Modeontwerpster Alison van Autreve in Namibië
Alison zit vast in Namibië, in een klein dorpje op zes uur van de hoofdstad Windhoek. Ze deed er een aantal weken vrijwilligerswerk toen de uitbraak van het coronavirus toesloeg. ‘Het vrijwilligerswerk bestond eerst uit lesgeven aan de kindjes van het dorp’, zegt Alison. ‘Maar door de coronacrisis zijn er veel collega-vrijwilligers terug naar hun thuisland vertrokken, waardoor ik nu help waar het nodig is zoals op de farm waar ik verblijf.’
‘Ik heb helaas geen zicht op een terugkeer naar België, dat heeft al voor stressvolle dagen gezorgd omdat ik echt naar huis wilde. Maar die optie was er gewoon niet. Er werd eerst een repatriëringsvlucht voorzien, georganiseerd door Duitsland. Uiteindelijk heb ik beslist om deze vlucht niet te nemen omdat niemand me kon zeggen waar we ergens zouden landen. De kans was dus groot dat ik gewoon in Duitsland zou stranden. Een andere repatriëringsvlucht zou dan weer een tussenstop maken in Johannesburg. De Franse ambassade heeft me dat afgeraden. Je zit dan sowieso vast in Zuid-Afrika, zeiden ze.’
En nu zit ook Namibië in een volledige lockdown. ‘De lockdown bracht eerst chaos met zich mee omdat die zou ingaan op vrijdag om middernacht, maar in werkelijkheid gingen de maatregelen al op donderdag van kracht. Ik probeer zelf positief te blijven door yoga te doen. Ik geef nu zelfs les aan twee vrouwen die ook verblijven op het domein. Niet dat ikzelf zo goed ben hoor (lacht). Ik kijk niet meer veel naar het nieuws, wat ik wel doe is iedere dag bellen naar vrienden en familie. En omdat het dorpsschooltje nog steeds openblijft, zijn mijn dagen ook druk. Er is geen enkel dood moment.’
Het uitstel van haar huwelijk raakt een gevoelige snaar bij Alison. ‘Mijn verloofde heeft me een jaar geleden in Namibië ten huwelijk gevraagd. De burgerlijke trouw zou normaal gezien plaatsvinden op 16 mei, maar uiteindelijk hebben we besloten om het uit te stellen. Ik zie het niet zitten om te trouwen in intieme kring. Dan stel ik het liever uit. Vooral onze huwelijksreis zou speciaal worden. We zouden eerst vertrekken met onze mama’s naar Zuid-Afrika en dan naar Namibië. Daarna zouden we samenkomen met onze getuigen en hun partners om een rondreis te maken. Nu valt dat ook in het water. Mijn verloofde blijft nog hopen dat de reis doorgaat maar ik durf er niet meer te hard in geloven.’
‘Ik besef wel dat ik ontzettend gelukkig mag zijn. Ik zit in de ongerepte natuur en ik sta op met de mooiste zonsopgang. Tot nu toe zijn mijn familie en vrienden nog allemaal gezond. Ik mag écht niet klagen. Sinds vier dagen heb ik er vrede mee genomen. De lockdown duurt tot nu toe tot 16 april en op 18 april vier ik mijn verjaardag. Die wil ik wél nog hier vieren, in de natuur en de rust. No way dat ik mijn verjaardag vier op een vlucht terug naar huis.’
Op dit moment hebben we dus nog steeds het gevoel alsof we op vakantie zijn
Ex-ereconsul Heidi Van Gerwen in Australië
Heidi woonde 30 jaar lang in Adelaide in Australië. De laatste drie jaar brengt ze er de Belgische winter door. Normaal gezien zou Heidi met haar gezin volgende week terugkeren naar België, maar niemand in Australië mag nog reizen. ‘Er is veel onzekerheid’, zegt Heidi. ‘Ik had gehoopt dat we in juni zouden kunnen terugkeren naar België, maar vandaag heb ik vernomen dat het zelfs tot oktober zou kunnen duren voordat we terug naar huis mogen.’
‘We mogen totaal niet reizen, zelfs niet naar een andere staat. Op dit moment mogen we wel nog buiten komen, enkel om oefeningen te doen en om te golfen of te tennissen. Maar dat ligt voor iedere staat een beetje anders. Wij wonen hier aan de kust dus we mogen nog wel met het bootje weg en ook gaan wandelen is geen probleem. Wel moeten we afstand houden en we mogen maar in groepjes van maximum twee personen naar buiten. De maatregelen verschillen niet zo veel als die van bij jullie, we lopen enkel een beetje achter op België. Op momenten merken we zelfs niets van de crisis omdat mensen zo ver uit elkaar wonen in dit land. Het winkelcentrum is nog gewoon open en verder is alles redelijk normaal. Behalve de restaurants, die moeten wel dicht.’
