‘Dit is mijn mooiste schrijfproces ooit geworden’
‘Het boek komt uit op 9 september! 9/9 – het moet cool klinken, hè. (lacht) We hebben een beetje gewerkt naar de boekenbeurs, al zal er dit jaar natuurlijk geen beurs zijn. Wie weet komen er wel andere leuke manieren waarop we het boek gaan promoten. Ik ben super benieuwd.’
‘Op 2 juni moest de eerste versie in de mailbox zitten, dus maandag heb ik alles doorgestuurd. Dit is mijn mooiste schrijfproces ooit geworden. Daarom niet het makkelijkste of sterkste, ik ben echt naar een mindset overgegaan waarin ik constant bezig was met die uitdaging. Maar ik wilde echt mild zijn voor mezelf, en dus heb ik de perfectie durven loslaten. Als het schrijven een dag niet lukte, dan ging ik gewoon iets anders doen. Ik heb zoveel vertrouwen gehad in mezelf. Ik ben iemand die heel hard in haar bubbel kruipt, dus op zich kwam de coronacrisis nog wel op het juiste moment. Ik ben echt trots op mezelf dat ik het gewoon heb gedaan. Het kan voor mij al niet meer stuk.’
‘Als een spons nemen we alles op, totdat je je op een bepaald punt afvraagt: geloof ik dat nu eigenlijk zelf wel?’
Bij mijn uitgeverij, Horizon, hadden ze van in het begin gezegd dat ze een boek wilden uitbrengen over Elfi. Mijn verhaal. Ik heb al verschillende boeken geschreven, maar dit was de eerste keer waarbij er zo duidelijk werd gezegd dat het om mij mocht gaan. In het boek komt aan bod hoe belangrijk het is om je goed te voelen in je eigen lichaam. Wat is goede en slechte energie? Waar word je gelukkig van?’
‘Ik ben 6 jaar geleden met therapie gestart, omdat ik op een punt kwam waarop ik letterlijk op de badkamervloer lag en niet meer vooruit kon. Ik was zo depressief als wat. Een heel donkere periode. Door in traumatherapie te gaan is er heel veel veranderd. Ik ging praten met iemand, laagjes wegnemen, patronen doorbreken, op zoek naar de oorzaak, de kern van het verdriet. Wat was ik precies aan het verwerken? Ik kreeg een heel duidelijk beeld over m’n eigen gedrag, en de tools om er vanop een afstand naar te kijken. En dat is zò aan te raden. Geloofsovertuigingen werden weggenomen, want die behoorden niet tot mij. Ik had een beeld over mezelf dat niet gevormd was door mezelf, maar wel door de maatschappij, door de omgeving waarin je opgroeit… Dat hebben we allemaal, hè. Als een spons nemen we alles op, totdat je je op een bepaald punt afvraagt: geloof ik dat nu eigenlijk zelf wel? Ben ik inderdaad dat meisje?’
‘Ik heb de wereld echt even als de hel ervaren’
‘Ik heb me zo, zo alleen gevoeld’
‘Dat is zeker confronterend. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik in een Twilight-zone zat, waarin ik geen verbinding meer kon maken met het meisje dat ik vroeger was, maar ook niet meer wist wie ik op dat moment was. Je gaat in therapie om te ontdekken wie je bent, maar op een gegeven moment heb je precies plots geen identiteit meer. Uiteindelijk bouw je dat stelselmatig weer op en leer je jezelf kennen. Maar dat heeft heel lang geduurd. Het was de meest eenzame periode in mijn leven. Ik heb me zo, zo alleen gevoeld.’
‘Ik heb een rand gevoeld. Ik heb nooit het lef gehad om mezelf iets aan te doen, maar ik had ook niet de kracht om te leven. Hoe moet ik dat omschrijven? Alsof ik de rand echt ging aftasten. Voor een lange tijd dacht ik: als ik nu iets voorheb, dan leg ik me erbij neer. Dat zou oké geweest zijn. Ik kon niet op deze aarde zijn. Ik heb de wereld echt even als de hel ervaren.’
