Op de Makartstegbrug, waar paartjes een liefdesslot hangen, ben ik getuige van een facinerend schouwspel. Twee Japanse geliefden proberen de essentie van hun verhaal in een selfie te vatten, met de skyline van Oostenrijks meest romantische stad op de achtergrond. De sloten lijken in al hun donkergroene en bordeaux kleuren op een rozentuin in bloei, een erehaag zonder doornen, een rode loper over de Salzach. Als in Ach, wat is de liefde mooi.
Ik weet niet wat de stad Salzburg zo onweerstaanbaar maakt. Is het de Kapuzinerberg, Salzburgs huisberg, die dreigend als een donderwolk boven het stratenplan hangt? Is het Mozarts geboortehuis, klikvoer voor wel tienduizend toeristen per dag en vast het enige geboortehuis van een wereldberoemd componist met een supermarkt? (Spar. Ook de mooiste ter wereld.). De Dom, de Festung Hohensalzburg en al die kleine steegjes en straatjes waar je kunt verdwalen tot je weer ergens op een statig plein met gebouwen in je reinste barokstijl komt? Ik besluit dat het een combinatie van alles is, en ook wel de vaststelling dat de Alpen ergens in de geschiedenis besloten hebben om gewoon tot in het stadscentrum door te groeien? Of zou het misschien andersom gebeurd zijn?
Mozartkugel
Salzburg is een rijke stad, met een rijke culinaire geschiedenis. De Salzburger leven trots met de neus naar grote buur München, met wie ze gastronomische voorkeuren delen. Bier uiteraard en de liefde voor Weisswurst die in de biertaverne Die Weisse opgediend wordt in een dampende bouillon met bieslook, kraakverse pretzels en zoete, smeuïge mosterd die de enige aanvaarde variant is bij witte worst.
De Salzburger Nockerl! Tot wel vier stevige lappen soufflé, zo groot en stevig als metserscement, die goudbruin worden gebakken in een oven en opgediend met frambozencoulis tot je verlangt naar een fris glas kraantjeswater. Of om je moeder roept, dat kan ook. De énige echte Mozartkugel, die moet je gewoon geproefd hebben. Je vindt ze alleen in Café-Konditorei Fürst en ze zijn te herkennen aan het gaatje waar eerst een houten prikker zat, en dat daarna weer werd opgevuld met een extra laagje chocolade. Doris Fürst, geheel en al opgetrokken uit Salzburger charme, toont het netjes voor en laat me ook proeven van de lekkernij. Hoe een goede Mozartkugel moet smaken? ‘Als de liefde zelf,’ lacht Doris. ‘In laagjes, tot je het hart bereikt, en dat is altijd het lekkerste.’
Beste pretzels
Gids Martina Gyuroka wandelt me voorbij de Schatz Konditorei, de Stiftbäckerie, de delicatessen van Kölbl, en nog andere historische gastronomische schatten waar zowel Salzburger als toeristen graag vertoeven en inkopen doen. In de Zuckerlwerkstatt zien we hoe vaardige handen suiker en allerlei specerijen en zoets kneden en rollen tot het vanzelf als snoepjes uit elkaar valt. In Café Tomaselli drinken we Grosser Brauner tot het taartenmeisje – een oud ambacht – aan tafel verschijnt en ons twee stukken Schwarzwälderkirschtorte en Esterhazytorte doet. En op de Kapitelplatz sluiten we af met huisgemaakte pretzels, ‘de allerbeste van Salzburg,’ belooft Martina. Ach, je hebt geen liefdessloten nodig om verliefd te worden op Salzburg.
