Hoewel Han-sur-Lesse wijdvermaard is om zijn grotten en wildpark en jaarlijks meer dan 300.000 bezoekers lokt, had het nog geen hotel die naam waardig. Dat veranderde toen Unesco in 2018 het geopark Famenne-Ardenne als Unesco Geopark erkende en er één voorwaarde aan koppelde: er moest een hotel komen.
Projectontwikkelaar Unibricks sprong op de kar en bouwde een viersterrenhotel, waarbij particulieren mee kunnen investeren. Vanaf 140.000 euro word je eigenaar van een kamer, kan je er zelf 30 dagen logeren en deel je in de opbrengst. Voor de exploitatie van het hotel werd een beroep gedaan op Mercure.
Het hotel ligt in het hart van het dorp, er vlak naast vertrekt het treintje naar de grotten. Het is er behaaglijk binnenkomen op een gure herfstavond. Je stapt in één grote sfeervolle ruimte, waarin de receptie, bar, zithoekjes en restaurant als een fluïde geheel in elkaar overlopen.
Eyecatchers in de inrichting zijn: veel hout (of toch houtlook), warme kleuren, planten, tapijtjes, kussens, sfeervolle verlichting … het Ardense gevoel in een modern jasje.
In mijn kamer vind ik dezelfde look and feel. Met zijn 48 suites en 69 tweepersoonskamers mikt het hotel op drie doelgroepen: gezinnen, professionals en vriendengroepen. Mijn suite biedt plaats aan vier personen en lijkt wel een kleine studio, inclusief ingebouwd keukentje. Bij de rondleiding maak ik kennis met het fraaie binnenzwembad en een nog te bemeubelen groot zonneterras.
We zijn dan aan onze voortreffelijke salade Ardennaise, een verfijnde variant op een gekend Ardeens streekgerecht
Wat de keuken betreft, moest de lat hoog liggen. De gebroeders Bernard en Benoit Dewitte, die samen al twintig jaar het sterrenrestaurant met hun naam uitbaten in Zingem, werden aangetrokken om restaurant Merlesse de nodige uitstraling te geven. Als kind kwamen de broers vaak op vakantie in de streek en ze beschouwen het als een eer en een uitdaging om in deze hotelomgeving hun kunsten te tonen.
De verwachtingen zijn hooggespannen als we rond half 7 aanschuiven voor het diner. Het is wat onwennig zoeken naar een comfortabel plaatsje in coronatijd. Geen probleem, er mag wat geschoven worden in deze informele setting. De borden en het bestek zijn rechtstreeks op de would-be houten tafels geplaatst, er ligt een hippe wat kreukelige servet in het bord. Geen poeha, alle aandacht gaat naar de gerechten, die wel een streling voor het oog zijn. Ze worden vriendelijk en met een goede regelmaat opgediend, helaas zonder veel toelichting. Pas bij de derde gang zien we de menukaart verschijnen.
We zijn dan aan onze voortreffelijke salade Ardennaise, een verfijnde variant op een gekend Ardeens streekgerecht met aardappelschijfjes, gerookt spek, kaas en ui. Of hoe je superlekker kan koken met eenvoudige producten. De kaart vertelt ons dat het voorafje een knolselderhummus was met chutney van pijnboompitten. Een prikkelende smaakmaker, gevolgd door een pittig-smeuïge pompoensoep met emulsie van kokos. De smaakpapillen worden verwend, en dat is niet anders bij de fraaie moot kabeljauw die we krijgen geserveerd met stukjes knolselder en een saus op basis van sherry. De porties zijn ruim voldoende, maar gelukkig niet overdadig. Er is nog plaats voor de trots van de Ardennen: een perfect malse brok hertenvlees, met een herfstgarnering van savooi, spek en veenbessen. Het glas Franse rode wijn dat erbij geserveerd wordt, loopt vlot naar binnen. Als we om vijf over acht vragen om nog eens bij te vullen, krijgen we te horen dat er ingevolge de coronamaatregelen na 8 uur geen alcohol meer wordt geschonken. Hadden we dat geweten… maar goed: de wet wordt in ieder geval gerespecteerd.
Het dessert met de naam ‘kastanje chocolade’ kan ik moeilijk thuisbrengen: een weinig ijs en veel chocolade, beetje rommelig. Het is me wat te machtig na vijf gangen, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij. Ik ben niet zo’n dessertmens, tenzij het iets met – liefst rood – fruit is. In ieder geval: mijn tafelgenoten hummen goedkeurend.
Des te meer smaakt me de afsluiter van koffie met een nog warme zachte madeleine met speculoossmaak. De combinatie werkt wonderwel.
Een ongekende slaapmarathon later maak ik mijn opwachting voor het ontbijt
Na het eten zit er niet veel meer op dan onze kamer op te zoeken. De bar is dicht, de avondklok gaat in om tien uur. Ik installeer me op het bed met de perfecte matras, luister naar het nieuws over de alweer verstrengde maatregelen en lees vervolgens tot ik wegglijd onder het zachte dekbed.
Een ongekende slaapmarathon later maak ik mijn opwachting voor het ontbijt. Hoewel er een rijkelijk buffet prijkt, gebeurt de bediening coronagewijs aan tafel. Beetje moeilijk kiezen, maar de bestelde omelet met champignons en gerookt spek blijkt een voltreffer. De ideale energieboost voor een wandeling in de omgeving, die schittert in de mooiste herfsttinten. De Ardennen zijn hot, geeft Diogo nog mee, en zijn viersterrenhotel met unieke inrichting en uitmuntende keuken heeft alle troeven om de streek nog meer te doen boomen.
Door Lut Geypens.
Info en boekingen via deze link.
