Dat Brandenburg misschien niet de meest emblematische Duitse regio is, heeft een paar redenen. Je vindt er bijvoorbeeld niet zo gek veel bekende steden, al vormt hoofdstad Potsdam daarop een gelukkige uitzondering. Het slot Sanssouci is een must als je in de buurt bent. Het is het in rococo-stijl opgetrokken zomerpaleis van de Pruisische koning Frederik de Grote en wanneer je door de tuinen struint, is de vergelijking met Versailles nooit ver weg.
Het is geen Spreewaldmaal als er geen snoek op tafel staat.
Brandenburg heeft twee grote culinaire tradities, en dat was ook in DDR-tijden al zo: de beroemde Spreewalder augurken en de riviervis, die na de Tweede Wereldoorlog echter maar moeilijk verkrijgbaar was. Intussen vind je tijdens het seizoen weer overal snoek, snoekbaars, paling en karper. Zoetwatervissen, dankzij de vele meertjes en kanalen die voor koelte zorgen op een warme zomerdag. De vis wordt er overigens vaak gegeten met de bekende Spreewaldsaus, op basis van visbouillon, bloem, boter, slagroom, peterselie en dille. De saus wordt soms afgewerkt met een eigeel en een slok bier.
Fontane schreef over de Spreewaldsaus: ‘Het is geen Spreewaldmaal als er geen snoek op tafel staat, en het is geen snoek als er geen Spreewaldsaus wordt geserveerd, waarvan ik het belang zo hoog acht dat ik er het geheim moet van ontsluieren: weinig boter, veel slagroom.’
Het beroemdste Brandenburgse exportproduct, dat moet de Spreewalder augurk zijn.
Het beroemdste Brandenburgse exportproduct, dat moet de Spreewalder augurk zijn. Van opleggen, inmaken en fermenteren hebben de Germaanse en Slavische volkeren altijd al kaas gegeten, en hoe meer je naar het oosten reist, hoe meer je kruiden als dille en zuren als azijn en mosterd op tafel vindt. Maar de augurken en het Spreewald, dat is een verhaal apart. De bodem is er zeer rijk aan humus, en het continentale klimaat is er ideaal voor de teelt van komkommers, die in een ideaal scenario tot wel enkele weken rijpen in vaten met basilicum, citroenmelisse, bladeren van notelaars of fruitbomen, en natuurlijk azijn.
De Spreewalder Gurken is een van de enige producten uit voormalig Oost-Duitsland die zonder ook maar enige onderbreking voorradig bleef. In 1999 werd de delicatesse beschermd met een herkomstbenaming. En als je ooit de heerlijke film Good Bye, Lenin! hebt gezien, dan weet je hoe belangrijk de groente was eind de jaren 80 van de vorige eeuw.
Tot slot: wie op zoek is naar een dessert in Brandenburg, moet naar het Fürst-Pücklerijs vragen, of naar Klemmkuchen uit Fläming. Het komt daarna vast allemaal wel goed met dat dieet.
