‘We zijn heel snel begonnen met take-away, vanaf de eerste dag al’, vertelt Peter. ‘Als je een verse, simpele keuken hebt, maar kwalitatief zoals wij, is het niet moeilijk om take-away te organiseren. Je krijgt sowieso een mooi eindresultaat op je bord door de producten. We hebben enkel de prijzen wat aangepast. Voor take-away leveren we sommige gerechten aan een gaartijd van 45%, zo kun je ze thuis terug opwarmen. De visgerechten passen we aan om de twee à drie weken. En het slaat aan want het eerste weekend waren we al volledig uitverkocht. Het was ook wel het seizoen ervoor, de asperges kwamen net binnen.’
‘Deze service hebben we gepromoot via Instagram, Facebook en onze mailinglist. De mensen moeten thuisblijven dus hebben ze ook wel wat tijd om naar hun mails te kijken, maar ik kon er ook niet te veel sturen. Want als je een klant drie mails per maand stuurt, dan kijkt hij niet meer. Een mail per maand met een goeie context is dan beter. Daarom is het belangrijk voor ons dat we de kwaliteit van de producten met even kwalitatieve foto’s aan de man brengen.’
‘Waarom we zo snel begonnen zijn met take-away? Ik geloofde gewoon niet in drie of vier weken sluiten. Dat zag ik echt niet zitten, zeker door alle investeringen die we gemaakt hebben hier. Dat is ook geen service voor het personeel.’
Peter zegt dat hij niet meer werkt met het voltallige personeel van de brasserie. ‘Ik sta zelf veel in de keuken en daarnaast werken we ook met freelancers. Maximum een derde van het personeel werkt nog. De weekdagen zijn vrij kalm in het aantal bestellingen, maar het weekend is wel vrij druk.’
‘We hebben ook een wijnshop, dat is altijd zo geweest. Het feit dat we altijd heel breed gingen met het restaurant, de take-away en een wijnshop speelt nu in ons voordeel. Take-away zal in de nabije toekomst belangrijk blijven denk ik. Daar willen we blijvend op inzetten want klanten gaan in het begin misschien schrik hebben om te komen eten in het restaurant. Ik hoop wel dat we de klanten niet te ver uit elkaar moeten gaan zetten. Dat we gewoon ons gezond verstand kunnen gebruiken eens we de deuren terug mogen openen. In een restaurant kunnen we moeilijk een klant per tafel zetten of mondmaskers laten aandoen. Er zijn andere hygiënische maatregelen die we moeten nemen, denk maar aan handgel en handen wassen. Dat deden wij sowieso hier, en ik zal nog heter water moeten gebruiken in de keuken. We zullen sowieso voorzichtig moeten zijn. Toch is de economie ook belangrijk, de mensen kunnen zich niet blijven opsluiten.’
Nu wordt het land niet geleid, het wordt misleid
Over de toekomst
Peter vindt het vooral belangrijk om terug te kunnen opstarten in de nabije toekomst. ‘Ik had het logisch gevonden om op 1 juni de deuren terug te openen mits enkele maatregelen. Misschien dat bepaalde restaurants die te klein zijn zelfs nog gesloten moeten blijven, dat is dan maar zo. We moeten toch starten met iets? Ik ben bezig met een plan om het terras buiten nog groter te maken en het systeem hiernaar aan te passen. We denken dat het nodig zal zijn na de coronacrisis.’
‘Volgens mij moeten er dringend oplossingen komen, de economie moet opnieuw kunnen draaien. Nu wordt het land niet geleid, het wordt misleid. Als de Brico wel open mag, waarom mogen de bakker, de carwash en de garages dan niet opengaan? Als we alle kleine winkels laten opengaan, zal er minder verzadiging zijn in de grootwarenhuizen, denk ik. Ik vind het goed dat we de deuren hebben gesloten en dat we als bevolking ons best doen, maar solidariteit is er niet echt. Ik ben beschaamd dat ik een Belg ben, niet enkel voor de regering maar ook voor het volk. Ik ken iemand met frambozenplanten. Door het mooie weer waren deze al rijp. Die man heeft 15 Roemenen moeten invliegen om deze frambozen te plukken want hier in België wilt niemand dit doen. Ik vind het erg, heel erg. De sectoren en de mensen zouden elkaar moeten helpen maar hier lukt dat zelfs niet.’
Als we vragen hoe Peter positief probeert te blijven, zegt hij dat hij zo veel mogelijk bezig blijft en zijn blik naar de toekomst richt. ‘Ik ben nu zeven dagen op zeven aan het werk, zelfs op zondag. Tijdens deze crisis ben ik nog maar een dag thuisgebleven, maar ik probeer aan de toekomst te denken. Elke dag ben ik bezig in mijn keuken. Ik denk wel dat het hoog tijd is om stappen te zetten. We hebben mooie plannen voor de zomer als we uiteindelijk open mogen gaan. En daar werken we voor, elke dag opnieuw.’
Door Chloé Stouten.
