Ze stelt zichzelf graag voor als die vrouw van de “ik wil naar huis”-zakken. En als dat nog geen belletje doet rinkelen, hier nog een kleine introductie: Karen François is een contentcreator bij de VRT en heeft in bijberoep een leuk bedrijfje, Koaren, rond speelse quotes en droge humor. Ze woont in Antwerpen en volgde een tekenopleiding aan Sint-Lucas. Tijdens ons virtueel interview ligt er (in haar woorden) een patat van een hond rustig op haar te ronken. Jean-Bob is zijn naam en hij wordt spontaan wakker als hij het woord ‘snoepje’ hoort. Het interview werd snel een gezellige babbel met een even gezellige madam over haar bedrijf, hondjes en het leven.
Hoe is Koaren tot leven gekomen?
Het idee is ontstaan op café. Piet, een vriend van mij, maakte de mop ‘Aladdin zonder d is ook maar Alain’ en dat werd de quote voor de allereerste totebag. Eigenlijk was het niet de bedoeling dat het een zak zou worden. Ik vond die mop gewoon zo grappig dat ik zei tegen Piet: ‘Ik ga daar een T-shirt van maken voor u’. Ik wou ook iets voor mezelf maken met de quote, maar ik draag geen T-shirts met tekst dus maakte ik een totebag. Ik tekende gewoon de letters met een zwart stiftje op een linnen zak. Daarna kreeg ik verschillende reacties van mensen die ook zo een tas wilden, et voilà!
De allereerste verkocht ik voor vijf euro, want een zak drukken kostte me maar vijf euro. Het was niet echt de bedoeling om er een business van te maken, ik deed het eerder voor de fun. Na een tijdje liep het echter zo vlot, dat ik besloot als zelfstandige in bijberoep een webshop te starten. Ik maak dingen voor mezelf en mensen willen dat kopen, zalig gewoon!
Ik ben een echte mensenmens, een knuffelaar
Waar droom je van op dit moment?
Ik wil super, super, supergraag een fysieke winkel. Ik ben nu op zoek naar een pand in Antwerpen. Het plan is om in december, tijdens de kerstperiode, een pop-up te openen. Daarnaast zou ik ook graag curator zijn voor het werk van mijn vrienden, ik wil ze bij mijn winkel betrekken. Ik heb zoveel creatieve mensen rond mij met geniale ideeën, maar die niet ondernemend zijn. Ik ben dat wel en wil hen graag helpen. Begrijp me niet verkeerd, de webshop is heel leuk. Ik krijg vaak toffe berichtjes, maar ik zou het zo geweldig vinden om die mensen ook effectief te zien. Ik ben een echte mensenmens, een knuffelaar.
Ik kan me voorstellen dat zelfisolatie voor jou als mensenmens niet gemakkelijk is?
Het is echt kut. Gelukkig kan ik Jean-Bob nog knuffelen, dat is veel waard. Tijdens de week werk ik nog volop voor de VRT, maar in het weekend valt alles wat stil. Ik zit totaal niet graag stil, dus teken ik met krijt dingen op de stoep of ga ik zonnebloemen rondbrengen, anders word ik zot.
Je zat in Las Vegas toen alles begon. Hoe was het om hals over kop te vertrekken?
We hadden net een tipi geboekt in Palm Springs toen ik wat onrustige berichtjes begon te krijgen van het thuisfront. Dat maakte mij toch wat paniekerig en we besloten vroeger naar huis te vertrekken. Onze vliegtuigmaatschappij was totaal niet behulpzaam. We kregen te horen dat niemand te bereiken was omdat het zondag was. Mooie klantendienst. Ik ben dan maar full-on-Karen gegaan op de luchthaven. We hebben nieuwe tickets gekocht bij een andere maatschappij. We wisten dat we echt moesten vertrekken, binnen een paar dagen ging de boel ontploffen. Hier in België begon iedereen volop wc-papier in te slaan, maar daar begonnen ze wapens en munitie te hamsteren. Beangstigend. Ik was totaal niet op mijn gemak.
