“Dus je wordt zeer binnenkort grootvader, gewéldig toch! Gefeliciteerd, mate!”
Ik moest deze enthousiaste complimenten van een Britse vriend even laten bezinken. Bompa Bart, begot. Daar had ik nog niet bij stilgestaan. En k weet eerlijk gezegd ook niet of ik daar eigenlijk al klaar voor ben. Want diep vanbinnen – héél diep – ben ik ervan overtuigd dat ik nog altijd die jonge snaak van 24 ben die de wereld aan zijn voeten liggen heeft. Maar dat zouden dus eerder gepantoffelde voeten zijn van een ouwe knakker met kleinkinderen. Mmmm. Best confronterend.
Voor de familie en vrienden in Belgistan van hun stoel vallen en onze – kijk eens aan – écht 24-jarige zoon in Antwerpen op zijn beurt beladen met suikerboonzoete felicitaties, waarna die wellicht evenzeer achterover uit de lucht valt: ondergetekende en eega worden dra niet echt grootouders. Of toch niet van een mensenkleinkind. Wél van de allereerste alpacababy op onze boerderij en bij uitbreiding van Ibiza. Onze donkerbruine merrie Marrón staat namelijk stilaan op bevallen. Ze heeft er intussen immers een al bij al zorgeloze dracht van 11 maanden op zitten en aangezien een zwangerschap in Alpacistan ongeveer iets minder dan een volledig jaar duurt, is het bijkans zover. De langpotige diva van ons vrouwelijke wolkroost zorgt als alles goed loopt zo als eerste op onze alpacafarm voor nageslacht. En maakt ons volgens onze vrienden op die manier dus min of meer voor het eerst ook grootouders.
Nu, buiten de fysieke verschijning van de moeder-in-spe verschilt er voor ons trouwens niet echt veel met een echt nakend (groot)ouderschap. De gelijklopende ervaringen zijn legio.
We hebben na de bevestigende echografie een traan gelaten, zijn elkaar in de armen gevallen en deden de glazen klinken.
We hebben samen met het gelukkige paar-in-verwachting gestaag mee de weken en maanden afgeteld, angstvallig lettend op alle gedragswijzigingen en vervolgens overdreven panikerend bij het minste ongemak dat de zwangere dame in kwestie ten dele viel.
We hebben vanaf we van de gynaecoloog – in dit geval de veterinair – zekerheid kregen met de nodige fierheid Jan en alleman ingelicht – zelfs middels artikels in de lokale kranten en een reportage op de al even lokale tv- en radiozenders toe. We zijn enkele weken geleden ruim op tijd begonnen met het plannen van de praktische kant van de bevallingszaak. Lees: op aandringen van de bomma véél te vroeg de kinderkamer inrichten – in casu: het bouwen van een extra stal op de merriewei, door ondergetekende steevast ‘het moederhuis’ genoemd.
We hebben ons uitvoerig laten informeren door medische bollebozen, gespecialiseerde lectuur en ervaringsdeskundigen over le moment suprème zelve.
We hebben voor de mama-in-spe een uitgebreid geboortepakket samengesteld, met papflessen, colostrummelk, een babyweegschaal, ontsmettingsmiddel voor het naveltje van de pasgeborene en, jawel, een keischattige pyjama voor de kleine.
En last but not least: we hebben na menig nocturnale brainstormsessie met de nodige inspirerende elixirs een lijst met namen samengesteld, waar uiteindelijk geen van de spontaan door bezoekers en vrienden aangereikte namen op weerhouden werd. Walter, Discharger en Maria Clementina: we vonden het uiteindelijk toch niet echt klinken voor een überschattige alpacababy…
Vandaar dat het eerder vernoemde geboortepakket ook plastic handschoenen-tot-aan-de-elleboog bevat
Het enige dat ‘normale’ grootouders niet moeten doen en wij wel, is de geboorte zelf in goede banen leiden. Op Ibiza lopen tot nader order immers geen vroedvrouwen noch gynaecologen voor alpaca’s rond en onze dierenarts ter plekke heeft in haar carrière buiten honden, katten en een verloren gelopen schaap of paard weinig anders onder handen moeten nemen.
We gaan het dus zelf moeten doen, al zal onze alpaca-veearts in België – tevens de kweker waar we de dieren aankochten voor hun Grote Reis naar de Balearen – ons via videocall wel bijstaan als het zover is. Als we hem tenminste tijdig te pakken krijgen, want zodra een alpacamoeder weeën krijgt, moet de cria – zoals een alpacababy genoemd wordt – binnen het halfuur het levenslicht zien. Duurt het langer, dan moet er manueel ingegrepen worden. Vandaar dat het eerder vernoemde geboortepakket ook plastic handschoenen-tot-aan-de-elleboog bevat. En om het allemaal nog wat spannender te maken, hebben die dekselse alpaca’s bovendien de gewoonte om enkel tussen zonsopgang en kort na de middag te bevallen. Lees: we doen vanaf volgende week geen oog meer dicht in onze tent op de wei.
Dit alles maakt dat we er heden ten dage nog geen klein beetje zenuwachtig bij rondlopen, hier op het zen-eiland bij uitstek. Gelukkig kunnen we op de mentale steun rekenen van onze vrienden en kennissen hier. Zoals Pepe, al sinds onze aankomst op Ibiza onze steun en toeverlaat en als rasechte Ibicenco tevens een afstammeling van een boerenfamilie.
Pepe baat een hotelletje en strandrestaurant uit, maar is tevens nog altijd veehouder. Op zijn gigantisch landgoed lopen een paar honderd geiten rond, maar hij is van alle veemarkten thuis, zo vertelde hij toen we hem enkele weken geleden het nieuws over onze Blijde Verwachting meedeelden.
“Zie dat je zeker een fles shampoo bij de hand hebt”, klonk het.
We vertelden hem voorzichtig dat het niet de gewoonte is om pasgeboren alpaca-cria’s meteen een vachtspoeling te geven, maar dat wuifde hij streng weg. “Nee nee, voor de geboorte zelf. Ik heb ooit eens bij een buurman een noodgeval gehad met een schaap met bevallingscomplicaties. Het lammetje zat muurvast en de moeder lag al urenlang af te zien. Drama! Crise Méditerranée! Maar dan kennen ze mij nog niet. Ik ben meteen naar de buren gerend, heb mijn armen ingezeept met de shampoo die ik meegegraaid had uit onze badkamer en heb het beestje er zo eigenhandig uitgetrokken.”
Toen we hem uitbundig loofden om zijn heldendaad, hield hij bescheiden de lof wat af.
“Mja… Moeder schaap en lam hebben het uiteindelijk niet overleefd… Maar het werkt dus wél met shampoo, hé!” Ik heb even overwogen om een fles Head & Shoulders aan het geboortepakket toe te voegen, maar als goede groot-, euh, huisvader op aanraden van onze veearts toch maar gekozen voor Vaseline uit de apotheek…