‘Ik verwacht ook dat er binnenkort meer zal moeten sluiten, zoals Ikea. Australiërs hebben nu tijd om te klussen dus die winkels zijn op dit moment zeer druk. Gelukkig neemt iedereen het toch wel serieus. Het toiletpapier is wel al weken op omdat er veel Chinezen hier wonen of studeren en zij zagen weken terug al wat er in China gebeurde. Zij begonnen zich dus al voor te bereiden op die scenario’s. Pasta, rijst en bloem zijn ook niet meer te krijgen in de winkels, maar dat is ook het enige.’
‘In het volledige land zijn er zo’n 5000 besmettingen vastgesteld. Op het moment dat er in Wuhan aangekondigd werd dat er een lockdown zou komen, heeft Australië beslist om alle vluchten uit China te verbieden. Dat heeft er denk ik wel voor gezorgd dat de besmettingen lang zijn tegengehouden. De meeste besmettingen met het virus op dit moment zijn Australiërs zelf die uit het buitenland terugkwamen. Een groot deel van het virus wordt ook binnengebracht door cruiseschepen. Iedere grote stad hier is nu eenmaal ook een havenstad.’
‘Op dit moment hebben we dus nog steeds het gevoel alsof we op vakantie zijn, omdat we aan de kust verblijven. Maar dat zal niet blijven duren. Ik probeer met die onzekerheid om te gaan door het virus zo goed mogelijk te begrijpen, door veel te lezen en door het nieuws goed te volgen. Daarna is het een kwestie van aanpassen om het risico op besmetting zo veel mogelijk te verminderen.’
Als er in de zuidelijke regio’s massaal mensen ziek worden is dat een ramp
Fotografe Sofie Delauw in Italië
Sofie vertoeft en werkt als reisfotografe veel in Italië. Op dit moment woont ze in Firenze, in de provincie Toscane. ‘Wij mogen zelfs niet meer gaan joggen buiten, we mogen enkel naar buiten om inkopen te doen of om naar de apotheek te gaan. We zitten dus echt al een maand binnen. Buitenkomen lukt enkel nog op ons terras. De politie controleert echt streng, ergens stoppen met de fiets of buiten spelen met ons dochtertje Emma mag gewoon niet meer.’
‘Weekend, weekdagen en datums bestaan niet meer voor ons want iedere dag is hetzelfde. Mijn overlevingsregels voor iedere dag zijn douchen en mezelf toch deftig aankleden, ook al ga je niet naar buiten. Op YouTube zoek ik nu filmpjes op om toch in beweging te blijven. Mijn dochtertje Emma wilde ik wel echt een routine aanleren. Schooloefeningen doen we ’s ochtends en we stimuleren haar om zelfstandig te spelen. We kopen zeer veel speelgoed online nu (lacht). Ik volg ook het nieuws, maar ik weet niet als dat veel zin heeft, je wordt daar depressief van.’
‘In Firenze houden mensen zich echt wel aan de regels. Italianen hebben een luide cultuur, er is altijd lawaai maar nu niet meer. In de rij van de supermarkt staat iedereen in complete stilte. Dat is heel raar maar ergens ook leuk want we horen geen enkele auto op straat nu. Er is geen vervuiling, er is gewoon de rust die er anders niet is.’
‘In de eerste week van de maatregelen heb je nog heel veel adrenaline omdat het allemaal nieuw is. De tweede week was het ergste omdat je niet goed weet wat te doen. Nu dat we een maand in quarantaine zitten, is iedereen het gewoon om binnen te leven. Er zijn zo veel mensen die in het ziekenhuis liggen of mensen die familie verliezen. Het is écht een soort oorlog en in plaats van naar het slagveld te trekken, moeten we alleen maar thuisblijven. Het is natuurlijk zwaar en je mag het niet onderschatten maar je wordt het wel gewoon om jezelf bezig te houden.’
‘Het moeilijkste aan het coronavirus is de situatie op economisch vlak want hier voorziet de regering bijna geen steunmaatregelen. Dus er zullen veel bars en restaurants de deuren moeten sluiten. Ze verdienen niks meer maar hun huur moeten ze wel doorbetalen. Ik heb geluk met mijn werk als fotografe dat ik de helft stockfotografie doe. Die markt is zeker niet in elkaar gezakt. Integendeel, niemand kan nu nieuwe foto’s maken dus gebruikt iedereen stockfoto’s. De andere helft van mijn inkomsten zijn foto’s die ik maak voor klanten en dat is wel weggevallen. Maar voor mij is het gelukkig niet zo ik moet vrezen voor mijn loon nu.’
‘In het zuiden slaat het coronavirus minder toe maar ook daar gelden dezelfde maatregelen. Een dokter uit Puglia zei dat de oudjes zich daar het minst aan houden. Ze wonen daar ook in kleine huisjes, dat is niet zoals bij ons met een tuin. Zij kunnen eigenlijk gewoon niet meer buitenkomen. Er is ook een echte vlucht naar het zuiden geweest. Omdat de maatregelen gelekt waren, konden inwoners uit het noorden nog op een trein springen naar het zuiden. Als er in de zuidelijke regio’s massaal mensen ziek worden is dat een ramp. De ziekenhuizen kunnen dat gewoon niet aan.’
Door Chloé Stouten.
