Nét voor de regen met bakken uit de lucht valt, stap ik binnen in het atelier van Amélie. Ze begroet me enthousiast en geeft me meteen een kleine rondleiding in haar werkplaats. “Ik had nog even geen zin in administratie dus heb ik alles mooi opgeruimd!” vertelt ze lachend. Haar atelier bestaat uit een kleine keuken, een afwasruimte en een voorkamer met een grote koelkast en een decoratietafel.
De vele rekken rondom ons zijn gevuld met voorbeeldtaarten, taartstaanders, gedroogde bloemen en dozen vol bakmateriaal. Een droom voor iedere bakliefhebber. Op de decoratietafel staan vier cupcakes verleidelijk naar me te lonken. “Deze zijn voor jou!” vertelt Amélie. “Ik wist niet zo goed wat je graag lustte dus heb ik maar vier verschillende gemaakt”. We gaan op veilige afstand van elkaar zitten en starten het interview.
Op sociale media ben je erg positief en lijk je vrolijk in het leven te staan. Heb je in het dagelijkse leven ook zo’n positieve mindset?
Normaal gezien wel! Ik ben een vrolijk persoon. Vroeger werkte ik in bakkerij Frimout en daar was ik ook altijd aan het lachen, een babbeltje aan het slaan met de mensen, etc. Maar soms kan het wat te veel zijn, zeker met mijn eigen zaak. Ik ken mijn grenzen nog altijd niet zo goed, en af en toe heb ik wel eens een momentje dat ‘iedereen me nu even met rust moet laten’.
Wanneer wist je dat je een eigen zaak wou starten?
Eigenlijk is dat heel spontaan gegaan. Zo’n vier jaar geleden heb ik meegedaan aan een vegan bake-off van Eva vzw (non-profitorganisatie voor het promoten van plantaardig voedsel). Ik was toen tweede geworden, wat ik totaal niet had verwacht. Daardoor begonnen mensen me te vragen om voor hen ook taarten te maken en bakte ik steeds meer. Diezelfde zomer had ik herexamens, en ja, dan doe je van alles om maar niet te moeten studeren (lacht). Ik zocht via YouTube video’s op over taarten maken en decoratietechnieken. Toen klikte het: ‘Ja, dit wil ik ook kunnen’. Een koffiebar vroeg me of ik kon leveren maar ik was nog geen officiële zaak. Ik besloot dus om mijn bakkersdiploma te halen en gewoon onmiddellijk te starten. Dat was in 2017.
Wat was het beste advies dat je kreeg tijdens het opstarten?
Goh, dat is een moeilijke vraag. Ik weet gewoon dat ik nogal een doorzetter ben. Ik wist dat ik dit wou blijven doen en er beter in wou worden. Ik had nooit gedacht dat ik nu hier zou staan, met mijn eigen zaak én mijn eigen studio. Mijn vriend zegt vaak dat ik te veel ideeën heb, en alles meteen wil en het ook meteen doe. Maar ja, dan is dat maar zo (lacht). Momenteel heb ik het statuut ‘springplank tot zelfstandige’. In oktober zal ik volledig zelfstandig zijn. Dan begin ik ook met een postgraduaat Ondernemen, om de ‘serieuzere’ kant van zakendoen te leren kennen. Momenteel ben ik nog iets te veel met mijn taarten bezig en iets te weinig met mijn zaak. Ik hoop dat ik daar goed advies krijg en nieuwe middelen en tools leer kennen.
Vanwaar de keuze voor veganistisch gebak?
Ik wil mensen tonen dat taartjes ook lekker kunnen zijn zonder dierenleed. Ik wil een alternatief geven, tonen dat het wél kan. Ikzelf ben al zes jaar vegan en eet dus geen dierlijke producten. Ook bij kledij probeer ik zoveel mogelijk dierlijke producten of stoffen te vermijden. Natuurlijk ga ik niet alles wat ik heb zomaar weg doen, maar ik probeer mij vooral bewust te zijn bij het kopen van nieuwe spullen.