‘De wereld is heel hard binnengekomen’
‘Door al die laagjes eraf te gaan halen, heb ik me op een bepaald moment enorm kwetsbaar gevoeld. Alsof mijn hart gewoon openlag. De wereld is toen heel hard binnengekomen, omdat ik dingen zag in de buitenwereld die ik bij mezelf ook voelde. Zo zag ik dat dieren vaak geen respect kregen en niet gezien werden voor wie ze waren. Met zo’n onrecht kan ik helemaal niet om.’
‘Door alles wat er nu in de wereld gebeurt, zoals het racisme, voel ik vooral frustratie, ongeloof en verdriet. Dat raakt mij enorm. Ik stel mezelf constant de vraag: hoe kan dit? Waarom voelen andere mensen niet wat ik voel? Waarom kan iemand zo een onderscheid maken? Wij zijn allemaal mensen. Dat kan er bij mij niet in, maar da’s dus wel de realiteit. Ik ben nu ook aan het kijken in hoeverre ik daar stappen in kan ondernemen, wat ik kan doen.’
‘Ik ben zeker niet een of andere goeroe. Integendeel’
‘Iedereen beleeft de dingen vanuit z’n eigen unieke filter’
‘Eigenlijk is het goed dat de buitenwereld af en toe crisissen veroorzaakt en ons dingen laat zien, waardoor we getriggerd worden en ermee aan de slag kunnen. Het zijn spiegels die we voor ons krijgen. Iedereen beleeft de dingen vanuit z’n eigen unieke filter, gebaseerd op belevingen en ervaringen. Ik vind het heel interessant om die weerspiegeling te maken: wat doet dit hier eigenlijk met mij? Waarom ben ik zo kwaad, zo verdrietig?’
‘Op dit moment gaat het beter, maar ik kies ervoor om nu nog steeds in therapie te zijn. Vooral om lichamelijk te verwerken. Ondanks dat je hoofd een veel duidelijker beeld krijgt van alles, kan je lichaam nog altijd vanuit dat trauma reageren. Door lichaamstherapie te volgen, wordt het lichaam op een bepaalde manier gestretcht. Somato heet dat. Tijdens zo’n stretching moet je alles opmerken wat je op dat moment in je lichaam voelt. Op die manier breng je een herstelfase op gang, waardoor ook je lichaam kan beginnen verwerken.’
‘Ik vind het heel belangrijk dat mensen weer meer gaan beseffen wat de waarde is van hun eigen gevoel’
‘Naast therapie ben ik me ook veel bewuster geworden van voeding, kruiden en planten, kristallen, tarotkaarten… Al die spirituele tools – ik noem het liever ‘bewustzijnstools’ – hebben me enorm geholpen doorheen mijn proces. Da’s een beetje waar het boek om draait, maar wel met de nadruk op: ik ben zeker niet een of andere goeroe. Integendeel. In dit boek wil ik het hebben over wat jij voelt. Ik vind het heel belangrijk dat mensen weer meer gaan beseffen wat de waarde is van hun eigen intuïtie, wat hun lichaam aangeeft. Los van wat er allemaal in de wereld gebeurt. Dat we alert zijn en onze verantwoordelijkheid nemen. Dat we weten dat we een verschil kunnen maken, beginnend bij onszelf. En dat we leren vertrouwen op onszelf en op ons gevoel. In het boek praat ik over die zoektocht naar jezelf.’
‘Het boek heet Generation Hex, een term die sinds kort bekender is geworden in de media. Anderzijds gaat het boek over de heksen van de 21ste eeuw: feministen, eco-krijgers… Mensen die veel meer vanuit hun eigen gevoel zaken willen verwezenlijken of verandering willen brengen. Bij zichzelf, maar ook in de wereld. Ik kan alleen maar hopen dat mijn boek anderen zal inspireren en meer vertrouwen zal geven om ook hun eigen gevoel te volgen.’
Door Charlotte Dupont.
Nood aan een gesprek? Bel gratis en anoniem met Tele-Onthaal via het nummer 106 (24/7) of chat via www.tele-onthaal.be.
Bij zelfmoordgedachten kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be
