Je buren reden naar de Moezel, je nonkel en tante, je ouders en als we het goed hebben wellicht ook je grootouders. Wat maakt de streek tussen Cochem en Bernkastel-Kues in 2018 nog zo aantrekkelijk? Laten we dat even anders proberen omschrijven. Welke reden zou je moeten bedenken om de Moezel niét aantrekkelijk te vinden? Je eet er voortreffelijk, de riesling is er van wereldniveau, je wandelt er langs de Moselsteig en andere wegen met blik op de rivier die nijdig en scherp door de steile wijngaarden meandert. Nergens walst een stroom zo elegant en gracieus door een landschap als daar, in de bochten van Cochem en Traben-Trarbach. Nergens reflecteert het groen zo intens in een rivier als hier, behalve dan in de fjorden van Noorwegen, maar dat is weer een ander verhaal.
Het tapijt in de slaapkamers is vervaardigd uit afgedankte visnetten!
Het Landal Mont Royal ligt netjes ingebed in de buik van de Moezelbocht, als de baby van een buideldier. Het park met de vakantiewoningen, die verspreid liggen aan beide kanten van de Bundesstrasse naar Traben-Trarbach, staat er al een tijdje, maar dit voorjaar werden maar liefst 74 nieuwe ‘gasloze’ woningen gebouwd. Die huizen zijn met andere woorden energieneutraal, op jaarbasis wordt minimaal evenveel energie opgewekt als dat er wordt verbruikt.
‘Zorgt u er vooral voor dat u bij het binnenkomen eerst de groene schakelaar indrukt,’ zegt de Nederlandstalige mevrouw aan de receptie. ‘Die schakelt in één keer alle apparaten en verlichting aan en weer uit.’ De woningen zijn nog wel op meer vlakken bijzonder duurzaam. Tweeduizend driehonderd zonnepanelen zorgen voor eigen stroomvoorziening in het park. De verlichting in de hal en de toiletten werkt met bewegingssensoren en ik moet me er even voor hoeden niet als een kleine uk door de gangen te stormen om het licht aan te klikken. Een luchtwarmtepomp gebruikt de buitenlucht om binnen warmte te genereren en de woningen zijn eigenlijk vooral uit hoogwaardige isolatie gemaakt. Vinden we ook leuk: een keukenkraan die kokend water produceert; het inductiefornuis; meubels gemaakt uit gerecycled teak en eik. Het tapijt in de slaapkamers is vervaardigd uit afgedankte visnetten! Maar is 74 weliswaar gasloze en energieneutrale woningen bouwen op zich ook niet een beetje vervuilend? Blijkt van niet, lezen we. Er stonden oude bungalows en 80% van dat materiaal werd nu opnieuw gebruikt. Hey, dit zijn de vakantieparken van de toekomst!
De Moezel is rieslingland, hier worden enkele van ’s werelds duurste en bijzonderste wijnen geproduceerd
We rijden die dag veertig kilometer naar Cochem, waar een zaterdagse fanfare vroege carnavalmuziek speelt. Ik tel op de terrassen halve liters Bitburger, maar evenveel roemers wijn in fijnstelige glazen. Letterlijk àlle winkels verkopen riesling, hier en daar ook weissburgunder, chardonnay, en zelden ook een fles dornfelder of spätburgunder. De Moezel is rieslingland, hier worden enkele van ’s werelds duurste en bijzonderste wijnen geproduceerd. En gelukkig dwaalt de smaak van het volk ook langzaam af van zoet over ‘feinherb’ tot rins, mineraal en droog, waarbij riesling pas echt haar fenomenale kracht toont.
Als we op zondag van het Mont Royal naar Bernkastel rijden, doen we dat langs wijngaarden met ronkende namen. Je herkent ze aan de grote, witte letters: Ürziger Würzgarten (bekend van Dr. Loosen, Molitor, Prüm, Mönchhof!). Hollywood aan de Moezel. In Bernkastel grenst de wijngaard van Dr Thanisch meteen aan de historische dorpskern. Je gaat een paar trappen op, steekt de straat over, en zit middenin de druiven. Bernkastel is mooi, randje Disney, maar dan echt. Het hoeft geen moeite te doen om te verleiden en bekoren, de huizen zijn er nu eenmaal vijfhonderd jaar oud, daar hoef je niet eens voor te liegen noch overdrijven. In de smalle stegen kringelt de geur van currywurst en ’s namiddags wordt gegeten wat men in Duitsland nu eenmaal altijd ’s namiddags eet: Kaffee und Kuchen.
Vlamingen en Nederlanders weten intussen dat ze bij Harry moeten zijn voor de perfecte châteaubriand
’s Avonds dineren we bij Harry en Silvia De Schepper. Harry trok na zijn rijke carrière in de gastronomische wijnjournalistiek jaren geleden naar de Moezel om er een droom te verwezenlijken: een restaurant openen met de echte Belgische keuken. Harry is 71 intussen en ondanks de blijvende guitige ogen en krachtige stem is dat een leeftijd om niet élke dag meer tussen potten en pannen te staan zwoegen. Harry’s Restaurant, zo heet het echt, is enkel nog tijdens het weekend open, maar ook dan is het een waardig ambassadeur van alles wat de Belgische klassieke gastronomie grootmaakt. Vlamingen en Nederlanders weten intussen dat ze bij Harry moeten zijn voor de perfecte châteaubriand, de meest smeuïge witloofsalade en de allerbeste frieten ten oosten van St Vith. Silvia geeft nog steeds oenologie aan de universiteit en is dus de geschikte persoon om de passende Duitse wijnen te serveren. Al kan een frisse Duvel ook. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn aan de Moezel. Gewoon genieten. Ideaal voor een herfstweekend.
