Nicholas Block van King George vertelde over de paradox tussen fast en slow. Fast betekent dat we alles sneller willen, meer gemak, niet wachten. Aan de andere kant voelen we ons hier schuldig over en willen we ‘slow’ leven met respect voor het klimaat. Het leven makkelijker maken (fast) zonder schuldgevoel (slow). Dit is iets wat ik kan beamen. In mijn omgeving bij mijn leeftijdsgenoten en medestudenten merk ik dat er een lichtje begint te schemeren dat ons bewust maakt van de klimaatopwarming. Het is cool om vegetariër of vegan te zijn, minder vlees te eten, het openbaar vervoer te nemen, kraantjeswater te drinken of om unieke kledij te scoren in de tweedehandswinkel. Ook al weten we diep vanbinnen dat niet alleen de volgende generaties, maar ook die van nu zullen boeten voor elke onethische beslissing die we nemen, toch zijn er blinde vlekken. Spotgoedkope vliegtuigreisjes, online shopping én retourtjes (‘Waarom niet? Het is toch gratis?!’), de McDo na een nachtje veel te veel alcohol, smartphones.
Tijdens een familiefeest begon het tegen het einde, je kent dat wel, over politiek en het klimaat te gaan. Mijn nicht gooide de volgende vergelijking op tafel. “Jullie generatie is naar het toilet geweest, heeft het laatste rolletje wc-papier opgebruikt behalve één velletje en nu moeten wij het oplossen.” Ook al vind ik het een indrukwekkende vergelijking, tóch ben ik het hiermee niet echt eens. Vorige generaties waren, zonder zich al te vaak bewust te zijn van de klimaatproblematiek en met de daarbijkomende vuile last op het milieu, druk in de weer met het opbouwen en ontdekken van alle technologische hoogstandjes waar wij nu happig gebruik van kunnen maken. Tuurlijk, we zitten aan het laatste velletje wc-papier, maar het is aan ons allen om dat op te lossen. Zonder met de vinger te wijzen, maar kijken naar wat fout ging en wat beter kan. Vroeger is vroeger, nu is nu en de toekomst.
Luxe is eigenlijk een vrij filosofisch woord, want wanneer is iets luxe?
Ecologie en het klimaat is ook dé trend volgens toekomstverkenner, innovatieconsultant en keynote speaker Stefaan Vandist. Volgens hem zouden we het klimaatprobleem weleens (deels) kunnen oplossen met een simpele boom. Het is te zeggen, niet één simpele boom, maar heel veel. Of waarom geen onderwaterbos van kelp? Zo’n bos van kelp lijkt me ideaal aangezien 70% van de wereld bedekt is met water. Bedrijven gaan op zoek naar nieuwe, duurzamere materialen. Er bestaat een waterafstotende jas gemaakt uit algen en H&M heeft een kledinglijn Conscious die deels gemaakt zou zijn uit citroenschillen, ananasbladeren en biomassa van algen. Voor H&M is dit niet enkel vanuit ecologisch oogpunt interessant. Ze zullen zich er wel van bewust zijn dat de voorraad zoet water dat ze aan een belachelijk lage prijs kunnen bemachtigen niet onuitputtelijk is en het is goede marketing uiteraard. Maar het is wel een begin. Want als een reus zoals H&M zich hiermee bezighoudt, toont dit aan dat de klimaatbeweging geen schijnbeweging is, maar een hele aardverschuiving. De key in 2020 is processen innoveren, niet alleen producten. Zo is er Blueland. Die hadden gemerkt dat poetsproducten grotendeels uit water bestaan. Zij verkopen nu producten in pilletjesvorm waar je zelf water moet bijdoen in de herbruikbare spuitbusjes.
Jeroen Junte, designjournalist en curator van de tentoonstelling ‘Luxe’, had het over de nieuwe luxe. Luxe kan zitten in intrinsieke waarde, schaarste, authenticiteit, vakmanschap en zingeving. Vroeger zat luxe vooral in een hoge stap van de waardepiramide van Maslow, nu zit luxe meer en meer in alle basisbehoeften. Hij vertelde over Soylent, een drankje dat alle voedingsstoffen bevat die een mens nodig heeft. Of over een kastje om je eigen insecten in te kweken. Dit zijn voorbeelden van de nieuwe luxe bij de lichamelijke behoeften. Luxe is eigenlijk een vrij filosofisch woord, want wanneer is iets luxe? Luxe is wat prettig is, maar niet echt nodig is. Maar dat is dan weer zo relatief. Is zo’n kastje wel luxe dan? Want wat is het normale, niet luxe alternatief voor zo’n kastje? ‘Normaal’ voedsel uit een winkel? Is dat geen luxe dan? Buiten het filosoferen vind ik het een interessant gegeven om te kijken naar alle soorten behoeften en wat we hierin kunnen betekenen.
De lichtindustrie weet niet alleen van een mens wat die precies nodig heeft
Bart Maeyens vertelde over wat er allemaal mogelijk is met licht. De laatste jaren is de lichtindustrie hard beziggeweest met het innoveren van de technologie. De lichtindustrie begrijpt heel goed wat een mens nodig heeft. Er bestaat zoiets als Human Centric Lighting dat iemand zo optimaal mogelijk stimuleert om productief te zijn wanneer nodig en te relaxen en rusten op ontspanningsmomentjes. Zelf ben ik op sommige vlakken nogal een uitsteller en ik betwijfel ten zeerste of een beetje licht ervoor kan zorgen dat ik van tijd tot tijd productiever ben. Ik denk eerder dat het aan een ingesteldheid ligt. Ik las over een ziekenhuis waar het licht van intensieve zorgen werd aangepakt. Op een verschillend deel van de dag verschillend licht, zoals een normaal patroon van natuurlijk licht. Ik geloof dat dit wel een zeer positief effect kan hebben, omdat de patiënten en verzorgers de hele tijd binnen zijn en constant hetzelfde licht absorberen anders. De lichtindustrie weet niet alleen van een mens wat die precies nodig heeft (van licht), maar ook van een tomaatje en andere appetijtelijke organismen, waardoor met de juiste LED-technologie overal aan city farming gedaan kan worden.
Conclusie: dé uitstekende trend is duurzaamheid. Klimaat is een beweging die niet te stoppen valt.
Disclaimer: Eva D’Haese is studente media & entertainment business. Dit is een van haar opdrachten. Eva is als jonge twintiger ook rechtstreeks betrokken partij bij de toekomst van ons consumptiemodel.
