Beste lezer, we moeten eens praten. De tijd is rijp. Ik heb lang getwijfeld en als ik heel eerlijk ben, heb ik deze woorden duizend maal herschreven en dan nog duizend keer herlezen, maar ik ben er klaar voor. Laten we het dus eindelijk eens hebben over die dikke, grote olifant die tussen ons in staat. Er is weinig dat mij zo beroert als het klimaat, moeder aarde, ons schoon blauw bolleke. Net daarom leef ik in een tweestrijd. Enerzijds kreeg ik onlangs een hoogrood hoofd als ik die veertiger zijn blik bier op straat zag wegwerpen, anderzijds neem ik wekelijks het vliegtuig naar mijn werk om dan verder te vliegen naar alle uithoeken van de wereld. Van hypocrisie gesproken. Ik probeerde het lang te negeren. “Het zal er wel niet op aan komen, zeker?”
Op een vlucht van 12 uur worden er ongeveer 12 plastic bekers per persoon gebruikt
Maar langzaam droop de naïviteit van mij af. Het besef kwam hard en drukkend. Gooi ik beter mijn stewardessenhoedje over de haag? Zal de mensheid daardoor stoppen met rondvliegen, plastic te gebruiken of meerdere douches per dag te nemen? Vele innerlijke oorlogen en een eerlijk gesprek met mezelf later ben ik tot een paar pin-gedachten gekomen en staat mijn besluit vast om er mijn mini-missie van te maken: bewustwording.
Doorheen mijn vele reizen in prachtige veelzijdige landen met unieke culturen, ongerepte natuur, bergen, meren en stranden werd ik geconfronteerd met een wereldwijd monster: plastic. Dit is wat je niet ziet op Instagram: een kleurrijke vogel stikkend in een strootje op het strand in Bali, spelende kinderen op een berg plastic in India, een zeehondje dat haar baby een beker uit plastic te eten geeft. En dat zijn slechts enkele voorbeelden van de destructieve gevolgen van onze wegwerpmaatschappij. Dat wij in een wegwerpmaatschappij leven, wordt mij wekelijks zeer duidelijk. Naast het feit dat vliegtuigen heel veel CO2 uitstoten, is de wegwerpcultuur binnen deze sector een minstens even groot probleem.
Op onze Boeing 777 hebben 270 economy passagiers plaats. Op een vlucht van 12 uur worden er ongeveer 12 plastieken bekers per persoon gebruikt – let op, dit is mijn persoonlijke inschatting en geen feit.
Ik zie weinig tot nooit dat mensen hun bekertje bewaren of geen vieze snuit trekken als ik vraag of ik het vorige bekertje nog eens mag gebruiken. Meestal vliegen mensen ook heen en terug, dat wil zeggen dat per persoon op slechts korte periode ongeveer 24 bekers worden gebruikt. Een kleine rekensom leert ons dat een heen- en terugvlucht naar Los Angeles neerkomt op een totaal van 6.480 plastieken bekers. Heb je ooit al eens 6.480 bekers op een hoop gezien? Voel je niet een kleine knoop in de maag als je weet dat er gemiddeld ongeveer 1.600 vliegtuigen per dag in de lucht hangen? En dan heb ik het enkel over de bekers.
Ik ben blijkbaar niet de enige hypocriet
Onlangs had ik een heftige discussie met een jongedame op een vlucht van Tanzania naar Zürich. We hadden kip en pasta op het menu, maar toen ik bij de derde laatste rij aankwam was de kip helaas op. “Onaanvaardbaar! Waarom is er niet genoeg en voor iedereen wat wils?” Ik herinner mij zeer goed hoe kwaad ze was, zo kwaad op deze vreselijke onrechtvaardigheid dat ze zelfs tranen in haar ogen kreeg. Ik heb drie pogingen gedaan om haar uit te leggen dat “voor iedereen wat wils” een onmogelijke opgave is. 270 keer kip en 270 keer pasta, zodat iedereen zeker zijn keuze zou kunnen maken zou resulteren in het wegwerpen van 270 perfect eetbare maaltijden. Dit begreep ze niet. Een uurtje later hoorde ik deze dame in geuren en kleuren vertellen over haar vrijwilligerswerk in Afrika tegen haar buurvrouw. Ik ben blijkbaar niet de enige hypocriet.
Ik hoop dat je aan mijn woorden in deze tekst denkt de volgende keer dat jz in een vliegtuig stapt. Gebruik je plastic beker meermaals of nog beter: breng je eigen beker of fles mee en wij vullen deze graag voor je op. Zelf trek ik deze lijn nog verder door: ik doe af en toe boodschappen in de ‘zero waste’ shop, gebruik wekelijks de app “too Good to go” (tip!), koop mijn groenten en fruit zoveel mogelijk onverpakt en neem vaker dan niet mijn eigen beker mee naar de Starbucks. Als we allemaal ons steentje bijdragen, komt er misschien verandering want waar vraag is komt antwoord. Doe het niet voor mij, maar doe het voor ons bolleke.
