Het begint zachtjes te schemeren als we vanuit Venetië de zachtglooiende heuvels rond Padua inrijden. De late zomerzon trekt diepe schaduwen over velden vol korenaren. Het zijn cipressen, opgesteld in geometrische rijen van twee, die de lappendekens omzomen. Een boer haast zich naar huis, ik zie de tractor nog net de kanaalweg naar Monselice oprijden.
Castello di Lispida baadt in brons en oker. Er is een trouwfeest aan de gang. De bruid draagt kant en wit met een sleep in tuile, de bruidegom een driedelig pak in maar twee tinten grijs. Ze lachen als obers met zilveren schotels vol prosecco aanrukken, en in zwart broekpak geklede meisjes borden met salumi, meloen en lepelhapjes brengen. Het is een Italiaanse trouwpartij zoals ik me Italiaanse trouwpartijen in dromen altijd voorstel. Er is zon, er is geroezemoes, er wordt smakelijk gelachen, er ontstaan stiekem nieuwe stelletjes, er wordt gehuild, en aan het eind van de avond verdwijnt het kersverse paar in een beige Cinquecento waaraan iemand een aantal klaterende blikjes heeft gehangen. Just married. Oggi Sposi.
Het dorp hoort tot de mooiste van Italië en kreeg de toevoeging Petrarca omdat de dichter er de laatste vier jaar van zijn leven woonde.
Alle markten thuis
Gli Ulivi is niet de enige vakantiewoning in en rond het kasteel. Er zijn er wel zes, maar eerlijk, het domein is zo uitgestrekt dat je daar niet de minste last van ondervindt. ’s Avonds, als er gegeten en opgeruimd is, vind je wel es een buur op datzelfde bankje onder de pijnboom, omdat je er de beste wifi-ontvangst hebt. En alleen in uitzonderlijke gevallen worden alle acht stoelen aan het zwembad ingenomen. Lispida trekt geen zwembadpubliek aan. Levensgenieters in de eerste plaats, die graag de zon zien ondergaan met een goed glas wijn, wandelen of fietsen in de omgeving, of de trein nemen naar Venetië of Padua om er te doen wat alle toeristen in Venetië en Padua doen. La passeggiata.Andres en Noa willen wél in het zwembad. Daarvoor zijn het dan ook kinderen. Lispida heeft geen zwembad in open lucht, maar een keer je de vensters wagenwijd openzet, kan het daar wel voor doorgaan. Buiten, tussen ligstoelen en groentetuin, kun je ballen of ravotten op een grasperk van wel twee voetbalvelden groot.
Ik zie andere gezinnen de dagen erna mountainbikes of gewone fietsen huren en de wijngaarden intrekken, rondom het kasteeldomein. Wie geoefende benen heeft, zoekt het wat verder, tot diep in het nabijgelegen Parco Regionale dei Colli Euganei. Ook Arquà Petrarca is bijzonder. Het dorp hoort tot de mooiste van Italië en kreeg de toevoeging Petrarca omdat de dichter er de laatste vier jaar van zijn leven woonde. Wie wellness en termen zoekt, kan in Battaglia terecht. Cultuur, de Sint-Antoniusbasiliek in Padua. En alle geneugten van een citytrip, Venetië. Met de trein rechtstreeks vanuit Monselice, in vijftig minuten. Langs de velden vol korenaren, recht naar de lagune.
