Ik word die eerste ochtend wakker in een droom. Als ik de gordijnen met een ruk open, heeft het zwart van de nacht plaatsgemaakt voor het hagelwit van de huizen en wel tien tinten blauw. Op sommige plekken kleurt de zee transparant groen, met een tint die naar Caraïbisch turkoois neigt. Dat is naar verluidt te danken aan de grootste Posidonia oceanica van de Middellandse Zee, een oerplant die het water zuivert en door de Unesco in 1999 tot werelderfgoed is uitgeroepen. De Posidonia zal als een rode draad terugkomen tijdens de vier dagen dat ik op Formentera ben. Ze wordt een onderdeel van de familie, een ingebeelde vriendin, waardoor ik ze al op dag twee Tante Posidonia ga noemen.
Wit linnen
Ik zie fietsen op de weg naar La Mola, al dan niet elektrisch, brommers en motorfietsen, en Mehari’s in Atacamageel en Montanagroen. De oude Citroëns zijn een statussymbool op Formentera, een auto waarbij witte linnen overhemden, een zonnebril en aftandse espadrilles horen. In La Mola woont ook nog een eerste generatiehippie, die vast geen Mehari nodig heeft. Aan het hek hangen oude foto’s en er zijn beeldjes in papier mâché in honderd verschillende kleuren. De Duitse hippie wil liever niet op de foto, zijn wonderjaren zijn aan de zoutbaard te merken al een tijdje voorbij.
Straalvliegtuig
Het oosten van het eiland is ruw en ruig, met een paar niet te onderschatten hoogtemeters waarvoor een elektrische fiets het aangewezen vervoersmiddel is. In de bossen bij Es Mirador hangt jeneverbes in de lucht, en andere mediterrane geurige planten. Aan de vuurtoren wandelen we door weiden met brem, heesters en door de wind verweerde bomen. De Middellandse Zee gooit zich beneden ons te pletter op okeren rotsen, en maakt daarbij het geluid van een opstijgend straalvliegtuig.
Het is wat Formentera Formentera maakt. Een unieke biotoop, vrijwel onbekend, een klein natuurparadijsje. Een eiland dat mondjesmaat toeristen toelaat. Meerwaardezoekers, die graag tafelen met de voeten in het zand. En dan ’s avonds met de Méhari naar de vakantiewoning of een van de schaarse hotels trekken. Het zijn vast tante Posidonia en haar knappe nichtje in linnen blouse, oversized zonnebril en espadrilles.