Welke vervangmiddelen gebruik je?
Kikkererwtensap. Als je dat opklopt, lijkt het precies op meringue. Verder gebruik ik sojamelk en sojaboter. Uiteindelijk zijn het nog steeds normale recepten, ik gebruik geen groenten of andere gezonde varianten. Het zijn échte, zoete taarten. Vervangers zoals dadels hoeven niet voor mij. Zoals je ziet heb ik daar veertig kilo suiker liggen (lacht). Als je dan eens een taartje eet, dan mag het wel goed zijn hé.
Hoe zie je veganistisch eten in de toekomst evolueren?
Ik denk dat er meer en meer veganistisch voedsel beschikbaar zal zijn. Op vijf à zes jaar tijd zijn er al enorm veel opties bijgekomen. Het is echt leuk om te zien dat je nu keuzes hebt. Je merkt ook dat heel veel bedrijven mee op de kar springen. Mensen beginnen te snappen van ‘oké, veganistisch eten kan echt lekker zijn’.
Waar haal je inspiratie voor je decoratie?
Ik haal veel inspiratie uit sociale media, zoals mijn laatste creatie met eetbaar papier. Ik probeer graag nieuwe dingen uit en zet die dan naar mijn hand. Wandelingen in de natuur geven me ook vaak nieuwe ideeën. Ik verwerk graag mooie bloemen en planten in mijn taarten.
Instagram functioneert als jouw business-kaartje. Zijn daar specifieke voor- en nadelen aan?
Ik denk dat ik er nog te weinig gebruik van maak. Ik probeer heel veel stories te posten maar ik toon nog te weinig op mijn profiel wat ik allemaal kan. Klanten grijpen vaak terug naar eerdere taarten, dus meer voorbeelden posten kan zeker geen kwaad. Sociale media is erg belangrijk voor mij: ongeveer drie vierde van mijn klanten komen via Instagram of via Facebook. Voor de rest reken ik vooral op mond-tot-mondreclame.
Je post heel veel over je zaak online, ook de lastigere kanten. Waarom?
Ik wil dat gewoon delen. Ik denk dat op sociale media de moeilijke kanten soms te weinig worden getoond en eigenlijk vind ik dat wel nodig. Heel veel van mijn volgers hebben een eigen zaak of willen aan de slag als hobbybakker. Ik vind het belangrijk om hen ook te tonen dat het niet enkel taarten bakken is. Ik had bijvoorbeeld heel veel moeite met de administratie, ik had nooit gedacht dat ik daar zo veel mee bezig zou zijn! Ik besteed bijna evenveel tijd aan administratie als aan bakken. Ondertussen besef ik dat het erbij hoort en probeer ik er iets positief van te maken. Het is ook handig dat klanten weten dat ik heel veel te doen heb, en dat ik niet altijd instant op mails kan antwoorden.
‘Voor mij was dat echt een lichtpuntje! Mensen waren extreem blij om even iemand te zien’
Je zit nu bijna een jaar in je nieuwe studio. Op welke manier heeft de coronacrisis je plannen in de war gegooid?
In feite was dat voor mij eerder positief. Ik ben nogal slecht in toekomstgericht denken, met mijn bestellingen leef ik echt van week tot week. De lockdown gaf me de kans om alles even op orde te brengen. Hoewel het niet moest, besliste ik toch om drie weken te sluiten. Toen heb ik administratie ingehaald en mijn website op punt gezet. Na drie weken nam ik opnieuw bestellingen aan, en besliste ik om de sweetboxen (dozen met een variatie aan taartstukken, brownies en koekjes) te lanceren. Niemand mocht buiten dus toen dacht ik ‘oké, ik zal dan maar gaan leveren’. Voor mij was dat echt een lichtpuntje! Mensen waren extreem blij om even iemand te zien en om een box te ontvangen. Hoewel ik voor corona al goede zaken deed, gaat het sindsdien steeds beter. (twijfelt) Het is wel wat een dubbel gevoel. Ik merk dat veel andere leveranciers echt in de problemen zitten en geen vooruitzichten meer hebben.
