“Thank you so much for existing”, zei ze. “My pleasure”, antwoordde ik plechtig. Ik wuifde haar uit terwijl ze van mijn erf reed in haar poepchique, tot de naad gepimpte Mercedes G-Class van ruim drie ton en ging even zitten op mijn zelfgepimpte rommelmarktstoel ter waarde van ruim drie euro. “Bedankt dat je bestaat”, dus. We zeiden dat in de eighties weleens onder vrienden bij wijze van onnozele edoch naar onze pubermening o zo spitsvondige begroeting, maar deze dame méénde het echt. Het zet een mens aan tot wat existentiële overpeinzingen, daar zo op een krakkemikkelige houten stoel. Want de G-dame was al de derde bezoeker op een dikke week tijd die me bedankte voor, welja, mijn bestaan.
Nu ja, de eerlijkheid verplicht me hier wel meteen bij te vermelden dat Lady G het niet zozeer over scribent dezes persoonlijk had, maar over mijn huidige emplooi. Ze was vooral erg dankbaar dat mijn wederhelft en ik intussen toch alweer twee jaar geleden de allereerste en enige alpacaboerderij op Ibiza uit de rode kleigrond gestampt hadden. Deze unieke vorm van vermaak op een eiland beroemd om haar 57 baaitjes en talloze strandbars en nachtclubs wordt duidelijk geapprecieerd, kunnen we intussen in alle bescheidenheid wel beamen. Want zoals gezegd was Miss G niet de eerste en enige die ons bedankte voor ons bestaan. Of het nu lokale boerenzonen, steenrijke expats of toeristen uit alle hoeken van de wereld zijn: steevast ronden ze hun bezoek aan onze alpacaboerderij af met een salvo welgemeende en uiteraard welgekomen complimenten. Een Nederlandse dame schreef ons zelfs een brief na een bezoek met haar lichtjes autistische zoon. “Nooit zag ik onze zoon van vijftien zo kalm en rustig, zo op zijn gemak, als tussen jullie fantastische dieren. Jullie hebben een magische plek gecreëerd op dit eiland, waarvoor hulde.” Toen zijn we ook even moeten gaan zitten op onze rommelmarktstoel. Maar misschien wel het mooiste compliment kwam uit de mond van een kurkdroge Oostenrijkse tachtiger die hier al meer dan een halve eeuw woont en Ibiza dus met eigen ogen heeft zien uitgroeien van een arm boereneiland tot exclusief reisparadijs: “Je beseft toch dat jij de mooiste job ter wereld hebt? Iedereen vertrekt hier met een brede glimlach, je maakt mensen alleen maar gelukkig en blij. Dat kan pakweg een politieagent niet meteen zeggen…”
Maar misschien wel het grappigste aan onze Verse Vriendschap is ons gedeeld lot als nieuwbakken Ibiza-celebs-tegen-wil-en-dank
Om maar te zeggen: we doen het nog graag. Naast het boerenleven in open lucht en het unieke contact met onze al even unieke dieren, haal ik veel plezier en voldoening uit het hemelsbrede sociale contact dat de open boerderijpoort ons oplevert. We krijgen echt een bloemlezing van al wat hier voet aan grond zet en niet zelden klikt het zo goed met een gast, dat we achteraf nog een keer op café afspreken en zelfs vrienden worden. Zoals met Dwayne, een gezellige Ier die al een lustrum op het eiland woont en voor de wereld in pauzemodus ging erg actief en succesvol was als dj-promotor.
Dwayne maakte van de Corona-break gebruik om met een camera het eiland rond te trekken voor zijn YouTube-kanaal. Een wandeling in de bergen, een blik op de verlaten stranden en straten, een unieke kijk in de leegstaande superclubs: zijn eenvoudige, eerlijke reportages leverden hem in geen tijd massaal veel kijkers van over heel de wereld op. Zo belandde hij ook op onze boerderij in Alpacistan en het klikte meteen zo goed tussen ons dat we samen gingen pintelieren.
Dwayne kan heerlijk vertellen over zijn onverwachte succes en de lokale roem die dit al even onverwacht met zich meebrengt. Zoals toen hij tijdens een politiecontrole van de immer strenge en gevreesde Guardia Civil aan de kant werd gezet, tot een jonge flik hem herkende en met hem samen op de foto wilde. Of hoe hij erin slaagde om de burgemeester van de stad San Antonio te overtuigen om op ‘zijn’ Ierse feestdag St Patrick’s Day een lokaal standbeeld in de groene spotlights te zetten. Of die keer dat hij plots een mail kreeg uit Vlaanderen: zijn reportage over onze alpacaboerderij was opgemerkt door een oude vriend van me die ik al meer dan tien jaar uit het oog verloren was. Dwayne bracht ons weer in contact en binnenkort worden we wellicht herenigd op de alpacaboerderij. Schoon, toch. Maar misschien wel het grappigste aan onze Verse Vriendschap is ons gedeeld lot als nieuwbakken Ibiza-celebs-tegen-wil-en-dank.
Toen we onlangs – wéér, ja – samen een pint gingen drinken in een lokale bar, hoorde ik onderweg naar het toilet het personeel fluisteren over ‘die YouTube-ster aan tafeltje vier’. Ik vertelde hem dat achteraf en hij schoot in een lach: “Drie keer raden over wie de mensen hier naast ons aan het fluisteren waren toen jij naar de WC was. “Die bekende kerel van de alpaca’s.” We bestelden nog een rondje en ik bedankte Dwayne om te bestaan.
