Het jaar begon anders. Met vijf zondagen en twee werkdagen per week.
Na een bijzonder troebel jaar had ik besloten om voor een maand een kamer in Porto te huren en gaf mezelf de toestemming om niets te moeten. Ik liet mijn gefrituurde geest en opgefokte lichaam het ritme van de dag bepalen.
Die eisten beiden hun plaats op met vijf zondagen per week en ik verwende mijn lichaam iedere ochtend met yoga en mijn brein met meditatie. Daarna vulde ik het kruiswoordraadsel van de krant in en staarde ik urenlang op het balkon naar de zon, het speelse licht dat over de Douro gleed en de gigantische palmboom in Parque das Virtudes. Ik observeerde mijn emoties.
Mijn twee werkdagen verliepen gelijkaardig, plus enkele schrijversuren met pen in een notitieboekje.
Het doet wat met je brein als je alle druk wegneemt. Al vrij snel verdwenen de angsten, net zoals de gewrichtspijn trouwens. Er kwam een soort helderheid voor in de plaats, en week na week zag ik meer ziel in mijn tekstjes verschijnen, verborgen tussen de regels zoals het verborgen blijft voor de onbewuste geest.
Via de meditatie leerde ik loslaten door ergens binnen mezelf afstand te bewaren terwijl ik langzaam opnieuw de chaos van het leven confronteerde. Ik sprak mensen spontaan aan en met spontaan bedoel ik dat ik niet de rol van mezelf moest spelen. De energie was terug, hetzij onder voorbehoud want de knoop in mijn maag bleef opgerold in een hoekje waken; slapen lukte niet. Portugezen noemen dat zo mooi noites em claro.
Ik trakteerde de knoop op lichte, pure gerechten, liet hem zo weinig mogelijk werken, maar het wantrouwen bleef.
‘Ik geloof dat je de kracht die je nodig hebt, in jezelf kunt vinden’
Ik ben geen religieus persoon: ik geloof dat je de kracht die je nodig hebt, in jezelf kunt vinden. Dat maakt me voor velen een spiritueel persoon. Ik geloof dat dit innerlijke werk de mens menselijk maakt, over religies, haat en statistieken heen. Het is een terecht cliché dat je pas van anderen kan houden als je eerst van jezelf houdt. Door je lichaam en geest de energie te geven die het nodig heeft. Zij zijn je persoonlijke vertrekpunt om de buurt, de stad, jouw wereld in 2021, opnieuw een stukje veiliger te maken.
Ik schrijf ondertussen elke dag, maar enkel op zondag. Want het doet wat met je brein als je alle druk wegneemt. De ziel keert terug, jawel: je wordt moediger en aldus productiever. Begeesterend.
Sommigen noemen dat Gods werk, anderen een spirituele wet, maar stel je voor dat we deze zoektocht naar innerlijke veerkracht als politiek werk gaan beschouwen en er een wet voor vorderen: elke dag tijd voor jezelf is tijd gewonnen. Laat tijd dan maar geld zijn, en gekozen leiders weer wat menselijker.
Of ben ik nu te veel aan het zweven ;-)?
