‘Als ik van iemand hou, dan hou ik ook van de onvolmaaktheden van die persoon.
Dat maakt het anders.
Echter.
Weet je, perfectie, dat bestaat niet voor mij.
Ik streef daar niet naar.
Eigenlijk kan je de liefde die ik voor mensen koester ook terug vinden in wat ik met Klay probeer over te brengen: Dat pure, dat rauwe, dienen hoek af.
Méér nog, dienen hoek die ‘moet’ er af bij mij.
Ik word nogal nerveus van perfecte dingen.
Als kind had ik dat ook al. Ik wou altijd iets creatief doen met mijn handen, ik wou vuil zijn.
Later werd mijn interesse voor de ambachten dan ook – bijna logischerwijze – gewekt en ben ik cursussen gaan volgen in Brugge.
Potten draaien aan de schijf vond ik super maar naast ons was er een keramiekklas die mijn aandacht trok en het intrigeerde me dermate, dat ik er over ben gaan lezen. Ik keek youtube-filmpjes en ging ongegeneerd overal horen ‘hoe en wat’, om maar zo veel mogelijk hoogte te krijgen van wat er roerde in die wereld. Mijn fascinatie was zo groot dat ik er plezier in schepte om mezelf alles aan te leren. Je kan dus wel stellen dat ik een bezeten autodidact ben.
Ik merkte ook dat het steeds meer mijn meditatiemoment werd.
Als ik iets creëerde, zat ik in een flow en kon ik me plots ongeremd uiten. Iets wat me niet was toegestaan in mijn job als politie-inspecteur.
Mijn hobby werd zo algauw een zachte eye-opener maar ook een confronterende wake-up call. Dat creatieve kind in mij dat zich steeds luider naar de voorgrond drong, paste plots niet meer in het strakke stramien van het politiewerk.
Toen dan ook nog eens de pauzeknop van dat politiekeurslijf zonder pardon werd ingedrukt door een lange revalidatieperiode (Naïque is aan beide schouders geopereerd, nvdr) besefte ik dat ik verder wou met dat creatieve kind in mij.
En zo heb ik de stap naar Klay gewaagd.
‘Het mooiste compliment dat mensen me geven is ”Merci voor je prachtige werk”’
Er ging plots een andere wereld open.
Mijn stem, mijn eigenheid, mijn denken, mijn positiviteit, mijn eigen hoek af, mijn stempel, kortom mijn alles, kon ik plots ongeremd kwijt in Klay.
En ik moet zeggen, ik krijg er zoveel dankbaarheid voor terug.
In het begin vond ik dat vreemd.
“Maar neen, JIJ bent bedankt!” zei ik dan altijd.
Het drong precies niet tot me door dat dat ook kon.
Of laat ik het anders formuleren: Ik was een oprecht ‘dankje’ niet meer gewoon, niet in het algemeen en zeker niet op de werkvloer als inspecteur.
Ok. Ik kreeg natuurlijk ook wel positieve feedback, maar er was altijd die MAAR die er dan steevast achter volgde die toch wel als een lelijke dooddoener aanvoelde.
Misschien is dat wel dé rode draad die door Klay loopt en die me verbindt met de mensen waar ik iets voor mag creëeren, die wederzijdse ‘dankbaarheid zonder MAAR’.
Ik ben daar op een gegeven moment zo intens en bewust stil bij blijven staan dat ik nu iedere ochtend “merci” zeg tegen dit nieuwe leven.
Merci dat ik er ben, merci dat ik talenten heb, merci dat ik gezond ben, merci dat ik de dingen kan doen die ik doe, merci dat er mensen van mij houden, dat ik van mensen mag houden…
Het mooiste compliment dat mensen me geven is dan ook: “Merci voor je prachtige werk, je ziet gewoon dat je er je passie in steekt, je ziel.”
Ik maak in principe alles.
Van servies tot vaas, van urne tot lamp, beelden, noem maar op.
En zoals ik al zei, de liefde voor het onvolmaakte, de hoek af, het echte en het rauwe, dat zie je in ieder authentiek stuk van me. In de materialen, de afwerking, de kleine details…
Ik hou ook heel erg van kleuren. Vooral kleuren met een seventies vibe.
Kleur, ja, dat is ook zo een passie van me.
Ik toon zo wie ik ben. Ik geef een stukje van mezelf weg, én ik vertaal daarbij tegelijk ook wat de klant wil uiten.
Het feit dat mensen dat dan zien en er dankbaar voor zijn, dat is gewoonweg fantastisch.
Ik heb geen miljoen op mijn rekening staan, dat zéker niet, en dat hoeft ook niet, maar ik ben een gelukkig mens.
Ik weet wie ik ben, ik weet waar ik voor sta, sta met twee positieve benen in het leven, ik ben recht voor de raap, een sterke persoonlijkheid en toch heel bescheiden, en heb vooral… veel liefde te geven.
Ik zeg dus altijd volmondig ‘ja’ tegen het leven.
En de luxe om die ‘ja’ te mogen vertalen in de werken die ik maak, dat is meer dan een droom die uitkomt.’
Door Coby Avgoustakis.
Volg Naïque via haar Instagrampagina Klay Belgium.
