Operazangeres Elise Caluwaerts in het VK
Elise woont sinds een jaar deeltijds in Londen. Door de uitbraak van het coronavirus in het Verenigd Koninkrijk is ze momenteel naar een rustig kuststadje in het zuiden van Engeland weggevlucht. ‘Ik kon in principe nog terugkeren naar België, maar ik zag het niet zitten om een nieuw appartement te huren of om in te gaan wonen bij familie. Dat wilde ik zeker niet voor het besmettingsgevaar.’
‘Ik zag de besmettingen in Londen alleen maar oplopen, terwijl Boris Johnson het bleef hebben over herd strategy (groepsimmuniteit). En toen dacht ik, ik wil ergens zitten waar de mensen niet zo op elkaar leven. Dus heb ik de trein genomen naar Cornwall. Ik vond het wel magisch om hier in zelfisolatie te gaan, helemaal alleen. Bizar ook wel, want ik zat hier een week toen er een verbod kwam om naar het tweede verblijf te reizen. Dus het is hier compleet verlaten. Maar ik heb hier wel echt een fijne plek, ik kan zelfs nog wandelen aan het strand met de hond. Soms heb ik wel een beetje een schuldgevoel omdat ik het helemaal niet slecht heb hier.’
‘De situatie in het VK is schrijnend. En toch blijft de National Health Servicevolhouden dat ze alles onder controle hebben. Daarnaast komt er altijd een dokter op het nieuws, hij huilt bijna omdat ze niet beschermd kunnen werken in de ziekenhuizen. Wat vooral heel erg is, is dat het VK de aankoop van de beademingstoestellen voor de zorg niet samen met Europa heeft gedaan. Daarom betaalt het Verenigd Koninkrijk 45% extra per toestel op dit moment. Maar dat kost wel levens! Dit gaat echt compleet uit de hand lopen vrees ik.’
‘Alle concerten zijn inderdaad afgelast. Dat is hard, want hoe kan ik dat financieel overbruggen? Het is gewoon leven van het spaargeld in deze periode, en gelukkig lukt dat wel voor even. Voor mijn mentale gezondheid helpt het om te realiseren dat iedereen in hetzelfde schuitje zit. En om bezig te blijven, oefen ik veel. Ik zing twaalf uur per week, dat is zo’n twee à drie uur per dag. Ik ben ook begonnen met Deens te leren, of koken, iets dat ik al jaren niet meer doe omdat het leven zo hectisch is. Ik was eigenlijk vergeten dat ik dat heel tof vind.’
‘Ook ben ik nu bezig met een project voor een webplatform, samen met een Duitse pianiste uit Berlijn. Zij neemt slaapliedjes op in haar huis, en ik zing het in bij mij thuis. Natuurlijk duiken we het liefst met twee in een opnamestudio maar alles gebeurt nu even online. Het rare is dat ik nu eigenlijk in een heel rustige situatie zit. En dat is eigenlijk nooit zo bij mijn job. Ik ben wel gedisciplineerd, zo heb ik een lijst waar opstaat wat er moet gebeuren. Daar staat bijvoorbeeld ook op: vijf keer per week gaan lopen. Maar ook met vrienden bellen, dat doe ik sowieso twee keer per dag. Gewoon, om even te checken hoe het gaat.’
s Ochtends en ’s avonds gaan we naar de paarden en de ezel om ze eten te geven
Columnist Alain Grootaers in Spanje
Alain Grootaers beleeft de coronacrisis in een van de ergst getroffen landen, Spanje. Hij woont met zijn gezin in Andalusië en baat er een finca uit waar ze olijfolie maken. ‘In Spanje werd al heel snel de noodtoestand uitgeroepen. Zo is het verboden om buiten te komen, ook sporten of fietsen mag niet meer. Wandelen met de hond mag enkel nog rondom je eigen huis.De eerste week trad de politie op om te sensibiliseren, vanaf week 2 wordt er flink beboet. Wie naar de supermarkt is geweest en wordt gestopt door de politie bijvoorbeeld moet zijn kasticket laten zien dat wordt gecontroleerd op datum en uur. Je moet de kortste weg naar huis nemen en je mag niet met twee of meer in de auto. Er wordt niet mee gelachen maar iedereen houdt zich aan die strenge maatregelen.’
‘De economische crisis weegt hier wel hel zwaar door, er is geen regeling zoals in België. Wij blijven als zelfstandige ondernemers in de kou staan. Gelukkig kan de finca, het gedeelte waar wij leven en waar ons olijfoliebedrijf is gevestigd, blijven draaien als economische activiteit. Ook organiseren we hier rondreizen, die tak van ons bedrijf ligt uiteraard volledig stil. Omdat die rondreizen niet kunnen doorgaan en omdat er ook geen nieuwe reizen geboekt worden naar Spanje, is 80% van onze inkomsten weggevallen. Daarom proberen we nu in te zetten op de online verkoop van onze bio Extra Virgen Olijfolie via acties. We hebben ook ons online aanbod uitgebreid met nieuwe producten zoals kruidenthee en een lijn van sweaters, tanktops en T-shirts.’
