Een gemeende openingsvraag. Hoe gaat het met je?
Ça va! Ik heb gisteren iets te veel gesport en mijn lijf is vandaag wat aan het afzien (lacht). Ik kan eindelijk weer een beetje werken, dus ik ben content.
Voor degenen die jou nog niet kennen: hoe introduceer jij jezelf doorgaans? Want jij doet veel hè.
(lacht) Iemand heeft mij ooit eens een slasher genoemd: make-up artist slash journalist slash… In normale tijden is mijn hoofdberoep dus make-up artist. Daarnaast schrijf ik ook, voornamelijk voor Het Nieuwsblad en sporadisch voor Weekend.be, De Morgen, vroeger nog voor Charlie Magazine. Dat is eigenlijk begonnen toen mijn laatste boek rond body image, ‘Lief voor mijn lijf’, uitkwam. In normale tijden geef ik daar ook interactieve lezingen over.Dat is heel fijn om te doen, maar ik merk nu in quarantaine nog eens extra hard hoe graag ik met make-up bezig ben, dus dat wil ik wel als hoofdberoep behouden.
Hoe denk je dat mensen je omschrijven?
Wat ik het vaakst hoor in de positieve zin, is dat ik heel echt ben. Ik vind dat een heel groot compliment, want dat ìs gewoon zo. Ik vind het heel moeilijk om een masker op te zetten. Onlangs vertelde iemand me dat ik ook heel veel kracht uitstraal, en dat was voor mij echt een van de mooiste complimenten die ik ooit heb gekregen. Dat kan ook fysiek zijn, want ik ben best wel gespierd, maar ik hoop dat dat ook met mijn uitstraling en communicatie had te maken. Anderzijds krijg ik ook vaak te horen dat mensen me ontzettend emotioneel vinden. Ze hebben daar gelijk in, maar dat hoeft niet te betekenen dat ik niet vanuit de rede kan spreken.
Hoe ga jij er momenteel mee om wanneer je je niet goed in je vel voelt?
Ik moet echt naar buiten gaan. Ik heb het geluk dat ik vlakbij een klein parkje woon, dus ik kan gerust eens gaan wandelen of fietsen. Ik moet zeggen dat ik ook een paar keer heel hard in eten ben gedoken, al probeer ik daar niet te veel schuldgevoelens aan vast te hangen. Dat heb ik wel moeten leren hoor, want in het begin dacht ik: Sabine, hou u in! Maar hoe harder je je probeert in te houden, hoe fouter het loopt. Ik heb het dus proberen accepteren dat dat misschien was wat ik toen even nodig had. So be it.
Ik waak er over dat mijn foto’s niet vulgair worden – ik wil dat mijn moeder ernaar kan kijken
Mensen die jou volgen op Instagram zien af en toe een heel zelfzekere Sabine in sexy lingerie passeren. Vind je dat soms niet moeilijk om te posten?
Ik heb daar echt geen problemen mee. Ondanks het feit dat ik heel lang eetstoornissen heb gehad, heb ik mij nooit onaantrekkelijk gevoeld. Mensen denken altijd dat je zoiets ontwikkelt vanuit het idee dat je niet mooi bent, maar dat is heel vaak absoluut niet het geval. Ik hou ook gewoon van lingerie en sensualiteit. Het uiten van seksualiteit is naar mijn gevoel nog vaak not done bij vrouwen, dus dit is mijn manier om mijn seksualiteit te omarmen, zonder mij daarvoor te moeten schamen. Ik zorg er wel voor dat ik dat afwissel met andere posts, zodat ik geen lingerie-Instagram persoon word. Niet dat daar iets mis mee is, maar ik ben een gelaagd persoon, en dat is slechts een van mijn laagjes. En ik waak er ook over dat mijn foto’s niet vulgair worden – ik wil dat mijn moeder ernaar kan kijken. (lacht)
Je hebt sinds kort 10.000 volgers op Instagram.
Woohoo, het werd tijd!
Heb je daardoor een groter verantwoordelijkheidsgevoel wanneer je post over een maatschappelijk thema?
Ik hou me niet altijd in, omdat ik eigenlijk heel weinig taboes heb. Wat ik wel heel belangrijk vind, is om te blijven bijleren over discriminatie, diversiteit en privileges. Ik ben ervan overtuigd dat je altijd bepaalde voorrechten hebt tegenover een ander, hoe ruimdenkend je jezelf ook kan vinden. Zo heb ik als witte vrouw met een doorsnee bankrekening en goede ouders een bepaalde voorsprong gekregen waar ik me lang niet bewust van was. Daarom vind ik het belangrijk om open te blijven staan voor de ervaringen van bijvoorbeeld mensen met een andere huidskleur, culturele achtergrond of seksuele oriëntatie. Ik heb heel positieve volgers – even afkloppen. Zij steunen mij door aanwezig te zijn. Ik vind dat daar iets tegenover staat.
Je bent heel veel bezig met body positivity, zo heb je al 2 plus size-collecties met Xandres uitgebracht. Hoe waren de reacties daarop?
