‘Heb je ooit appels geplukt?’
Maria Pichler lacht kuiltjes in haar wangen als ik me tussen twee hoge rijen Gala begeef.
‘Appels niet, maar druiven wel.’
‘Het is in niets te vergelijken. Bij appels heb je geen schaar nodig, en de planten zijn ook een stuk hoger. Weinig kans om je rug te bezeren.’
Nu ja, goed, dat moeten we nog allemaal bekijken en het lijkt er toch sterk op dat het plukken van appels een lastiger klus is dan mag worden aangenomen. Producent Marlene eist onberispelijke kwaliteit van het fruit, en dat betekent dat je er een stuk omzichtiger mee moet omspringen dan dat doorgaans bij de wijnoogst het geval is. Het plukwerk vergt precisie, snelheid en behendigheid. Het steeltje moet nog aan de appel zitten, en de vruchten worden verzameld in een bak met trechter die wanneer vol met de grootste voorzichtigheid in een kuip wordt geleegd. De appels moeten in de kuip rollen, niet vallen om blutsen te vermijden. En als dat toch gebeurt?
‘Dan is dat tweede keus,’ vertelt Maria met haar olijfgroene ogen. ‘Die gebruiken we enkel voor sap en cider.’
Met de bergen als vader en de warme mediterrane zon als troostende moeder
Vader en moeder
Marlene ontstond vanuit de noodzaak om de appels een commerciële benaming te geven. CEO Gerhard Dichgans: ‘Appels hébben natuurlijk namen. In België kennen jullie elstar of jonagold, maar dat zijn soorten. Wij vonden het vreemd dat je de appels uit Zuid-Tirol geen eigen herkomstbenaming kon geven, met een keurmerk. Bananen heten ook Bonita, of Chiquita.’
En zo ontstond Marlene, figlia delle alpi. De dochter van de Alpen. Met de bergen als vader en de warme mediterrane zon als troostende moeder. Zuid-Tirol bleek het ideale terroir voor soorten als golden delicious, red delicious, braeburn, gala, appels die je ook bij ons op het schap vindt. De planten genieten van de warme dagen en koele nachten en worden ’s zomers door reusachtige netten van hagel en ander noodweer beschermd.
Al die schoonheid komt met een al bij al bescheiden prijskaartje
Alpendesign
Papa Pichler is er aan tafel komen bijstaan, daar in de lommer van de grote treurwilg, op het schaduwrijke terras van het Apfelhotel Torgglerhof, dichtbij het ouderlijke huis waar al decennia stamgasten worden verwelkomd. Maar toen kwam een nieuwe generatie, en die wilde het moderner aanpakken, met een lichtere keuken, diversificatie in het gamma, fraaie in natuurhout opgetrokken hotelkamers. De mensen van het architectenbureau noa* in Bolzano tekenden voor het design van de zgn. ‘Stadlzimmer’ en ze deden dat zo voortreffelijk dat het Apfelhotel in 2016 in de categorie ‘adaptive re-use’ bij de zes beste hotels van Europa hoorde. Al die schoonheid komt met een al bij al bescheiden prijskaartje: vanaf 111 euro per persoon per nacht in halfpension. Maar daarvoor slaap je wel een weekje in de hemel. ‘Weet u hoe fijn het voelt dat je kinderen oprecht geïnteresseerd zijn om alles wat je hebt opgebouwd verder te zetten?’ Mijnheer Pichler vraagt het met een brede glimlach die emotie verstopt. Ja, daar kunnen we ons iets bij voorstellen. In Zuid-Tirol draait veel, zoniet alles rond de familie. Maria knipoogt aan de andere kant van de tafel. Het olijfgroen maakt even, een oogwenk, plaats voor het subtiele zwart van eyeliner.
Stevig verankerd
Laten we wel wezen, Marlene wil liefst zoveel mogelijk appels verkopen. België is daarbij een afzetmarkt die elk jaar een stukje belangrijker wordt. Het gaat daarbij al lang niet meer om het fruit alleen, hoe vrolijk het ook bloost en zoet het ook smaakt. Het gaat om de lifestyle, de verhalen, de storytelling. Marlene is gezondheid. Taste, wellness en nature, zo staat het letterlijk op de documenten die onze reis in Zuid-Tirol inleiden.
We eten die dagen de meest wonderlijke combinaties, van met speckcarbonara gevulde ravioli met rauwe appel in het Haus am Hang aan de Kalterersee over de Kaiserschmarrn van het Torgglerhof tot de perfect gegaarde zeebaars met knolselderij en een zurige appeltoets in het met een Michelinster bekroonde Culinaria in Tirolo.
In de thermen van Merano worden we zachtjes gepeeld en gescrubd met een schuimige appelmousse tot we glimmend als een blije baby naar het hotel rollen. De speciaal aangelegde fietsroute van de stad naar San Leonardo in Passiria (het Passeiertal) gaat langs rijen appelgaarden zo ver het oog kan zien. Ook onweerstaanbaar: het Grieserhof in Nalles, een vijfsterren-farmstay met zwembad, designkamers en appels waar je die maar bedenken kan. Dochter des huizes Judith Matha bereidt er voor ons een lichte versie van appelstrudel, en is de perfecte ambassadrice van Zuid-Tirol en de Marlene appels: een tikje hip, uitermate gezond, met de wortels stevig in de grond. Gemütlich en zuiders temperament, zo moeilijk hoeft dat huwelijk niet te zijn.
