Om goed te begrijpen waarom we straks schrijven wat we schrijven, moeten we even terug in de tijd. Toen ik in 2005 voor het eerst en in 2014 een tweede keer naar de Antillen vloog, was Willemstad een cultureel verdeelde stad. In 2005 had je alleen de koloniale gebouwen van Punda, het archetypische postkaartplaatje, en een eerste rij gerenoveerde huizen in Otrobanda, waar een schuchtere vorm van horeca ontstond. In 2014 was Pietermaai zich aan het ontwikkelen, met kleine boutique hotelletjes, bars en winkels. Maar Scharloo was nog geen plek die je con gusto bezocht. Dat weten ze bij de plaatselijke toeristische dienst ook wel. Drugs, prostitutie en verval gaven de ‘andere kant’ geen al te best imago. Maar uit chaos groeit kosmos, of minstens toch een georganiseerde vorm van chaos. De overheid schaarde zich achter het idee om de stadswijken grondig aan te pakken, ze in eerste instantie leefbaar te maken, en daarna zuurstof te pompen. Het hendeltje van de fles met creativiteit werd zoals zo vaak opengedraaid door lokale kunstenaars. Of hoe street art een stad kan redden.
Gaby Lieuw ziet er zo oogverblindend fancy uit dat ik haar na een tijdje Gaby Fjieuw ga noemen. Gaby werkt voor Sand & Stilettos, is eigenlijk ook gewoon Sand & Stilettos. Een jonge entrepreneur die, naast een paar andere instagramwaardige dingen, tours organiseert door de verschillende wijken van Willemstad. Street art in Scharloo is daar één van, en de Fundashon Rebiba Skalo Abou (kortweg Fresa) is de stichting die er die street art beheert. We struinen samen over de zonovergoten pleintjes en door de steegjes en langs alle hoeken en huizen die de voorbije jaren onder handen werden genomen. Het beeldhouwwerk van Roberto Meeuw in het Parke Leyba. Murals door Garrick Marchena, Francis Sling en Alex da Silva. Soms indrukwekkend groot, dan weer innemend klein. Je komt ogen te kort, en vaak zijn ook de woningen met intense borstelstrepen geschilderd zodat ook zij een onderdeel worden van de kunstroute.
De street art is maar een onderdeel van de hele opwaardering, met een gehypet woord: gentrificatie, van het stadsdeel. In het kielzog van de kunstenaars kwamen de tech start-ups, de ateliers, de bedrijfjes, het congrescentrum, de co-working places, bars en restaurantjes. In Beyglz drink je vers sap en robuuste koffie en eet je, wel ja, bagels. Integra Natural verkoopt bio huidverzorging, niet zelden op basis van de lokaal geteelde aloe veraplanten. Het ziet er allemaal netjes en verzorgd en kleurrijk uit, zo’n beetje wat een mens van een Caraïbische ervaring verwacht na een uur of tien vliegen. Curaçao is nog steeds in volle ontwikkeling en steeds meer een juweel in een klein kistje. Je pakt het voorzichtig uit, schuift het aan je vinger en neemt het overal met je mee. In je hart, in je gedachten, zoals dat hoort. En nu ook rechtstreeks vanuit Brussel.
