Vorige zondag was het plots drummen bij onze Trader Joe’s, de hippe kruideniersketen waar je voordelig Belgische chocolade en koekjes kan kopen en in het diepvriesvak Brusselse wafels vindt. Uitgelaten studenten reden met hun winkelkarren kris kras door de supermarkt. Het is wennen. Tot voor kort moest je buiten aanschuiven om de Trader Joe’s binnen te mogen. In Covid-tijden werd het aantal klanten beperkt. Dat was eigenlijk perfect. Even aanschuiven en daarna had je de winkel voor jou. Nu zijn de corona-maatregelen afgeschaft en daar bovenop zijn de universiteitsstudenten terug, het academiejaar begint hier vroeg.
Ik zie voor het eerst sinds lang ook veel volk aan de bushalte staan, netjes op afstand van elkaar en met mondmasker op, nu de meeste lessen weer in person doorgaan. Aan de University of Michigan in onze stad zijn de overgrote meederheid van studenten en proffen gevaccineerd en is het dragen van een mondmasker geen punt van discussie. Oef.
Het was een ongewone zomer. Veel misschien, toch niet, dan toch. Het was in elk geval geen zomer waarin je kon plannen zoals je wilde.
Na veel getwijfel kwam ik even naar België voor een familieweekend half augustus. Ik vertrok met vaccinatiebewijzen (van mij en mijn dochter en zoon) en een stapel ingevulde documenten. We landden in Amsterdam, met een ondertekende health declaration. Vandaar reden we naar België, met nog een stuk of wat formulieren. Op de vlucht naar Amsterdam was ik mij plots zorgen beginnen maken hoewel ik volledig gevaccineerd ben. Zo’n nachtvlucht doet wat met een mens en dus reed ik van de luchthaven recht naar een apotheker voor een sneltest. Om enkele dagen later terug naar de VS te vliegen moest ik langs de dokter voor een PCR-test.
Ik wil er niet over zeuren, ik kan heen en weer reizen, maar het is een domper op de reisvreugde.
Ik had er voor deze zomer echt een goed oog in. De vaccinaties kwamen op gang en alles zou snel in orde komen. De grote Midwest-trip die mijn zus en haar gezin in 2020 naar hier zouden brengen, was een jaar uitgesteld en dat zouden we goedmaken. Ik huurde alvast een vakantiehuis in Indiana, aan de oevers van Lake Michigan, waar we allemaal zouden zwemmen met zicht op de indrukwekkende skyline van Chicago. Zouden.
Als je via Turkije of via Mexico terugvliegt en daar 2 weken blijft, kan je de US binnenkomen omdat die landen niet onder de travel ban vallen
Voorlopig kan het gros van de Europeanen de Verenigde Staten niet binnen. Van de zogenaamde travel ban, door Trump ingevoerd als corona-maatregel, wordt nu al maanden gezegd dat die ‘straks’ voorbij is, maar op het moment dat ik dit schrijf (1 september) geldt het inreisverbod nog steeds.
Dat is niet alleen pijnlijk voor de Amerikaanse toeristische industrie, het is op zijn minst ook frustrerend voor duizenden Europeanen die in de Verenigde Staten al anderhalf jaar vast zitten. Wie hier voor het werk of voor studies met een visum verblijft, kan naar Europa gaan, maar daarna niet meer naar de US terugkeren. Er zijn uitzonderingen, maar dan nog blijft het een administratieve nachtmerrie waarvan de uitkomst niet gegarandeerd is. Er zitten ook gaten in het systeem: als je via Turkije of via Mexico – waar het virus welig tiert – terugvliegt en daar 2 weken blijft, kan je de US binnenkomen omdat die landen niet onder de travel ban vallen. Dat vergt echter tijd en geld.
Onlangs stuurde een groep wetenschappers – tal van academici en studenten zijn hier met een visum – een lezersbrief naar het wetenschappelijke blad Nature, in de hoop de thematiek op de kaart te zetten. In een fijne whatsapp-groep met andere Belgen in Amerika, postte iemand een open brief van een Italiaanse academicus die de absurditeit van de travel ban zeer concreet maakte. Hij en al die andere Europese visumhouders missen noodgedwongen familiebijeenkomsten of begrafenissen of wat nog, maar zijn Amerikaanse collega’s kunnen reizen naar Italië – Europa had de grenzen terug geopend – en hem selfies sturen vanop een terrasje in Firenze. Amerikaanse staatsburgers en Permanent Residents (mensen met een Green Card) kunnen, mits een negatieve Covid-test, vanuit Europa terug de US binnenkomen. Een virus houdt echter geen rekening met je visumstatus of nationaliteit. Ik kan mij de ergernis voorstellen van wie vastzit door willekeurige regels.
Enkele dagen geleden heeft Europa terug restricties ingevoerd voor wie uit Amerika komt… Zo gaat het voorlopig heen en weer. Wat de herfst zal brengen is niet duidelijk. Een te lage vaccinatiegraad en het uitzinnig verzet tegen coronamaatregelen in de VS, zorgen ervoor dat het spannende maanden worden.
