Met Celebrity Masterchef Vlaanderen hebben we voorlopig te maken met bv-tv
’s Avonds dood ik de duisternis met een aflevering van Masterchef UK. Het kan me doorgaans niet schelen welk seizoen wordt uitgezonden, maar ik wil de uitzendingen wel in de juiste volgorde bekijken. Het programma is aan de andere kant van het Kanaal inmiddels aan het achttiende seizoen bezig.
Masterchef UK is het tegengif bij acute verveling, etterende frustratie en vlagen van ingehouden woede. Het is de moderne versie van het weesgegroetje. ’t is goed in ’t eigen hert te kijken, schreef Gezelle, maar ik ben niet zeker of hij daarmee het huppelende haarwild bedoelt dat voor mijn ogen in een saus van port en braambessen wordt bereid.
Mijn favoriete jurylid is Gregg Wallace, een goeiige kaalkop die toen hij jong was in een vat met custard moet zijn gevallen. Telkens als een deelnemer ook maar de minste aanstalten maakt om een handvol bloem met eieren en suiker in een mengkom te gooien, zien we Wallace dansend door de studio glijden terwijl hij medejurylid John Torode van puur contentement een tong draait. Enfin, we overdrijven wat.
Tjonge, wat heeft die man een sweet tooth. In het Verenigd Koninkrijk is elk dessert ook een ‘pudding’. Ik kan wel honderd desserts bedenken die niets met een pudding te maken hebben, maar Gregg vindt zelfs een duindoornbessensorbet ‘a cracking pud’, terwijl hij uit beeld nog net een stofje uit het linkeroog veegt.
Masterchef UK is de oerversie van het legendarische programma, en de enige editie die het niet van uitlach-tv en andere commerciële ingrepen moet hebben. De – overigens onbekende – kandidaten stralen goesting en ‘ooompf’ uit, ze komen om zichzelf te verbeteren en te groeien, en wie er in aflevering 1 al een beetje de kantjes afloopt, wordt op aimabele wijze de deur getoond.
Er zijn veel, vergeef me de woordspeling, afkooksels van Masterchef UK. De Amerikaanse en de Australische versie selecteren op personality veeleer dan culinaire kwaliteit. Een beetje controverse is nooit weg, en ‘bitch!’ is een woord dat niet hoeft weggebiept te worden. Niets van dat alles in Britain, waar passie en emotie en de pure, authentieke liefde voor producten en bereidingen prioriteit is. De versie met beroemdheden en andere persoonlijkheden heet er Celebrity Masterchef, en heeft niet de pretentie een kookprogramma te zijn. Het is een spin-off, en zo hoort dat ook.
Ik keek met andere woorden met niet zo’n overdonderende belangstelling uit naar Celebrity Masterchef Vlaanderen. Er zijn al veel te veel programma’s met BV’s, de subsoort Vlamingen die zichzelf in een eindeloze stoet lijken te reproduceren. Als jury werd gekozen voor twee van de beste chefs in Antwerpen, Nick Bril en Michaël Rewers, en met het verdwijnen van Lieve Goossens de beste gastvrouw van deze provinciën, Inge Waeles (Boury). Presenteren is een vak, en dat krijgen deze topchefs en -gastvrouwen niet onder de knie in de korte tijd die hen is aangemeten. Er wordt ‘getussentaald’ van jewelste, elke Antwerpse ‘dat is mijne meug’ moet worden gecompenseerd door een West-Vlaamse ‘Zitsje met de skieters?’ (Zoek het gerust even op.)
Vervolgens zien we Cath Luyten en mijn favoriete Vlaamse acteur Wim Willaert in een kramp schieten met darmkanalen en – jakkes! – blauwschimmelkaas. Mijn vermoeden is ook maar mijn vermoeden, maar ik heb vooralsnog teveel de indruk dat er jolige tv moet gemaakt worden, en dat af en toe een compleet onvoorziene verrassing, want zo zijn verrassingen, de spanning en de stress danig moet opvoeren. Met de immer jolige William Boeva is extra joligheid nooit weg, en het wordt zelfs zo jolig dat de stand-up comedian in zijn joligheid bijna alle aangereikte ingrediënten opzijschuift, en tijdens de resterende tijd dan maar een fles jolige champagne kraakt.
Aan het eind van de tweede aflevering verliet influencer Sarah Puttemans de bühne. Ik heb vooralsnog niet het gevoel dat de resterende BV’s, die consequent als ‘chefs’ worden aangesproken (wat moet dat een pijn aan de oren doen bij de juryleden), zich prompt als natuurtalenten zullen ontwikkelen, waarna zij de opening van een natuurwijnbistro aan het Antwerpse Zuid aankondigen. Of een eetcafé op de Kemmelberg. Willaert heeft natuurlijk wat ervaring met medicinale wiet.
Met Celebrity Masterchef Vlaanderen hebben we voorlopig te maken met bv-tv. We ontberen nog een luikje vakernst en educatie. We hopen in de volgende uitzendingen een dosis opleiding te zien, bij andere vakchefs. We hopen dat de betere deelnemers een shift kunnen meedraaien in een uitstekend restaurant. En we hopen dat ze die kennis kunnen aanwenden om de producten met eerbied en respect te behandelen. Masterchef kan het ook wel stellen zonder al die last-minute verrassinkjes à la ‘Hier is uw mystery box en in dat kleine doosje ligt nog een extra verrassing’, of ‘doe eens iets met ananas uit blik.’ En het programma heeft vanzelfsprekend ook niet die sprankelende dynamiek tussen Gregg Wallace en John Torode, de tv-chef die er altijd een beetje uitziet alsof hij aanstonds het loodje gaat leggen. Het is jammer dat we niet gewoon eerst recht hebben op een doodnormale Masterchef Vlaanderen. Laten we de celebrities opsparen voor een speciale editie met de kerst of zo.
Door Toni De Coninck.
Foto: © Play Media (Play4)