‘We blijven positief door naar buiten te kijken. Naar het prachtige landschap, naar onze mooie finca, naar de olijfbomen, naar onze paarden, ezels, honden en katten. We prijzen ons gelukkig dat we hier wonen en niet in een flatje in een grootstad. ’s Ochtends en ’s avonds gaan we naar de paarden en de ezel om ze eten te geven. En dan gewoon luisteren naar hun geknabbel, een betere meditatie is er niet. Tegen 19.00 uur drinken we een glaasje wijn met wat nootjes erbij. Het leven is goed hier, ook in quarantaine.’
Wat hier heel erg gestegen is, is de wapenverkoop
Piloot Dominiek De Roo en Mindfulnesscoach Veronique Benoit in de VS
Dominiek en Veronique verhuisden vijf jaar geleden naar Phoenix in Arizona voor het werk van Dominiek. ‘Ik ben piloot geweest bij Sabena en Martinair Cargo’, zegt Dominiek. ‘Daarna was ik van 2012 tot 2015 directeur van de vliegschool in Brussel toen ik gepromoveerd ben tot directeur van de CAE vliegschool in Phoenix. Arizona is een uitgelezen locatie omdat het het hele jaar rond mooi weer is, ideaal voor trainingen voor piloten. Dus op een dag ben ik thuisgekomen met het statement: we gaan naar Phoenix verhuizen. Iedereen had eerst zoiets van hell no! Oorspronkelijk zouden we hier maar voor twee jaar zijn, maar ondertussen zitten we hier toch al vijf jaar.’
‘Momenteel hebben we nog geen plannen om terug te komen naar België’, zegt Veronique. ‘Dominiek heeft zijn werk en ik heb mijn coaching business hier en onze twee zonen zijn volledig ingeburgerd. Ik dacht oorspronkelijk dat ik me bezig zou houden met de kinderen om hen te integreren, maar dat ging allemaal vanzelf. Uiteindelijk was het voor mij een grotere aanpassing. Ondertussen heb ik beslist om het coachen ook hier op te starten. De coaching voor mijn Belgische klanten zet ik ondertussen nog verder en het verschil van 9 uur is echt een voordeel gebleken. Als mensen nu nog een sessie willen laat in de avond kan dat omdat het hier in Phoenix dan pas middag is.’
De baan van Dominiek valt tijdens de coronacrisis onder de essential services dus kan hij zijn werk verderzetten, deels op kantoor en thuis. Ook Veronique gaat van thuis uit verder met coachen van mensen met stressgerelateerde klachten. Ze zegt dat er zelfs meer vraag is in deze tijden. ‘Je merkt dat er nu veel meer onzekerheid en schrik bij de mensen leeft, dat is eigenlijk ook de reden waarom ik dagelijks online meditaties aanbied. De coaching gaat nu via Facebook Live, Zoom of Skype, er zijn zoveel middelen. Het creëert eigenlijk nog een grotere verbondenheid bij mensen, ervaar ik. Het heeft ook zijn voordelen, want nu kunnen mijn klanten een sessie opnemen of mijn blog raadplegen.’
‘In Amerika kwam de eerste maatregel tegen het coronavirus op 11 maart’, vertelt Dominiek. ‘Op 30 maart hebben we hier in Arizona het executive ordergekregen. Ze geven het niet de naam lockdown maar stay home, stay healthy and stay connected order om physical distancing en sociale verbondenheid te promoten. We hoeven ook geen documentatie bij ons te hebben om aan te tonen waar we naartoe gaan. Dus in dat opzicht denk ik dat het nog een beetje minder erg is dan bij jullie. Mensen leven hier veel meer verspreid van elkaar, daarom zijn er relatief weinig gevallen hier. Vergeet niet dat Arizona 10 keer zo groot is als België en 5 miljoen minder inwoners heeft. Er zijn op dit moment 52 personen overleden aan het coronavirus in Arizona. De winkels en de restaurants zijn wel dicht.’
‘Wat hier heel erg gestegen is, is de wapenverkoop. Ik denk dat dat vooral met paniek te maken heeft. Mensen zijn bang voor overvallen als er paniek uitbreekt en zo kunnen ze zich beschermen. Het lijkt alsof Amerikanen meer schrik hebben van de economische gevolgen dan van het virus zelf. Iedereen is bang om zijn werk te verliezen. Daarom heeft president Trump miljoenen dollars vrijgemaakt. Dat moet de economie draaiende houden.’
Om positief te blijven en de moed erin te houden organiseert Dominiek iedere dag een gezamenlijk online pauzemoment met zijn werknemers die van thuis uit werken. ‘Dat wordt heel goed onthaald! Ik merk dat het zorgt voor een grotere verbondenheid. Teamleden hebben me zelfs al gevraagd of we dit niet kunnen blijven doen. En voor de rest heb ik mijn uitlaatklep in de sport.’ Veronique past haar eigen mindfulness-oefeningen toe. ‘Daar ben ik wel mee bezig iedere dag. Leef je leven vandaag, is het motto.’
Door Chloé Stouten.
