Jouw boeken gaan dus over ideale surfspots in Europa. Je surft nu zelf ook al een zestal jaar, hoe is dat surfen eigenlijk een passie geworden?
Ik denk dat het bij mij gegaan is zoals bij de meeste mensen. Je hebt een idee van surfen en van hoe het zal zijn, en je wil het eens proberen. Dat was bij mij zes à zeven jaar geleden. Je merkt meteen dat het supermoeilijk is, en voor mij was dat dan ook de trigger. Het is moeilijk om progressie te maken en dat sprak me wel aan. Je moet eigenlijk veel opgeven voor de sport, je moet heel je sociale leven omgooien, en ik denk dat het op die manier een passie wordt. De sport dwingt je eigenlijk om er al je tijd en energie in te steken. Je mag niet opgeven, want dan ben je verloren.
Is surfen dan iets wat je tot rust brengt, of zorgt het eerder voor een adrenalinerush?
Ik denk dat het antwoord een combinatie is van de twee. Het moment dat je op de golf staat en de golf mooi afsurft, geeft natuurlijk een enorme adrenalinerush. Maar als je aan het surfen bent, ben je driekwart van de tijd aan het peddelen of ben je naar de golven aan het kijken, en die momenten brengen je tot rust. Het is een sport die je harde schijf volledig wist. Het is alsof wanneer je in de zee stapt, je een grens oversteekt. De wereld en alle zorgen die erbij komen kijken verdwijnen naar de achtergrond, en je stapt in een nieuwe wereld. Het brengt mij dus wel degelijk tot rust, maar er komt ook adrenaline bij kijken.
Eén hoofdstuk in je boek gaat over West-Vlaanderen, over de Belgische kust. Eerlijk gezegd wist ik niet dat het überhaupt mogelijk was om in België te surfen, en dat daar zo’n grote community rond is. Was dat iets wat jij al langer wist, of was dit voor jou ook een verrassing?
Ik surf zelf ook nog niet zo heel lang aan de Belgische kust, ik denk nu een viertal jaar. Ik wist dat er veel surfers waren, want je ziet ze ook vaak in het water. Maar wat ik ontdekt heb door het boek, is dat er ook veel mensen zijn die iets creatiefs doen rond surfen. Er zijn bijvoorbeeld illustratoren, board shapers, fotografen en videomakers. Naar die mensen ben ik specifiek op zoek gegaan om het hoofdstuk te maken. Ik wist natuurlijk wel wie de grote namen waren, maar niet dat ze met zoveel waren.
Er liggen steeds meer vrouwen in zee, maar we moeten nog werken aan het respect
Je hebt ook heel wat gereisd naar het buitenland. Ik kan mij voorstellen dat dat in een periode zoals nu niet altijd evident is geweest, door de coronacrisis.
Nee, er zit heel veel zout in het boek, en een deel ervan komt van tranen. Ik heb echt afgezien, maar als ik mij ergens in vastbijt dan kan ik ook niet meer terug. Oorspronkelijk ging ik een boek maken over Frankrijk, maar ik moest halverwege terugkeren omdat de cijfers slecht waren. Ik dacht, ik ga gewoon naar de regio’s waar ik volgens de kleurencode van dat moment naartoe mag gaan. Maar vaak researchte ik een regio en veranderde de kleurcode toch. Het was echt niet evident, maar als ik er achteraf op terugkijk zie ik het niet als moeilijkheden, maar als silver linings. Er zijn namelijk hoofdstukken in gekomen waar ik anders nooit zou aan denken. Zoals België, ik denk niet dat ik het anders ooit naast Frans-Baskenland gezet zou hebben. Tenerife is ook een mooi voorbeeld. In mijn hoofd was dat het eiland van de clichés, van de lelijke appartementsgebouwen en hotels waar iedereen vecht om zijn handdoek. Maar op een bepaald moment waren de Canarische Eilanden de enige plek waar ik naartoe kon. Zo ben ik dan in Tenerife beland, en ben ik verliefd geworden op het eiland.
Je boek heeft ook een feministische toets. Je hebt het in je boek bijvoorbeeld over woman power, en over dat je er trots op bent dat je boek volledig geschreven is door een vrouw. Zijn er dan effectief heel weinig vrouwen in de surfer community?
Er liggen steeds meer vrouwen in zee, maar we moeten nog werken aan het respect. Er is nog altijd geen equality en dat zie je op verschillende vlakken. De grote merken, grote surfscholen en surfshops hebben bijna altijd een mannelijke eigenaar, dus daar is nog werk aan de winkel. Een paar jaar geleden, toen mijn eerste boek uitkwam, schreef Lonely Planet een review. De kop van dat artikel was: “This man has compiled a guide about the best surf spots in Spain and Portugal”. Ze gingen er dus automatisch van uit dat ik een man zou zijn. Er zijn ook nog altijd heel veel mannen die mij proberen uit te leggen wat het verschil is tussen offshore en onshore. Je zou er niet aan denken om dat tegen een journalist van een beroemde surfgids te gaan uitleggen. Er liggen dus wel al meer vrouwen in zee, maar we zijn er nog niet.
Zou je je boek ook aanraden aan mensen die niet surfen?
Ja, ik probeer dat altijd duidelijk te maken aan iedereen, maar het is niet gemakkelijk met een titel als Surf & Stay. Het gaat niet alleen om surfen, ook om de manier van reizen: Probeer niet alles te doen en alles te zien, maar probeer in een kleine regio een beetje lokaal te blijven. Probeer ervoor te zorgen dat je de lokale bakker bij zijn voornaam kent, en dat hij weet dat jij elke dag om twee croissants en een lange suisse komt. Die manier van reizen probeer ik te promoten met het boek, en ik denk dat dat wel breder publiek kan aanspreken.
Heb je om af te sluiten nog een tip voor beginnende surfers?
Als je vooruitgang wil boeken, is het heel belangrijk dat je de zee leert lezen en dat je de forecast zelf kan voorspellen. Zo weet je wanneer je moet gaan en wanneer je in de zee kan gaan. In het begin begin je vaak te surfen op een plek waar iedereen surft. Daar is het heel druk, en is het niet gemakkelijk om veel golven te nemen. Van zodra je een klein beetje meer de forecast leert begrijpen, kan je al eens een zijsprongetje maken, en op een plek gaan surfen waar minder surfers liggen. Daar kan je dan tien keer zoveel golven nemen, en hoe meer golven je neemt, hoe meer progressie je maakt.
Door Marie De Picker.
Foto bovenaan: Elke Van den Ende.
Veerle Helsen (40) is een reis- en architectuurjournalist. Na lang te werken voor verschillende media zoals Knack Weekend en De Morgen, vond ze dat het tijd was om haar ziel te steken in een eigen project. Daarom nam ze twee jaar geleden een surf-sabbatical om de eerste editie van Surf & Stay te schrijven. Deze eerste editie was een groot succes, en werd uitverkocht in twee talen. Vorig jaar begon ze zo aan de tweede editie van Surf & Stay, die je meeneemt naar de golven van Alentejo, Cantabrië, Cornwall, Frans-Baskenland, Tenerife, West-Vlaanderen en Zuid-Bretagne. Info op lannoo.com.
