Een moestuin is dan wel goed voor geest en lichaam, maar de grote stad met zijn bruisende sociale leven lonkt evengoed dus als enkele vriendinnen laten weten dat ze de eerste vlucht naar Lissabon boekten, koop ik een treinticket met eindhalte Santa Apolonia. Het station ligt aan de voet van Alfama waar in een wirwar van straatjes de fado leeft en omaatjes shotjes Ginja in hun deurgat verkopen. Het is zaterdag en ik weet dat de vlooienmarkt aan het pantheon, een korte, stevige klim, aan de gang is, maar ik wil aperitieven en de laatste roddels uit België horen.
Via het water wandel ik langs een nieuw aangelegd wandel- en fietspad richting centrum. Het is nog wat kaal allemaal maar er staan verleidelijke houten chaise longues waar je met twee in kan dutten, en tiny, glazen cafeetjes met terrassen en uitzicht op de haven. Ik duik echter het bruisende Chiado in, het centrum van de stad, met interieurzaken, winkels en kantoren, en klim door naar Principe Real waar meer leuke, unieke winkeltjes zijn en waar de vriendinnen me opwachten. Lissabon ligt verspreid over zeven heuvels (eigenlijk acht, maar de stad wou met Rome concurreren) dus het is vaak klimmen of dalen maar dat levert in Principe Real, in de Jardim de São Pedro de Alcântara, een mooi uitzicht over de binnenstad op. Achter de tuin begint Bairro Alto, een oude volkswijk die nu vooral een uitgangsbuurt is met restaurantjes en cafés. De meisjes nemen me echter mee naar de Miradouro da Santa Catarina waar we op de warme stenen een flesje wijn uit de supermarkt kraken en de zon traag over de Taag zien draaien.
Waar Porto een verborgen geheim blijft, is Lissabon een grootstad. De wereld ligt er aan onze voeten en na zonsondergang dalen we af naar Farès, een zaakje met Midden-Oosterse keuken waar enkele parkeerplaatsen werden ingenomen om er een terrasje van te maken. De eigenaars blijken Belgen te zijn! Het is alsof ik ontwaak uit een lange slaap; we praten, lachen, drinken en eten alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Gebeurt dit echt? Enkele Belgische expats schuiven aan onze tafel aan en de avond ziet er veelbelovend uit, maar om halfelf sluit de binnenstad en wandelen we naar huis. Op de trappen in een van de kleinere doorgangen vlak bij onze slaapplek deelt een groepje Lisboètas een fles wijn. Iemand zingt fado’s en nodigt ons uit om erbij te komen zitten. Aangemoedigd door Bo zingt Same enkele klassieke Perzische liederen die verdacht veel op fado lijken. Smart en liefde spreken dezelfde taal, net zoals samenzijn en connecteren.
De volgende dag volg ik met Sara en Siska een workshop in hartje Chiado — vlak bij het charmante Largo da Carma — om zelf pastel de nata te maken. Anderhalf uur lang word ik ingewijd in het heerlijke recept van de overbekende pasteitjes. En eerlijk gezegd, het zijn de beste die ik al ooit heb gegeten. Die van Bélem zijn het bekendste, maar dit recept is onder de Lisboètas geliefder. Met mijn doosje vol zelfgemaakte natas struin ik naar Principe Real en ben nog net op tijd om met de meiden in de gezellige tuin van A talho een lunch mee te pikken. A talho is een vleesrestaurant met wagyu op het menu maar ik neem de vegetarische burger die niet onder moet doen voor de overvloedige vleesgerechten. Opnieuw schuiven mensen aan, deze keer uit Brazilië en Amerika. We keuvelen zo lang dat ik verplicht ben om de laatste trein naar Porto te nemen, helemaal opgeladen, vol nieuwe ideeën én enkele vriendschappen rijker.
Ik hoor vaak zeggen dat we dankzij de pandemie meer van de kleine dingen genieten maar eten, van elkaars gezelschap genieten en door de ander geïnspireerd raken zijn geen kleine dingen: het is het leven zelf… Best grote dingen die niet zo vanzelfsprekend zijn als we dachten.
Workshop pastel de nata: https://www.casadosovosmolesemlisboa.pt/homen
Vlooienmarkt: feira da ladra, Campo da Santa Clara (dinsdag en zaterdag)
Midden-Oosterse keuken: Farès
Lunch (vleesrestaurant, maar ook veggie opties): http://www.grupoatalho.pt/en/
Shoppen: https://www.thefeetingroom.com en https://loja-real.com/
Porto-Lissabon: de rit duurt drie uur en kost 25,10 euro. www.cp.pt
