Het dal met wijde valleien ligt aan beide kanten op de hellingen van de Mont Blanc (Monte Bianco), de Monte Rosa en de Matterhorn, drie giganten van het Alpengebied.Het is de kleinste regio in Italië. De hoofdweg in de vallei loopt van Courmayeur tot Pont Saint-Martin en heeft prachtige zijwegen die je naar adembenemende uitkijkpunten brengen.
Bovendien verrijken kerken, kastelen, Romeinse monumenten en geloofsroutes langs de Via Francigena dit italiaanse gebied waar de traditionele cultuur meer dan één afleiding gebruikt, zoals blijkt uit de tweetaligheid (Italiaans-Frans) die deel uitmaakt van de regionale geschiedenis en het gebruik van talrijke dialecten van Duitse oorsprong, zoals Titsch en Toitschu. Toegegeven, zelfs de taalmomschrijving zelf klinkt al vrij onverstaanbaar.
Voor mij was het een volledig onbekende regio, ik ging vroeger naar Umbrië of Puglia met vakantie. Ik was dan ook al meteen verrast door de prachtige dorpjes omringd door bergen wanneer we van de luchthaven van Milaan tot in La Thuile reden. In dit laatste skigebied begon de reis.
Werkelijk élke praline is er verrukkelijk
Snowboarden in Valle d’Aosta
Ik was al lang niet meer gaan snowboarden en ik wist ook niet meer goed of ik nu goofy of regular was, maar een spontane duw loste die onrust meteen op. Ik maakte kennis met de drie grote namen La Thuile, Courmayeur en Breuil-Cervinia. La Thuile is klein en gezellig. In Courmayeur namen we de fantastische Skyway Monte Bianco naar 3.466 meter hoogte om zo wel heel dichtbij de top van de Mont Blanc te komen. Geweldig! Een staalblauwe hemel en een dik pak sneeuw verblindden mijn zicht. Als het op pistes aankomt, dan is Breuil-Cervinia de winnaar. Dit stadje bruist van energie én de Matterhorn verlaat nooit je zicht. Wat opvalt is dat de pistes helemaal niet overvol zijn en dat de sneeuwcondities geweldig zijn.
Na al dat snowboarden wil je alleen maar eten. Ik toch. De zin in kaasfondue of chocolade is dan ook immens groot. In La Thuile (we sliepen in het übergezellige hotel Montana Lodge) heb je Patisserie ‘Chocolat’. Van heinde en verre komen mensen hier langs om te kijken wat eigenaar Stefano en vader Umberto verkopen. We werden rondgeleid en merkten al snel dat het een heel authentiek, echt familiebedrijfje is. Werkelijk élke praline is er verrukkelijk.
Enerzijds sliepen we in Montana Lodge maar eveneens in het megagezellige Hotel Neiges d’Antan, waar je de lieve hond er gratis bij krijgt. Het is een luxueus en toch zeer huiselijk hotel. ‘s Winters is het er in de hottub heerlijk kijken naar de besneeuwde bergen. Eigenaar Ludovico nodigt je graag uit in zijn bijzondere en gezellige wijnkelder voor een lokale wijn of ’s avonds in de bar aan de open haard, de perfecte uitvalsbasis om uren te slijten.
De wandeling op het wijndomein was fabuleus!
Wijn in Valle d’Aosta
Er zijn meer gebieden die strijden om de titel, maar als het aan de lokale wijnboeren ligt heeft Valle d’Aosta de hoogstgelegen wijnranken van héél Europa. Zo werd ons toch verteld. De wijnbouw is hier kleinschalig en we proefden er wijnen die toch wel atypisch smaken. We kregen een rondleiding van een wijnmaker van het nabijgelegen Permes Pavese. Hier zwaait wederom een kleine familie de plak, samen met hun schattige hondje Spok. De Blanc de Morgex moet je zeker eens proeven. Dat is een frisse wijn, vernoemd naar de gelijknamige druif – die je in gedachten meeneemt naar bloemige, frisse Alpenweiden. De wijn die persoonlijk niet mijn favoriet was, maar wel tot de verbeelding spreekt is de ijswijn. De druiven van deze wijn zijn pas na sneeuwval en heftige koude geplukt (bij -5 C worden ze geplukt), wat het suikergehalte ten goede komt. De wandeling op het wijndomein was fabuleus! En het buffet met allerlei vegetarische schotels met Fontinakaas eveneens.
Voor de echte wijnliefhebbers is de Route des Vins Valle d’Aosta een aanrader. Deze route neemt je mee door de hele regio, van de voet van de Mont Blanc door nationale parken en langs wijnkelders die al generaties lang in de familie zitten. Dit is dé manier om de lokale bewoners beter te leren kennen.
Forte di Bard
Op onze terugweg naar Milaan konden we niet naast het Forte di Bard kijken, een klein middeleeuws dorp met mini-restaurants en een zalig ijssalon. Maar bovenal moet je daarheen voor het indrukwekkende fort. Via een wandelroute kan je naar boven lopen, maar er zijn ook ingenieuze, glazen liften, met fraai uitzicht op de vallei. Calculeer hier zeker wat tijd in om dit majestueuze fort te ontdekken.
Door Renske Vercammen.
Foto’s: Emanuel Parent.
Alle info over de skigebieden in Valle d’Aosta vind je via deze link.
Vanuit Brussel rijd je in iets meer dan 9 uur via Dijon en Bourg-en-Bresse via de A40 richting Chamonix en zo via het Mont Blanc-complex naar Valle d’Aosta. Vliegen kan het eenvoudigst via Turijn of Milaan of Genève.