Alsof het nog niet erg genoeg was, werd ik, na nog wat problemen met het nieuwe ticket, ook nog eens uit de lijn gehaald voor controle. Ik weet niet waarom, maar ik word er altijd uit gepikt voor controle. Ik moet er dus echt louche uitzien. Nu moet je wel weten dat ik graag rare dingen koop. In mijn handbagage zat er op dat moment een fartlolly en een jellypickle. Toen de security die zaken uit mijn bagage haalde, kon ik dan ook door de grond zakken van schaamte.
Het meest van al mis ik de Quick
Je ‘Ik wil naar huis’-slogan werd eigenlijk werkelijkheid?
Inderdaad. Best ironisch, want eigenlijk wil ik nooit naar huis en ben ik ook nooit thuis. Mijn collega’s bij VRT-nieuws hadden me gevraagd om een filmpje te maken en ik zeg daarin ook letterlijk ‘Ik wil naar huis’. Ik ben dus echt gewoon mijn eigen brand! Het heeft me een rib uit mijn lijf gekost, maar ik ben blij dat ik thuis geraakt ben. Het was wel verschieten en aanpassen toen ik in België kwam. Van al de lockdownregeltjes was er in Amerika nog geen sprake.”
Wat mis je het meest?
Ik mis mijn werk en collega’s, maar het meest van al mis ik de Quick. Dat is echt super schaamtelijk, maar ik vind dat zo lekker. Ik mis ook mijn opa, die is alleen gevallen nadat mijn oma in februari gestorven is. Best wel dubbel. Mijn oma was dement en ik ben blij dat ze dit niet moet meemaken, want ze zou het niet snappen. Mijn opa, die 94 is, zit nu wel helemaal alleen binnen. Dat vind ik moeilijk. Hij heeft net de vrouw waar hij al heel zijn leven mee samen was verloren. Ik mis ook wel de standaarddingen, zoals een goed terrasje met vrienden. Al is dat natuurlijk een luxeprobleem.
Normaal zou ik ook reizen missen, want ik doe dat zeer graag. Maar na mijn avontuur in Las Vegas wil ik even niet op reis en heb ik ook geen zin om iets te plannen. Voor mijn verjaardag gingen we normaal naar Mexico, mijn droombestemming, maar zelfs als het mogelijk zou zijn tegen dan, wil ik niet gaan. Ik zit hier goed.
Wat brengt de toekomst?
Er komen wel een paar toffe dingen aan op professioneel vlak. Een winkel, een geheim projectje met een museum en hopelijk een nieuw datingprogramma bij de VRT, over daten met je moeder erbij. We hebben al een test gedaan daarvoor en het concept is leuk. Iedereen kan zich volledig inbeelden hoe zijn/haar moeder zich zou gedragen, toch?
Ik hoop ook dat mensen lief voor elkaar zullen blijven wanneer alles terug normaal wordt. Is dat naïef? Ik weet het niet. Solidariteit is iets dat we kunnen meenemen uit deze crisis. En ook dat mensen minder spuwen op straat. Er zijn maar twee dingen die ik echt haat: mensen die spuwen op straat en mensen die links stilstaan op een roltrap. Stop er gewoon mee.”
Hoe sta jij in het leven?
Van nature ben ik een echte peoplepleaser. Vroeger deed ik dingen die ik eigenlijk niet wou doen, met mensen die ik niet wou zien. Maar een jaar geleden las ik het boek The Magic Of Not Giving A Fuck en ik leerde om ook echt minder fucks te geven. Ik wil zo eerlijk mogelijk leven. Na dit boek heb ik misschien wel even te weinig fucks gegeven, maar ik denk dat ik nu terug wat meer empathisch ben en een mooie balans heb gevonden.
Waarom is humor belangrijk?
Omdat het leven soms al kut genoeg is. Het helpt om alles te kunnen relativeren. Het is allemaal niet zo gemakkelijk, dat volwassen zijn. Ik had daar wel iets anders van verwacht. En dan is het belangrijk om zelfs in moeilijke momenten, zoals nu, mopjes te kunnen maken met vrienden en te lachen. Ik denk dat het voor mij persoonlijk ook een manier is om met dingen om te gaan en misschien ook om mij een beetje achter te verstoppen. Als een soort veiligheid. Ik gebruik het ook om bij nieuwe ontmoetingen te zien op welke golflengte we zitten. Reacties op mijn humor tonen wat voor vlees ik in de kuip heb.
Door Mare De Baerdemacker
