Zullen we beginnen met vertellen dat port nog vaak op de foute manier wordt genuttigd? Dat heeft met een traditie te maken waarbij in de jaren 70 van de vorige eeuw aperitieven steeds zoeter werden. Maar port wordt verondersteld na de maaltijd gedronken te worden, bij sommige kazen of desserts. Er is één uitzondering, en dat is de droge witte port die in Portugal vaak met tonic als apero wordt gemixt. Alle andere variaties, en dan zeker gerijpte tawny’s, late bottled vintage en vintage ports horen bij het dessert, als digestief, of in dit geval als afternoon tea.
Porthuis Graham’s, een van de ouderdomsdekens aan de Douro, lanceerde eind vorig jaar het idee om in enkele kwaliteitsvolle Belgische etablissementen port bij de afternoon tea te schenken. Dat gebeurde in Alice en Joost Arijs (Gent), Hotel De Orangerie (Brugge) en Domestic (Antwerpen). Wij testten de afternoon port uit bij Alice in Gent.
Als laatste verwennerij, rijstpap met bruine suiker, op te eten met een bijhorend gouden lepeltje
Alice is van oorsprong een brunch- en lunchplek in het Gentse Onderbergen, en een ode aan de moeder van oprichter Eric de Waegenaere. In het poederroze interieur dat doet denken aan het filmdecor van Marie-Antoinette, serveren ze sinds kort een high afternoon tea met Graham’s port. Toegegeven, een slagzin als “le goût de la nouvelle grandeur” zorgde voor hooggespannen verwachtingen. En de vraag die op nu op ieders lippen brandt, werden die ook ingelost?
Er mag gerust gezegd worden dat Alice mikt op een totaalbeleving. Een Parijse kwinkslag zie je al terug in het exterieur: een beige gevel met gouden muurkaders die aankondigen dat er binnenin heel wat moois te ontdekken valt. Een smalle inkomhal begeleidt ons naar waar het eigenlijk om draait: het grote herenhuis als zelfverklaarde tearoom – al klinkt die term te oubollig voor de hippe schwung die hier heerst – waar patisserie en ander lekkers uitgestald staan. Er werd duidelijk gelet op de details, wit met roze gestoffeerde stoelen, grote lusters aan de hoge plafonds, kaarsjes, porseleinen servies, grandioze portretten van Franse hofdames. Ja, zelfs pastelroze handdoekjes in het kleinste kamertje.
Bij binnenkomst vraagt een vriendelijke dame wat we graag willen drinken: “Een afternoon tea met koffie, kan dat ook?” Ik vroeg en kreeg een cappuccino met heerlijk melkschuim. Afternoon tea betekent in Engeland doorgaans een variatie aan artisanale zoetig- en hartigheden bij je kopje thee. In dat elan bracht de vriendelijke dame ons een etagère vol variëteiten. Mini sandwiches met pesto en kalkoenfilet, boterhammetjes met huisgemaakte zalmsalade, een kommetje vers fruit, een stukje brownie en een sneetje frangipanetaart, en roze – what else? – macarons. En als laatste verwennerij, rijstpap met bruine suiker, op te eten met een bijhorend gouden lepeltje.
De tien jaar oude tawny smaakt voortreffelijk bij het zoets, maar doet het door de rijping op hout en de mooie aciditeit ook uitstekend bij de zalm en de kalkoenfilet met pesto. Dat heb je met kwaliteitsvolle port. Het is in de eerste plaats een prima gemaakte wijn, en daar hoort het genot van een succulente maaltijd bij.
(Door Kjersti Nilsen)
