Wat hebben we met shakshuka?
In het najaar van 2018 vroeg de uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts mij om een reisgids over Marrakech te maken. Nu moet je weten dat ik een haat/liefde verhouding heb met de Marokkaanse stad. Ik vind het net als iedereen een exotische smeltkroes van geuren en kleuren, een plek om te verdwalen in de stegen en soeks. Maar het is ook de stad waar ik niet minder dan twee keer op klaarlichte dag ben bedreigd en ik het op een lopen moest zetten voor iemand me een klap verkocht.
Ik deed de uitgeverij een tegenvoorstel. ‘Laat me Tel Aviv doen in de plaats. Dat is dé upcoming stad met een bruisende clubscene en een ontzettend rijke gastronomie.’
En zo trok ik in de herfst van 2019 gedurende enkele weken naar de witte stad, die ik sindsdien in het hart heb gesloten. Ik schreef het boek, fotografeerde, zag de lay-out vorderen en kreeg het signaal dat het eind maart 2020 in de boekhandel zou liggen.
Toen kwam de ziekte-die-we-niet-langer-zullen-vernoemen. Het boek bleef op de plank liggen, in een Nederlands magazijn, en as we speak ligt het daar nog steeds. Tot wanneer reizen weer mogelijk wordt. Nu ja, we weten allemaal dat Israël het handig voor elkaar heeft gekregen om de bevolking in ijltempo te vaccineren, en dat de mondmaskerplicht er vorige week zowaar werd opgeheven. Maar het duurt vast nog enkele maanden voor het land ook weer buitenlandse toeristen toelaat.
En dus willen we Tel Aviv naar hier halen, met dit recept voor shakshuka. Er is een grote kans dat je tot voor een paar jaar nog nooit van deze bereiding had gehoord, en ook nu nog is het een gerecht voor foodies.
Shakshuka is niet per definitie Israëlisch, net als zowat alle andere gerechten die je in Tel Aviv eet. De meeste recepten kwamen de voorbije decennia mee met de Joodse diaspora, en worden nu door creatieve chefs in ere hersteld of gepimpt met andere invloeden. Tel Aviv is met New York en misschien Londen de enige plaats ter wereld waar je een Irakees naast een Pools restaurant vindt.
Shakshuka komt in oorsprong uit de maghrebijnse keuken en is een stoofpot op basis van tomaten, specerijen en eieren. Een armemensengerecht, zoals de meeste lekkere recepten. De Tel Avivi eten het als ontbijt of brunch. Een restaurant zoals Doctor Shakshuka, in Jaffa, heeft er fortuin mee gemaakt. In ons recept voegen we lentewortelen toe aan de stoof, en gebruiken we komijn. Wortel en komijn, een hemelse combinatie.
(Lees verder onder de foto…)
Wat hebben we nodig voor 2 personen?
1 rode ui, in fijne plakjes gesneden
1 teentje knoflook, fijngesnipperd
1 rode Spaanse peper, fijngesneden
3 bio-wortelen, in dobbelstenen van 1 op 1 cm gesneden
½ courgette, in dobbelstenen van 1 op 1 cm gesneden
½ gele paprika, in reepjes gesneden, zonder de zaadlijsten
1 klein blikje tomatenconcentraat
1 blik tomatenpulp (of datterini)
een geutje water
1 el komijn
½ el paprikapoeder
olijfolie
peper en zout
2 bio-eieren
verse kruiden zoals bieslook en koriander
Bak de ui, knoflook, wortelen en pepers aan in een geut olijfolie. Voeg de courgette toe en de reepjes paprika.
Kruid met de komijn en het paprikapoeder en laat nog even doorbakken zodat de smaken van de specerijen vrij komen.
Voeg het tomatenconcentraat toe, roer goed en laat nog wat doorbakken. Let in deze fase op dat je bereiding niet aanbrandt.
Voeg dan de tomatenpulp of tomaten uit blik toe. Roer goed. Voeg eventueel een geutje water toe en zet op een zacht vuurtje tot de wortelen beetgaar zijn (dus met nog een min of meer krokante beet.)
Kruid met zout en een beetje zwarte peper.
De shakshuka moet in deze fase nog behoorlijk vochtig zijn. Een dikke saus met goed herkenbare groenten.
Maak nu twee kuiltjes met de bolle kant van een lepel. Giet in elk kuiltje voorzichtig een eitje.
Zet de bereiding op een zacht vuurtje en laat sudderen tot het eiwit gestold is. Normaal 12 à 15 minuten. Intussen zullen ook de andere smaken zich verder vermengen.
Dien op met fijne bieslook of koriander, naar smaak. En met krokant zuurdesembrood om de pan schoon te likken.
Dit gerecht vraagt om een complexe, aromatische wijn, type droge riesling uit Duitsland, sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland, of eventueel pinot bianco. Wil je rood? Dan kunnen sommige pinots noir hun mannetje staan bij de tomaten.
Door Toni De Coninck.