Heel tof moet ik zeggen! De eerste collectie was puur plus size – en daarmee bedoelen we maat 42 tot 54. Toen ontvingen we ook wel reacties van mensen met een mainstream maat die niet buitengesloten wilden worden, dus hebben we daar iets mee gedaan in de tweede collectie. Ik vind het heel fijn om te laten zien aan andere merken dat het kan om collecties te ontwerpen voor zowel iemand met een maatje 50 als met een maatje 40. Je hoeft geen aparte collecties te ontwerpen. En dat idee werd wel heel goed ontvangen. Mijn samenwerking met Xandres is sowieso heel mooi. Dat klikt gewoon keigoed, ik maak deel uit van de familie. Onlangs zeiden ze nog: “Sabine, gij weet toch dat deze samenwerking nog voor heel lang is hè.” Ook op professioneel vlak voel ik mij gerespecteerd. Ze laten me zien wat ik waard ben, en daardoor ga ik ook vaker mijn nek uitsteken voor een merk.
Zeker in het begin waren er velen die zoiets hadden van: mond dicht, Peeters
Heb je het gevoel dat de attitudes van de Belgen tegenover body positivity aan het evolueren zijn?
In België gaat dat sowieso veel trager. Die ‘doe maar normaal en laat het passeren’-mentaliteit voel ik heel hard in wat ik doe. Zeker in het begin waren er velen die zoiets hadden van: mond dicht, Peeters. Maar dat heeft me nooit tegengehouden, omdat ik wist hoe belangrijk dat was, en nog steeds is. Ik heb het gevoel dat je mensen vaak een per een moet overtuigen. Ik verschiet ervan hoe hard attitudes ingebakken zitten, dus kan ik ook niet verwachten dat dat van het ene jaar op het andere 180 graden draait. Maar ik voel wel een verandering. In de modesector is er ruimte aan het komen voor meer diversiteit, al is dat vaak nog vanuit een super commercieel oogpunt. Maar het is een begin. De laatste jaren zijn er op sociale media ook heel veel aanhangers bijgekomen. Dat is heel fijn, want ik heb lang het gevoel gehad dat ik er samen met enkele anderen alleen voor stond.
‘Wat me wel begint te irriteren, is dat body positivity een Instagrammable begrip is geworden. Ik zie verschillende bekendere gezichten die het in mijn ogen wat verkeerd brengen. Je moet de geschiedenis achter het begrip kennen voordat je echt weet waarover je spreekt. Het gaat over discriminatie, op sociaal en op medisch vlak. Dat is iets heel structureel en vaak ook politiek, het gaat niet per se over ‘jezelf mooi vinden’. Ik denk dat het dus wel nodig is om te blijven zeggen dat het draait om de mensen die gemarginaliseerd worden.
Is er nog een project dat je niet uitsluit voor de toekomst?
Ik heb een heel grote politieke droom die in het verlengde ligt van body positivity: zorgen voor een reglementering over de vrije verkoop van dieetproducten. Dat ligt me heel nauw aan het hart, want ik heb er vroeger zelf heel veel misbruik van gemaakt en dat heeft mijn lijf deels voor altijd kapot gemaakt. Ik weet hoe ontvankelijk je voor die berichtgeving kan zijn. En vroeger hadden wij nog niet eens sociale media! Een twaalfjarige kan gewoon Kruidvat binnenlopen en dieetpillen kopen. Dat is iets wat voor mij niet kan, dus wil ik graag op dat vlak een soort reglementering kunnen opstellen. ’t Is misschien een beetje utopisch, want er zit heel veel geld achter en ik weet niet of ik daar tegenop kan met mijn stem. Ik merk dat bepaalde politieke figuren wel mee zijn in dat verhaal, al zijn we nog niet op het punt dat we die conversatie helemaal kunnen voeren. Ah ja, ik droom ook om ooit te trouwen! (lacht) Ik wil ooit een trouwjurk aandoen!
Alleen voor de jurk is het al de moeite waard om te trouwen.
Gewoon voor de jurk en het feest – klaar.
Wat is het eerste dat jij gaat doen als je terug uit je kot mag?
Mijn petekind vastpakken – oh my god! Dat mis ik keihard. Of van die chille tv-avonden met vriendinnen, waar we met popcorn en een drankje naar RuPaul’s Drag Race kijken. En op date gaan! Vlak voordat de quarantaine begon, had ik eindelijk iemand op Tinder leren kennen waarvan ik dacht: met u wil ik afspreken! Maar nu zitten wij al bijna 2 maanden op onze kin te kloppen. Dat is dus ook wel een van de eerste dingen die ik ga doen. (lacht)
Door Charlotte Dupont.
Survivaltips voor je mentale gezondheid lees je hier.
In het boek ‘De naakte waarheid: Body bullshit ont(k)leed’ van Jozefien Daelemans gaat Sabine dieper in op privileges en worden nog allerlei andere misverstanden en discussiepunten aangekaart.
