Campus Martius Park, het centrale plein in Detroit, is klaar voor kerstmis. De 19.000 Led-lampjes in de 18 meter hoge kerstboom zijn officieel aangeknipt. Ook de schaatspiste en de kerstmarkt zijn geopend verklaard. Ik sta stil om het allemaal in mij op te nemen en kijk omhoog naar de omliggende wolkenkrabbers. Wat een stad.
De avond is ondertussen gevallen, de kerstverlichting doet haar magic. Mijn tienerdochter trekt aan mijn mouw. Ik begrijp de hint: er moet geshopt worden. We slenteren langs Woodward Avenue. Het Shinola Hotel staat mooi te wezen in het avondlicht. Het eerste hotel van de gelijknamige Detroitse luxegroep opende begin dit jaar in de historische T.B. Rayl Company Building, een ijzerwinkel met rode terracotta muren, op de hoek van Woodward en Grand River Avenue.
Aan de overkant, is het een komen en gaan bij de Nike-winkel. Ook Under Armour en Lullemon, twee andere sportzaken op Woodward, hebben goed te doen. Wat verderop zijn er upscale zaken: Shinola, Détroit Is The New Black, Le Labo en John Varvatos. Om de hoek in Parker’s Alley, vind je sinds afgelopen zomer originele boetieks met lokale roots.
Het verschil met het voorjaar van 2015, toch nog niet zo lang geleden, is groot. Tijdens een reis door de Midwest bezochten we toen voor het eerst Detroit. We logeerden in een gedateerde Hilton downtown. Een hotel met zwembad was onze pasmunt om de kinderen die toen 12 en 13 waren, warm te maken voor dit stadsbezoek. De zwempakken bleken echter niet in onze valies te zitten. Ik ging in het centrum op zoek naar een sportwinkel, een department store, een modeketen, om het even. Het was een bevreemdende ervaring want nergens was een winkel te vinden en op straat zag ik weinig volk, wel veel leegstand en dichtgetimmerde ramen. Toegegeven, het had ook iets. Ik stapte langs brede lanen met statige gebouwen, maar dan zonder de ketens en schreeuwerige billboards die je in elke Westerse winkelstraat vindt. Er is dat weekend niet gezwommen.
Hudson’s was wel de hoogste department store ter wereld en de 705 paskamers waren eveneens een wereldrecord
Afgelopen lente werden de ramen van drie aanpalende gebouwen langs Woodward afgeplakt met grote affiches waarop aangekondigd werd dat H&M na verbouwingen hier haar eerste Detroitse vestiging zou openen. Ik wist niet goed en weet nog altijd niet wat ik ervan moet denken. Zal Woodward Avenue nu op slag een doorsnee winkelstraat worden? Of moet je blij zijn dat Detroit eindelijk dergelijke internationale investeerders aantrekt? En veel volk op straat, dat is toch goed voor de lokale boetieks? De baas van Bedrock, Detroits belangrijkste immobedrijf en eigenaar van de H&M-panden, noemde de komst van de Zweden in een persbericht een tipping point voor het historische shopping district. Hij voegde er nog aan toe dat je in deze buurt nu voor het eerst sinds enkele decennia terug voor de hele familie kan winkelen.
Tot ver in de vorige eeuw was het downtown deel van Woodward Avenue inderdaad een winkelparadijs. Dat had alles te maken met de legendarische Hudson’s Department Store die in 1911 open ging en de komende decennia steeds uitbreidde. Het woord legendarisch neem ik hier niet licht in de mond. Hudson’s moest qua oppervlakte alleen Macy’s in New York laten voorgaan en zoveel scheelde het nu ook weer niet.
Hudson’s was wel de hoogste department store ter wereld (124 meter) en de 705 paskamers waren eveneens een wereldrecord. Oudere Detroiters hebben tranen in de ogen als ze over hun winkel praten. Je krijgt meteen verhalen over de prachtige etalages, de chique liften en het modieuze aanbod. Wie in de stad afsprak met familie of vrienden, ging er lunchen. Elk jaar kocht je daar je kerstcadeaus.
“With a deafening roar that will echo in the hearts of Detroiters for decades, the Hudson’s building was blasted to the ground”
Toen het een trend werd om shoppingmalls buiten de stad neer te poten, kregen stadskernen het moeilijk, maar in Detroit, dat al zoveel problemen had, waren de gevolgen ronduit desastreus. Hudson’s sloot in 1983. Vijftien jaar later bleek het enorme gebouw niet meer te redden. In 1998 ging het in een halve minuut tegen de vlakte. Hudson’s zette daarmee een laatste en triest record neer als hoogste gebouw ter wereld dat gecontroleerd geïmplodeerd werd.
Je kan de implosie bekijken op Youtube want het ‘event’ werd indertijd live op tv uitgezonden. Ik vind het filmpje hartverscheurend. The Detroit News schreef: “With a deafening roar that will echo in the hearts of Detroiters for decades, the Hudson’s building was blasted to the ground.”
Sinds enkele jaren zijn er plannen voor een nieuwe Hudson’s Site, met winkels, kantoren en appartementen. Dit Bedrock-project van bijna 1 miljard dollar zou in 2023 klaar moeten zijn. Tot dan is een centraal stuk van Woodward Avenue een gigantische bouwwerf. In de buurt zullen ondertussen nog meer winkels en restaurants bijkomen. Een stad voor je ogen zien veranderen? Dat is in Detroit dus letterlijk te nemen.
