Sinds begin juni is het echt zomer. De met bomen afgelijnde straten in Ann Arbor zijn een schouwspel van vele tinten frisgroen en al die bladeren zorgen voor de nodige schaduw. We hebben het deck in orde gebracht, de tuinmeubels uit de garage gehaald en kunnen nu weer buiten eten tot een stuk in september; alleen een zomerse donderbui zal ons af en toe even binnenhouden.
We hebben hier strenge winters maar gegarandeerd ook goede zomers, het is een deal waar ik mee kan leven.
Een paar avonden per week ga ik baantjes trekken in het openluchtzwembad in onze buurt. Vorig jaar bleven alle publieke zwembaden in Ann Arbor dicht door corona. Dit jaar moet je online reserveren om te veel drukte te vermijden, wat eigenlijk geweldig is.
We hebben ook onze nieuwe kayak klaargezet, je kan niet in The Great Lakes State wonen zonder je af en toe op het water te begeven.
Na een lange winter zijn de zomerse temperaturen een ware opluchting, alsof je herleeft. Dit jaar is dat gevoel nog intenser. Na de lockdown-zomer zijn wij, onze vrienden en de meeste buren volledig gevaccineerd (dat laatste weet ik omdat de New York Times een interactieve kaart heeft waarop je het geschat percentage gevaccineerden in je county kan checken).
Dat is absoluut fantastisch en schept een hoop mogelijkheden. Het is tegelijk stresserend – met onheilsberichten over die kwade Covid-variant die nu ook in de VS geland is. In Michigan moet je in winkels en restaurants geen masker meer dragen als je volledig gevaccineerd bent. Maar niemand vraagt je vaccinatiekaart en op burgerzin van een bepaald type Michigander durf ik na deze bewogen periode niet rekenen. Ik ben de beelden van de zwaarbewapende en met confederale vlaggen zwaaiende betogers tegen de Covid-restricities in ons Capitool vorig jaar nog niet vergeten. Het waren evenmin frisse kerels die plannen uitwerkten om onze gouverneur te ontvoeren en vermoorden.
De lat ligt hoog en aan mij is geen grote event-planner verloren gegaan
“We nodigen alleen mensen uit die gevaccineerd zijn,” leg ik mijn zus in Belgie uit. “Als je thuis iets organiseert, kan je nu zoveel mensen uitnodigen als je wil.” Alleen gevaccineerden uitnodigen, wie had ooit gedacht dat dit een criterium zou zijn.
We hebben een Graduation Party gepland voor onze dochter Sofie die deze lente de middelbare school afmaakte. Het tradionele bal, de Prom, ging op haar school dit jaar, om Covid-redenen, niet door. Maar er werd wel een serene en mooie afstudeerceremonie op poten gezet, buiten in het plaatselijke Amerikaans voetbalstadium.
Niet dat onze dochter per se groots wilde vieren, maar met een afstudeerfeestje ‘s anderendaags bij ons thuis, probeerde ik de prom wat goed te maken en het einde te markeren van een ongewone en voor jonge mensen toch wel moeilijke periode. Sinds maart 2020 is ze niet meer op de campus geweest, alles verliep online, ook haar laatste jaar daar.
Maar na de corona-stress overvalt ons een vage sociale angst. Een feest voor 20 mensen organiseren, hoe doe je dat ook alweer? Alsof we door die lange isolatie niet meer goed weten hoe je je sociaal gedraagt. En wat houdt zo’n party voor Amerikanen trouwens in? Ik check het op Pinterest en had dat beter niet gedaan. Het hele huis versierd met ingenieuze ballonconstructies! Borden en foto’s in de tuin! Een photobooth! Aangepaste cupcakes! De lat ligt hoog en aan mij is geen grote event-planner verloren gegaan.
Gelukkig zijn we niet zo’n “making memories” familie die elke mijlpaal volgens de traditionele regels wil vieren. Het blijft ons verbazen hoe commercieel alle feesten hier zijn, met catalogen vol stuff die je voor elke gelegenheid kan kopen.
Toegegeven, het is wel wat besmettelijk. Wanneer ik op school de cap and gown afhaal (de polyester cape en het bijhorende hoedje in de kleur van de school, door alle studenten gedragen tijdens de afstudeerceremonie), krijg ik tot mijn verrassing ook een bord mee om in de tuin te zetten met felicitaties voor de “Class of 2021”.
Het hek is nu van de dam. Ik ga voor ballonnen, enkele banners voor tegen het raam en een snel in elkaar gezette fotomuur.
Het is niet Pinterest Perfect, verre van, maar het werd een relax feest. We hebben fijne buren en vrienden en voor de meesten was het de eerste keer in lange tijd dat ze zonder masker met zoveel mensen bijeen waren. Iedereen opgetogen en blij.
Het verliep dus prima en bovendien heb ik volgend jaar nog een herkansing voor een over-de-top Pinterest themafeest. Mijn zoon, die dan afstudeert, voelt de bui al hangen.
