Weg met de motorhome. Dat klinkt uitermate spannend. Als twee kinderen op schoolreis. Maar dat is dan ook helemaal terecht. Een rijdend, supercomfortabel huis met douche en wc en een zalig groot bed. Helemaal anders dan wat we gewoon zijn.
In IJsland sliepen we zeer basic, in een jeep. We kookten met gesmolten sneeuw. In Patagonië reden we met een gammel busje waarvan we vreesden dat de ijzige wind ons elk moment in de pampas kon gooien. Maar deze keer trappelden onze benen al om deze motorhome te verkennen voor een week. De bestemming zoeken was iets moeilijker. Gaan we naar Fanö in Denemarken? De Bodensee? Het Schwarzwald? Maar opeens hadden we zeer veel zin in het zuiden van Frankrijk. Naar Cassis, om maar iets te zeggen. Maar voor een week is Cassis ver, enkele honderden kilometer te ver zelfs. We besloten de rivieren de Moezel, de Saône en de Drôme te volgen, een beetje in het kader van de wijn, maar ook uiteraard in functie van de natuurpracht en de desolate landschappen, die we in de loop van de maand mei doorkruisten.
We bevonden ons per slot van rekening nog in het noorden
De Moezel
De naam Moezel klinkt Duits, maar het is een rivier die door Duitsland, Luxemburg én Frankrijk stroomt. De naam is afkomstig uit het Latijn en betekent Kleine Maas. De Moezel ontspringt op 735 meter hoogte in Frankrijk, meer bepaald in de Vogezen, bij de Col de Bussang. De monding ligt bij Koblenz, waar de 544 kilometer lange rivier in de Rijn vloeit. In Duitsland wordt de Moezel Moeder Moezel genoemd, in tegenstelling tot de Rijn, die de naam Vader Rijn kreeg. Uiteraard speelt wijn een centrale rol in het leven in het Moezeldal. Langs de grillige rivier vind je een landschap waarin wijngaarden domineren. De Moezel was voor ons de perfecte uitvalsbasis om vlakbij Metz een camping met zicht op deze rivier uit te kiezen en de volgende dag toch weer snel richting het zuiden te kunnen rijden. We bevonden ons per slot van rekening nog in het noorden en dat viel ’s avonds toch nog een beetje tegen. Gelukkig konden we ons binnen nestelen en film kijken bij kaarslicht in de motorhome.
Op het eind werd hij zelfs zo vrijpostig om mee de motorhome binnen te stappen
De zwaan van de Saône
De Mâconnais is een beroemde wijnstreek in het zuiden van Bourgogne, in de Saône-et-Loire. En het is precies daar dat we de overgang vinden tussen het noorden van Frankrijk en het meer zuidelijke deel. Je wordt zeer snel gefascineerd door het lappendeken van landschappen: kleine bergen (van de Mâconnais), bossen op de toppen, heide op de dorre hellingen, met wijngaarden bedekte heuvels. Wat ons meteen opviel was de brede rivier die een enorme rust uitstraalde, geen botenverkeer, enkel wat vissers met een pain français en Camembert. Ik ontmoette er ook een zwaan, slechts één en dat is altijd een triest zicht, want zwanen zijn altijd met 2. Tot de dood hen scheidt en vaak sterven ze dan nog van verdriet. Ik vond er niet beter op dan mijn gehele brioche met hem/haar te delen en er ontstond een soort ééndagsvriendschap. De zwaan bleef opgewekt maar lichtjes defensief naar de overschot van mijn picknick lonken. Op het eind werd hij zelfs zo vrijpostig om mee de motorhome binnen te stappen, maar toen moest ik toch noodgedwongen afscheid nemen van mijn nieuwe vriend.
De Drôme
Geen zorgen, ik zal niet alluderen op de clichéuitspraken als ‘wegdromen van de Drôme’, maar in deze streek voel je je écht een beetje in Canada en tegelijkertijd in de Provence. Vorig jaar had ik hier nog een schildercursus in het klooster gevolgd, met zicht op de brede rivier. Ik moest er nog eens naar terug. Met de mobilhome hadden we de vrijheid ergens een plek aan de Drôme te zoeken, de campings waren nog volledig beschikbaar en er was niemand aan de rivier aanwezig. Ongebreidelde rust werd verzekerd én ontbijten aan deze magistrale rivier ook.
De Drôme, gelegen tussen de Alpen het Centraal Massief, is een uitgestrekt gebied waar de natuur uiteenlopende landschappen heeft geboetseerd. De steile, maar indrukwekkende gebieden van de Vercors staan in schril contrast met de glooiende heuvels in het regionaal natuurpark van Baronnies Provençales. Hoge kalkkliffen, diepe bergspleten, lavendelvelden, wijngaarden en olijfboomgaarden, eikenbossen, dennenbossen: een fantastische mix. Maar vooral de kleuren van de brede, woeste Drôme-rivier spreken tot de verbeelding. Mijn vriend heeft de rivier één keer overgestoken, maar hij bleef wel uren weg. De rivier heeft namelijk haar karakter. Ongeveer de helft ervan is bevaarbaar. Vanaf verschillende locaties kun je met de kajak een tocht maken, waarbij het landschap in kleine stapjes voorbij zweeft. Voor ons was kajakken eerlijk gezegd geen superervaring, er was een kleine waterval en er was iets mis met onze op dat moment niet-simultane coördinatie, waardoor we overkop gingen en een paar meter verder door rivierwier en langs rotsen door het kiel gehaald werden.
In de Drôme kun je je overigens aan de vele lekkere wijnen laven, maar echt bekend staan ze om de sprankelende Clairette de Die. Mierzoet als je ’t mij vraagt, maar wel erfgoed van de regio. Een tip: neem gewoon de fiets en begin rond te rijden zonder een mapje mee te nemen. Zo stoot je op prachtige kliffen en als je gelukt hebt zélfs op roofvogels.
Door Renske Vercammen.
Foto’s, film en productie: Emanuel Parent
Deze reis verliep in samenwerking met Mobicar. De caravan en motorhome expo loopt dit jaar van 3 tot en met 7 oktober in de paleizen 6, 7, 9 en 11 van Brussels Expo. Alle info vind je hier.
