Ik ga al heel mijn leven lang naar Middelkerke. Dat zit zo: toen ik klein was en mijn ouders nog niet zo oud, kochten zij een tweede verblijfplaats in een niet eens zo drukke zijstraat in de buurt van het Middelkerkse Casino. We plachten daar heelder zomers door te brengen, pa en ma in de slaapkamer, ik op de uitschuifdivan in het salonnetje waar ook nog twee andere banken en een televisietoestel stonden. Die moesten we ’s avonds dan in een hoekje duwen om plaats te maken voor mijn bed voor de nacht.
Het waren heerlijke tijden in Middelkerke, en als ik er welbeschouwd op terugkijk vond ik het er leuker tijdens de herfst en winter dan op drukke vakantiedagen. Ik ging er studeren en afwisselend lange strandwandelingen maken. Ik hield van het schurende zand dat langs de pijpen van mijn jeans danste, en kon genieten van de drenzende branding en een paar venijnige meeuwen die altijd weer wat dichter kwamen dan ik dat redelijkerwijs prettig vond. Maar je lééfde. Je ademde de zilte lucht in. Je ging ’s namiddags thee of koffie drinken in De Kerkstraat, waar een jong stel net een decoratiewinkeltje had geopend. In de hoek stonden twee of drie tafeltjes, dat weet ik niet meer precies, en daar kon je een spie appeltaart eten bij de koffie. Was het espresso? Of cappuccino? Hadden ze dat toen al wel? Was het geen ‘gewone’ filterkoffie, waaruit altijd wat damp kwam toen je het deksel ophief om te kijken of het water al doorgelopen was.
Wist je dat ze er het lokaal gebrouwen Jus de Mer op tap hebben?
Ik werd mettertijd bevriend met de uitbaters, Dirk en Karin, ook toen ze naar de overkant verhuisden en zich langzaam in speciaalbieren gingen specialiseren. Karin bleek een begenadigd bierproever en een uitstekend verteller. Ik leerde er bieren degusteren waarvan ik de naam niet kende, West-Vlaanderen had toen al een benijdenswaardige ambachtelijke productie. Denken we aan De Dolle Brouwers, aan de paters van Westvleteren, aan het roodbruin van Rodenbach.
Dirk en Karin lieten Den Toogoloog, zoals het pand intussen heette, over aan Jürgen Denolf en Sabine Dujardin, twee mensen die al even gepassioneerd met speciaalbieren werken. We hielden er ooit met june. nog een pauze tijdens een wandeling met lezers langs de lekkere plekjes van de middenkust. Op het terras achteraan werd uitleg gegeven over de verschillende bierstijlen, en er werden hapjes geserveerd. Ik ben Den Toogoloog sindsdien als een van mijn geheimplekken aan de hele Noordzeekust gaan beschouwen. Niet omdat het er fancy is. Niet omdat het überhip zou zijn, of omdat het instagrammable is (alhoewel!). Hier komen échte mensen, échte levensgenieters en échte kenners die bereid zijn om nieuwe dingen te proberen en ontdekken. Wist je dat ze in Den Toogoloog zowat altijd St. Bernardus Abt 12° aan de tap hebben? Niet verder vertellen, maar dat is eigenlijk zowat hetzelfde bier als de beruchte Westvleteren waarvoor je op een wachtlijst terechtkomt. En wist je dat ze er het lokaal gebrouwen Jus de Mer op tap hebben? Dat is mijn lievelingsbier geworden, 7 graden sterk, een mooi, blond en hoppig degustatiebier met een kleine zilte toets, dat het zo fraai doet op koude en natte dagen.
In West-Vlaanderen spreken we al vlug over een stamppot
Zullen we nog andere bieren opnoemen? Wel ja, maar niet allemaal want daarvoor hebben we een paar pagina’s nodig. Laten we het bij een paar bijzondere ontdekkingen uit West-Vlaanderen zélf houden: er is Poppolou van de North Sea Brewery! Keyte blond van brouwerij Strubbe, het befaamde Keyte-Ostens Belegeringsbier, dat in 2004 voor het eerst gebrouwen werd op initiatief van de Zythos-vereniging De Oostendse Bierjutters. En natuurlijk ook de bekende bieren uit andere delen van de provincie.
Je kunt in Den Toogoloog ook terecht om een hapje te eten. Er zijn een boel croques en pasta’s te krijgen, maar wij raden je toch de meer lokale lekkernijen aan. Een ‘boerenstutte’ met boerenhesp bijvoorbeeld, of met paté of rillette. Een ‘schelle van de zeuge’, 200 g pure comfort food boven een warm vuurtje. Of een vleesplankje met droge worst, waarbij altijd wel wat scherpe mostaard van Wostyn uit Torhout wordt geserveerd, zonder twijfel een van de drie beste mosterds van het land. En vraag stiekem ook altijd even of er hutspot in huis is. We hebben er ooit de allerbeste gegeten. Er is overigens een opvallend verschil tussen de West-Vlaamse en de Oost-Vlaamse hutspot. In Oost-Vlaanderen is het een bouillon, een soep, waarbij het vlees wordt meegekookt. In West-Vlaanderen spreken we al vlug over een stamppot, een stoemp, waarbij het vlees gebakken wordt geserveerd. In de meeste gevallen gaat het over spek, spiering en boerenworst. En mostaard van Wostyn. En een glas Jus de Mer. Dat is de allerbeste zilte ervaring voor een knusse, gezellige herfstdag in Middelkerke.
Den Toogoloog
Kerkstraat 7
8430 Middelkerke
dentoogoloog.be
#dekust
