlijke favoriet.
Altea heeft een kuststrook van meer dan acht kilometer lang met énorm veel stranden, calas (baaitjes) en alcantilados (kliffen). Wat ik echter niet wist, is dat één van die stranden, La Solsida, een nudistenstrand is. Oeps. Daar waren we redelijk snel weer weg. We kozen dan maar voor het mooie zandstrand van Vilajoyosa! Kleurrijke huisjes en chocolade, dat is waar Villajoyosa bekend om staat. Klinkt haast alsof de fabriek van Sjakie hier ergens staat, toch? Toch hadden die kleurrijke huisjes oorspronkelijk een erg praktisch doel. Dankzij hun opvallende gevels konden schepen al van ver op zee zien waar ze heen moesten. Villajoyosa heeft een groot en tamelijk rustig strand, en ook de zee is makkelijk bereikbaar, zonder op één of andere zee-egel te stappen of onelegant te vallen over één of andere rots. Toen we daar waren, werd er wel een kwal gespot. Maar het zou 2022 niet zijn, moesten we daar geen app voor hebben. There’s an app for everything, en de Medusa-app wist ons redelijk snel gerust te stellen dat er geen kwallen waren hier. Ha, verder plonzen dan maar.
(Lees verder onder de foto’s.)
In Calpe zelf zijn we niet geweest – onze korte vijfdaagse focuste zich vooral op zwembad, zee, melkflesjes en middagdutje – maar het zalige aan deze kust is dat je vanaf elk strand een mooi uitzicht hebt op de beroemde rots. ‘Het kleine Gibraltar’, zo wordt de rots van Ifach wel eens genoemd – door de Britten toch. Ik vind het persoonlijk iets weg hebben van Es Vedra op Ibiza, waar een gehele magische connotatie rondhangt. De imposante rots, een 332 meter hoog kalkstenen steenmassief, is met zowat 50.000 m2 wel degelijk het kleinste beschermde gebied in Spanje en wordt beschouwd als een van de vele natuurlijke wonderen van het land. Het zou er geuren naar rozemarijn en tijm. Voor de minder actieve wandelaar (ja, met een buggy ben je dat), die toch wil genieten van de prachtige uitzichten die de Serra Gelada te bieden heeft, is de wandeling naar de vuurtoren Faro del l’Albir een aanrader.
Als er iets is waarvoor we graag nog eens zouden terugkeren naar Altea, zijn dat de zoutmeren van Torrevieja. Op foto’s op Instagram zien deze meren er fluoroos uit, geflaneerd door wat babyroze flamingo’s met van die schattige fluffy babies. Als dat zonder tientallen filters ook het échte beeld is, dan wil ik dat zeker eens met eigen ogen zien. Veel zout in een meer betekent natuurlijk ook dat je er net zoals in de Dode Zee kan drijven. Dat lijkt me de max. Dit was dus zeker niet ons laatste bezoek aan deze mooie regio, want we kunnen hier nog ‘Alicante’ uit.
Door Renske Vercammen.
#stayjuned