Voorlopig doe je alles alleen. Wil je meer uit handen geven?
Ik denk het wel. Ik merk dat ik daar al meer in gegroeid ben. Vroeger durfde ik niets door te geven, maar ondertussen heb ik al een schoonmaakster die elke week komt voor de grondige kuis. Er is ook al een paar keer iemand gekomen om te helpen met mijn facturen, want dat doe ik niet graag (lacht). Het is altijd wel een beetje zoeken in hoeverre je mensen toelaat. Ik heb alles alleen opgebouwd dus ik ben er wel wat beschermend over.
Wat is je ultieme relaxmoment wanneer je even tijd hebt?
Ik ben nogal een bingewatcher. Als ik dan eens een avond vrij heb, dan blijf ik maar series kijken en dan kan het plots heel laat zijn. En ook afhaaleten! Dat vind ik zo leuk en gemakkelijk. Support your local businesses. Ik probeer ook meer tijd vrij te maken voor mezelf, maar daar is nog wat werk aan. In juli heb ik drie dagen vrij genomen. Toen ben ik naar de plantentuin van Meise geweest en heb ik enkele boswandelingen gedaan. Begin augustus ben ik ook enkele dagen naar het Zwarte Woud geweest. Ik merk dat dat me wel deugd doet, en dat ik meer naar de natuur moet trekken.
‘Bali is bijvoorbeeld echt een vegan walhalla’
Je lijkt me niet iemand die vaak stilzit?
Nee, inderdaad. Onlangs leerde ik dat ik HSS ben, een high sensation seeker. Ik kan totaal niet stilzitten en ben heel ongeduldig. Ik heb het vaak super druk maar ik merk dat hoe meer ik te doen heb, hoe beter ik werk. Die druk en die deadlines zijn noodzakelijk voor mij. Ik vind het leuk om constant bezig te zijn.
june. is hoofdzakelijk een reismagazine. Zijn er specifieke reizen die jou hebben beïnvloed als persoon of als inspiratie voor je zaak?
Oh, dat is moeilijk, ik weet het niet zo goed. Sinds ik de zaak heb, reis ik een stuk minder, en dat vind ik wel jammer. Mijn reizen stonden vaak in het teken van eten. Als ik weet dat ze ergens lekker veganistisch eten hebben, dan wil ik daar graag naartoe (lacht). Bali is bijvoorbeeld echt een vegan walhalla. Ik heb daar overal zo lekker gegeten! De zon, het water, snorkelen en goed eten… Ik was zo’n gelukkige persoon daar. Het doet deugd om even weg te zijn van alles. Ik had daar eigenlijk ook graag enkele bakcursussen gevolgd, maar er was helaas niets meer beschikbaar.
In juli wou ik drie weken naar Amerika gaan, maar dat is natuurlijk niet doorgegaan. Ik zou op bezoek gaan bij iemand met wie ik al heel lang praat op Instagram. Ze heeft een kleine veganistische bakkerij en ik wou haar heel graag leren kennen. Ik hoop dat die reis later nog kan doorgaan. Je leert online heel veel mensen kennen via de baking community, ook uit het buitenland.
Haal je steun uit die online community?
Eigenlijk wel. Ik merk dat we er echt zijn voor elkaar. We kunnen altijd bij elkaar terecht met vragen en problemen. Er is natuurlijk altijd wel een beetje concurrentie, maar we proberen om elkaar te steunen en om positief te zijn. Ik vind het vooral leuk om ze in het echt te leren kennen, en elkaars creaties te proeven.
Door Justine Demeulenaere.
Foto’s: @bynouchka en Jamie Neirynck.
Meer info over Catberry Pastries vind je via de instagrampagina en website.
