We zeggen het nog één keer, en dan nooit meer: Karel van Oyen en Pieter Fraeyman van Restaurant Vinto genoten hun opleiding in het instituut Hertog Jan. Waarom we daar niet langer willen bij stilstaan? Chef en maître hebben intussen wijsheid, kunde en flair genoeg om het zelf waar te maken, zonder al te veel referenties. Al blijft de HJ-stempel overeind: al bij het aperitief verschijnt huisbereide kroepoek met parmezaan en paprikapoeder op tafel, een andere versie van de signatuuramuse in Zedelgem. En het gebeurt nog wel een paar keer tijdens de maaltijd dat we aan memorabele momenten bij De Mangeleer en Boudens terugdenken, maar dat moeten ze bij Vinto dan maar als een compliment beschouwen.
Fris, rins, zomers: tartaar van zeebaars met avocado, yuzu en een zalvend-zurige coulis van kaffir.
Heerlijk: de amuses met makreel, en die met slak, daslook en aardappelschuim. Fris, rins, zomers: tartaar van zeebaars met avocado, yuzu en een zalvend-zurige coulis van kaffir (€19,50). Wonderlijk in eenvoud, harmonieus in smaak: babypaksoi met de zoete toets van gebrande macadamia en romige, net niet scherpe mosterdcreme (€14,50). Ronduit fantastisch: gelakte en in de oven zachtgegaarde lamsbout (€19,50), die aan tafel geserveerd wordt met een krachtige vleesjus, en twee aparte bereidingen van wortel/sinaas/komijn (€6) en handgerolde couscous (€5). Zeer goed en bijna melodieus: het dessert met pistache, lychee en Earl greythee (€10), en dat van ananas, mango en koffie (€10). Bij de koffie: twee smeuïge en smerig lekkere boules de berlin. Pieter Fraeyman verrast met IPA-bier ‘Rebel Local’ uit Anzegem, grüner veltliner van het huis Ott, Trebbiano uit Italië en ‘stierenbloed’ Bikaver uit Hongarije.
Wij verkozen à la carte te eten om zoveel mogelijk indrukken te verzamelen, maar alle vernoemde gerechten zijn verkrijgbaar in menuformules van twee (€26), drie (€34) en vier gangen (€48). ’s Middags kun je opteren voor een lunch met hoofdgerecht en koffie voor €17.
We komen graag nog een keer terug naar Vinto. Al was het maar omdat Karel en Pieter vast nog veel meer in hun mars hebben zitten. Nog een klein woord van lof voor het interieur: beide heren deden zoveel mogelijk zelf, hadden geen dure binnenhuisarchitect nodig, en dat was een uitstekende keuze. Er wordt geleefd in Vinto, het is geen steriele tempel.
