Masha Skoudina is slechts 27, maar haar dromen reiken verder dan ons knusse Belgenlandje. Momenteel vertoeft ze in India, de eerste plek op haar oneindig lange lijstje van landen die ze het komende jaar wil bezoeken. “Ik heb geen plan, noch een einddatum. Na India trek ik naar Zuidoost-Azië en daarna zie ik wel weer.” Het hoort erbij, het ongeplande backpack life, want dat is alleen reizen voor Masha. “Soloreizen is voor mij het toppunt van vrijheid”, zegt ze. “Je kan gaan en staan waar je wil, wanneer je maar wil. Er valt zo veel te ervaren en doen. Onverwachte wendingen die je leven een ander baan in doen leiden, letterlijk en figuurlijk. Vorige week was ik hier in India nog uitgenodigd op een huwelijk, zulke dingen maak je enkel mee als je alleen reist.”
“Ik heb me vaker onveilig gevoeld in Brussel dan aan de andere kant van de wereld”
Maar alleen op pad gaan heeft ook zijn keerzijde. “Je moet natuurlijk overal oppassen. Ik sta wel vaak stil bij hoe ik mij gedraag, want je bent op een plek waar je de gewoontes niet kent, waar je de mensen niet kan lezen, … Je weet niet wat done en not done is.” Daarom is het voor haar belangrijk om ook met de locals contact te leggen. “Zij weten hoe het werkt, en kunnen een houvast zijn. Ze helpen bij het zoeken naar hotspots, weten hoe de prijzen werken — en vooral hoe je de juiste prijs krijgt — en kunnen in noodgevallen ook mensen afwimpelen, als je wordt lastiggevallen. Al komen zo’n situaties niet vaak voor. Ik heb me vaker onveilig gevoeld in Brussel dan aan de andere kant van de wereld”, lacht ze.
Ook Heidi, een 41-jarige dromer en soloreizigster, herkent dat gevoel. “Ik heb me nog nooit onveilig gevoeld op reis, ook al ben ik bijna altijd alleen. Al merk ik wel dat ik voorzichtiger ben dan vroeger. Toen ik als 21-jarige naar Cuba trok in mijn eentje, stond ik daar niet bij stil. Nu ben ik al wat beter voorbereid op what if-situaties. Een briefje met de contactgegevens van thuis in mijn bagage en rugzak, of verschillende bankkaarten die ik op verschillende plaatsen verstop, … Je weet maar nooit.”
Mandy Steen (38) reist al jarenlang alleen, en heeft ook haar eigen veiligheidsmaatregelen waar ze zich aan houdt. “Ik zal er altijd voor kiezen om in een female only-dorm te slapen. Dat verschilt natuurlijk van persoon tot persoon, maar ik voel me daar wat meer op m’n gemak.” Tijdens haar solobackpack trip door Zuidoost-Azië en buitenlandse studie in Australië is de reiskriebel ontploft, en die heeft haar sindsdien naar alle hoeken van de wereld gebracht. “Zuidoost-Azië, Zuid-Amerika, Australië, … Ik heb het allemaal gedaan. Grotendeels alleen, maar sommige delen met een groepsreis. In Centraal-Amerika wisselde ik dan ook vaak af, omdat ik het daar nog net wat moeilijker vond in mijn eentje. Als je geen Spaans kent, is communiceren daar bijzonder ingewikkeld. Niemand spreekt daar Engels”, weet ze zich te herinneren. “Vandaar dat ik Centraal- en Zuid-Amerika nog net dat tikkeltje lastiger vind. Je ziet dat ook aan het soort reizigers dat je daar tegenkomt. In Zuidoost-Azië zie je vaker jongere mensen, die gaan voor het feesten en de ervaring. In Zuid-Amerika zijn de soloreizigers al wat meer ervaren. Ze komen vaker voor de cultuur en het land.”
“Qua leeftijd zie je inderdaad een groot verschil”, zegt Masha. “Zuidoost-Azië is veel jonger. Het is dan ook veel goedkoper en iedereen neemt dezelfde route. Je leert daar ook veel makkelijker mensen kennen. In India heb ik het daar bijvoorbeeld moeilijker mee. Hier zie je veel meer mannen die soloreizen dan vrouwen, en die zijn ook wat ouder. Ik denk dat dat ook komt door onze verwachtingen. Er wordt ons gezegd dat landen zoals India of Zuid-Afrika veel gevaarlijker zijn voor een vrouw die alleen reist. Maar is dat wel zo? Dat zit eigenlijk gewoon een beetje in ons hoofd, denk ik.”
“Voor mij is dat iets wat je reis maakt of kraakt: de mensen die je leert kennen”
Voor Mandy is contacten leggen ook een belangrijk onderdeel van soloreizen. “Voor mij is dat iets wat je reis maakt of kraakt: de mensen die je leert kennen. Je kan op de mooiste plaats ter wereld zijn, maar als je niemand leert kennen en je voelt je alleen, dan is dat minder leuk”, zegt ze. “Op een saaie plaats kan het veel leuker zijn als je mensen leert kennen en momenten kan delen met iemand, ook al valt de plaats tegen.”
Heidi heeft daarentegen helemaal geen problemen met een lange tijd alleen door te brengen. Integendeel: “Ik was toevallig in mijn eentje in Kopenhagen tijdens Valentijn, terwijl ik daar niet had bij stilgestaan. ‘s Avonds ging ik eten in een Italiaans restaurant zonder een reservatie. De ober keek wat raar toen ik een eenpersoonstafel vroeg, maar gaf me uiteindelijk toch een plekje. Ik zag overal hartjes liggen en besefte eindelijk dat het Valentijn was… Niets aan te doen helaas. Ik kwam tussen twee koppels te zitten als eenzaat, en het viel me heel de avond op dat beide koppels zo goed als niet communiceerden met elkaar. Ze voerden geen gesprekken, en zaten heel de avond op hun telefoon. Toen besefte ik pas: ‘Wie is hier nu eigenlijk echt alleen?’”
Door: Rens Oosterlinck
